Topstories

(advertentie)

Onze eigen Mary Jane Rose uit Vlaanderen heeft Spaanse roots. Wat heet, ze is geboren en getogen in het ultieme smokkelnest aldaar La Atunara. Daar werd onlangs weer een megapartij hasj opgerold, dus de liefde voor cannabis zat er al vroeg in bij haar…

De (hasj)poort naar Europa

Eerder deze maand publiceerde RollingStoned al een artikel over de hasjsmokkel in het zuiden van Spanje. Bijna heel mijn familie woont daar en ik ben er ook geboren. Door zijn geografische ligging is het een ideale smokkelstreek. De poort naar Europa, ook voor vele vluchtelingen die dagelijks binnen komen. Aan de grens met  Gibraltar ligt La Linea De la Concepcion, een warme  stad  met  vriendelijke simpele mensen.

Een gezellige dagelijkse markt met een bruisend winkelcentrum, hippe bars en discotheken en gastronomisch een paradijs als je van verse vis houdt. Zeker de sardienen, tonijn en boquerones (verse ansjovisjes) zijn niet te versmaden en goedkoop. We hebben ook absoluut de beste Feria en churros. Een druk stadje dat dagelijks door ‘llanitos’ (mensen die in de naburige enclave van Gibraltar wonen)word bezocht om de verse waren op de markt te kopen.

Eeuwige vete met Gibraltar

Ondanks de eeuwige vete tussen Gibraltarians en Spanjaarden kunnen ze economisch en sociaal niet zonder elkaar, want de meerderheid van de inwoners zijn half Spaans en half Brits en er wordt dan ook Spanglish gepraat. Erg grappig. Ik heb er een tijd gewerkt – en nog betaald in ponden ook – en dat blijft een tijd om te koesteren. Een streek die een passie uitstraalt en leeft en je kunt er het ‘echte Spanje’ proeven!

Toch blijft het achtervolgd door de smokkel.

Ik weet het nog dat we ze hoorden rennen en mijn vader ons stil hield. Een echte saamhorigheid, want zonder de visvangst en de smokkel zou menigeen honger hebben geleden

Toen ik als kind in de jaren ’70 en ’80 van België op vakantie naar de familie ging in het uiterste zuiden van Spanje was dat een hele belevenis. Zo waren wij zandkastelen aan het bouwen en op een knipoog kwamen er jongens  uit het niets verschijnen om als miertjes in een rij te staan. Een heel netwerk startte op, honderden pakketjes gingen van hand tot hand door de grote rij die van de oever tot aan de dijk gaat…

Visvangst en smokkel

La Atunara (Tonijndorp) heeft een doolhof van smalle  steegjes en kleine vissershuisjes en velen lieten de smokkelaars hun waar verstoppen in hun huisjes. Ik weet het nog dat we ze hoorden rennen en mijn vader ons stil hield. Een echte saamhorigheid, want zonder de visvangst en de smokkel zou menigeen honger hebben geleden. Wat ik vertel is van de Franco-tijd. Zijn regime stond wel op zijn achterste poten maar de angst en de honger waren er nog steeds. Vond het altijd wel eng en spannend tegelijk.

 

Magische streek 

Jaren later wist ik dat het hasj was wat er in die pakjes zat en soms ook sigaretten uit Gibraltar die tax free zijn. Ik heb jaren gedacht dat er ‘chocolate’ in zat, omdat ze daar hasj zo noemen. En als kind vroeg je daar gewoon niet naar, dus gewoon chocola voor mij. Wat een avontuur om op school in België te vertellen. Veel fantasie vond de juf toen van mijn verhalen van de chocola van de boot. En na zoveel jaar gebeurt het nog, maar niet meer zo veel want de controle is groter.

Toch is het een magische streek met 2 continenten die door een ‘waterstraat’ gescheiden zijn. Als je nagaat dat de maximale lengte 15 kilometer is en bij Tarifa maar 8 kilometer… dan weet je genoeg. Als een echte Spaanse in hart en nieren ben ik ook supertrots op mijn roots. Ondanks dat ik hier opgegroeid ben en een Belgische man heb, ben ik  nooit mijn wortels vergeten en heb de passie voor mijn land nooit onder stoelen of banken gestoken.

El Niño – topfilm over hasjsmokkel

Onlangs hebben ze in La Atunara een topfilm gedraaid die het verhaal vertelt over jongens die hun leven riskeren door hasj aan de overkant te halen. ‘El Niño’ (de jongen) heeft in Spanje vele prijzen gewonnen en is een real life story en een echte aanrader. Heb de trailer bijgevoegd. En dames, het is een hottie om naar te kijken!

Nu dat ik zelf een cannabian ben herken ik de geur van weed en hasj in de steegjes, op het strand, op straat… het hoort ook eigenlijk een beetje bij onze cultuur, La Santa Maria. Persoonlijk vind ik  dat er weinig weed word gebruikt in het zuiden en meer ‘pollen’. Cannabis is ook moeilijker te krijgen dan hasj, dat is logisch.

Cannabis deel van onze cultuur

Geloof het of niet maar het is moeilijk te krijgen in een streek waar regelmatig de smokkelwaar tussen je borsten valt op het strand. Vele jongeren riskeren hun levens door met hun jetski van bij ons tot aan de overkant in Afrika te geraken in die gevaarlijke stroming. Velen laten hun leven of worden nooit meer gevonden.

Nu weten jullie waar jullie hasj waarschijnlijk vandaan komt…

Cannabis is en zal een deel blijven  uitmaken van onze cultuur! Zuidelijke landen hebben ook een soepelere kijk op cannabis dan in het noorden van Europa. Waarschijnlijk is mijn fascinatie voor the herb daar wel geboren denk ik.

Remember Gifts of nature are there to be enjoyed not abused

 Mary Jane Rose

(advertentie)