Topstories

(advertentie)

Nederlanders, het blijft een apart volkje. Zeker wanneer het om cannabis gaat, lijkt het wel alsof zij met alle liefde ieder vooroordeel van de buitenstaander over blowers bevestigen, met prominent aan kop het idee dat een cannabisconsument aartslui is. BongZilla duikt erin voordat het te laat is…

Liggen blowen op de bank

Vergroeid met zijn bankstel ligt de Nederlandse blower ’t liefst de hele dag te staren naar de televisie, i-Pad of desnoods een verlichte aquarium. De enige calorieën die er verbrand worden zijn die van het heen en weer bewegen van de joint van de asbak naar de mond en vice versa.

Heel vaak vragen buitenlanders mij waarom het cannabis activisme – en dat mogen we ruim opvatten; dus niet alleen lieden die met spandoeken lopen en hard schreeuwen door een roeptoeter maar überhaupt enige menselijke signalen van protest tegen de ongewenste gang van zaken –  hier op zo’n schrikbaren laag pitje staat?

20 jaar strijd tegen cannabis

Tja, goeie vraag. Ondanks dat Nederland zo’n beetje als laatste in de wereld – samen met koppensnellerslanden als Saoedi-Arabië en dergelijke – al twintig jaar lang een keiharde strijd tegen cannabis voert, hoor je slechts weinigen zich hierover opwinden. Ondanks dat er van de bijna 2000 coffeeshops die ons land ooit telde nog krap 600 over zijn. Ondanks dat de complete sector ‘growshop’ van overheidswege wordt of inmiddels al is uitgeroeid. Ondanks dat honderden relatief kleine wietkwekers zonder enig gemeentelijk pardon hun huis worden uitgeflikkerd. Ondanks dat heel veel zieke medemensen een wellicht levensreddend en in ieder geval levensverbeterend medicijn wordt onthouden, omdat wiet onterecht in de criminele hoek wordt gedrukt.

Ondanks dat de rest van de wereld inmiddels tot inzicht is gekomen, de drugsoorlog de drugsoorlog laat en een totaal andere koers vaart. Dat betekent legaal gezonde, uitstekende wiet op de markt laten komen, misdaadcijfers zien dalen en daar een aardig belastingcentje aan overhouden op de koop toe.

Gedoogbeleid bij grofvuil

Desondanks pikken wij het zonder al te veel morren dat een stel achterlijke plucheklevers in Den Haag, met cannabisideeën van minstens zeventig jaar oud, ons via politie en justitie terroriseert. Dat we massaal en door hun kortzichtigheid gedwongen, aan de kankerverwekkende kl*tenwiet zitten omdat er door de enige overgebleven commerciële kwekers – de geharde crimineel inderdaad, deze of gene uitzondering daargelaten – zonder scrupules met pesticiden, verzwaringsmiddelen en god weet wat voor chemische boosters wordt gewerkt. Dat ons ooit zo vooruitstrevende gedoogbeleid met coffeeshops en zelf wat wiet mogen kweken voor eigen gebruik zonder 1 fatsoenlijk argument bij het grofvuil zijn gezet. Kortom, we pikken alles en doen er niks tegen.

Die vlieger gaat misschien op voor 1 procent van de cannabisconsumenten, mensen die een uur na het opstaan alweer te stoned zijn om verder nog wat van de dag te maken. Wat is het excuus van die overige 99 procent?

Nou zou je met een cynische bril op kunnen zeggen dat we teveel blowen en daardoor te lui zijn om van die bank af te komen en ons in woord, gebaar en daad te verzetten. Maar die vlieger gaat misschien op voor 1 procent van de cannabisconsumenten, mensen die een uur na het opstaan alweer te stoned zijn om verder nog wat van de dag (of hun fucking leven) te maken. Wat is het excuus van die overige 99 procent?

Het kan toch bijna niet zijn dat ze de bedreiging van onze wietverworvenheden niet zien. Iedereen kent wel iemand die gepakt is met kweken of die de politie over de vloer heeft gehad om de planten uit de tuin te trekken. Dat de wiet in de coffeeshops en bij de thuis/straatdealers steeds slechter is geworden, kan toch ook niet de verrassing van het jaar genoemd worden.

Verwend en gesmoord

Nee, dat kan allemaal niet de oorzaak van onze lamlendige luiheid zijn. Wellicht is het zo dat we al zo vroeg verwend waren (met die scheiding tussen hard- en softdrugs en de coffeeshops) dat we als volgevreten biggetjes naar de slachtbank worden gevoerd, zonder enig verzet want dat smoort letterlijk in het welvaartsvet. Dat we ons pas realiseren dat we iets heel moois kwijtgeraakt zijn wanneer het te laat is en het er helemaal niet meer is.

Kom van die bank af!

Om dat te voorkomen is het dus belangrijk om onze stem te laten horen. Nee, we hoeven wat mij betreft niet direct met spandoeken, ratels en roeptoeters door de straten van Den Haag te marcheren naar de Tweede Kamer. Dat is meer de aanpak van vakbonden. Even ergens op de scoiale media een handtekeningetje zetten is ook te makkelijk en ineffectief. Wel kunnen we zondag van dat bankstel afkomen, de tablet en tv uitzetten en naar het Flevopark in Amsterdam trekken om daar massaal samen een dikke vette joint op te steken voor ons recht op roes. Wie weet is het wel de laatste keer – tenminste wel wanneer we zo aartslui blijven doorgaan met nietsdoen terwijl om ons heen de muren van het ooit zo geprezen gedoogbeleid vakkundig en volledig worden gesloopt…

Ik zie jullie zondag dus in Amsterdam! 😉

(advertentie)