(advertentie)
(advertentie)
(advertentie)

ROLLING STONED TOP 50 #29   Al vanaf de allereerste week in het bestaan van deze website is de Vereniging voor Opheffing van het Cannabisverbod (VOC) present. Woordvoerder en secretaris Derrick Bergman schrijft over hun strijd. Een gevecht met vele en vaak valse gezichten, zoals maar weer eens haarfijn blijkt uit deze aflevering. Er zou voor miljoenen aan drugs zijn opgerold in een Limburgs bos, aldus de politie. De waarheid is echter een stuk minder imposant: een redelijk slecht onderhouden bosperceel stikvol mannelijke planten… Een heuse cannabis fabel van de autoriteiten!

top50-29

De ontdekking van een ‘megawietplantage’ in de Limburgse bossen bij Reuver maakte weer eens duidelijk hoe kritiekloos veel media politiefabeltjes over cannabis overnemen. Zoals de ‘straatwaarde’ van niet minder dan twintig miljoen euro. Derrick Bergman van het VOC vertelt hoe het echt zit…

Zaadwiet in het bos

Wietsprookjes... ook in Limburg populair, vooral bij de politie

Wietsprookjes… ook in Limburg populair, vooral bij de politie

Wie de beelden van het veld van 75 bij 75 meter bekijkt, ziet echter meteen dat er een flink aantal mannelijke planten in staat. En zoals elke kweker weet: één mannelijke plant kan vrouwelijke planten tot in de wijde omgeving bestuiven. De nachtmerrie van elke buitenkweker, want bestoven vrouwelijke planten steken al hun energie in het maken van zaden. Wie wel eens “zaadwiet” heeft proberen te roken weet hoe kansloos dat is; het verwijderen van de zaden kost een hoop tijd en de wiet is qua sterkte en uitwerking onvergelijkbaar met niet bestoven ‘sinsemilla’ (letterlijk: zonder zaad) wiet.

Bewijs snel vernietigen

Geen enkele coffeeshop koopt “zaadwiet”, als ze al buitenwiet op het menu hebben staan. Maar goed, laten we nog even meegaan met de fabeltjes van de politie. Op het ontdekte veld stonden volgens de politie 18.500 planten. Met de gemelde straatwaarde van twintig miljoen euro komt dat neer op €1081 per plant. Oftewel ruim vijf euro per gram bij een opbrengst van 200 droge grammen per plant; en dan doe je het goed. Maar stonden er wel echt zoveel planten? Het veld meet 75 bij 75 meter, oftewel 5.625 vierkante meter. Met 18.500 planten betekent dat voor één plant 0,30 vierkante meter ruimte. De beelden bewijzen opnieuw dat dit niet kan kloppen: één plant per vierkante meter lijkt een stuk aannemelijker. Geen 18.500 planten dus, maar eerder 5625. Zoals gebruikelijk zijn de planten niet geteld en heeft de politie het bewijs voortvarend vernietigd.

De mensen die dit veld hebben aangelegd zijn verre van professioneel te werk gegaan. Als ze hadden kunnen oogsten, was hun wiet onverkoopbaar geweest

Nog meer mannelijke planten in Reuver. Onverkoopbare prutswiet dus... [beeld: L1]

Nog meer mannelijke planten in Reuver. Onverkoopbare prutswiet dus… [beeld: L1]

Wiet met zaad is dus vrijwel onverkoopbaar. Maar, zo twitterde iemand: “Wel een leuke berg dab. Kilotje of 100 zeker.” Inderdaad: je zou het plantmateriaal kunnen gebruiken om er hasj of een ander extract van te maken. De vraag is echter hoe potent het eindproduct zou zijn. De ’truc’ van sensemilla kweken is juist dat je de vrouwelijke planten door het tijdig weghalen van de mannetjes dwingt tot het produceren van dikkere toppen, met meer hars en meer werkzame stoffen. Conclusie: de mensen die dit veld hebben aangelegd zijn verre van professioneel te werk gegaan. Als ze hadden kunnen oogsten, was hun wiet onverkoopbaar geweest en hooguit te verwerken tot een zeer matig extract. Hadden ze gefeminiseerde zaden of stekken gebruikt, dan was dit probleem hen bespaard gebleven.

Evidente onzin in de media

Tweede conclusie: bij gebrek aan kennis of interesse nemen veel media evidente onzin van de politie als waarheid over. In het journalistenvakblad Villamedia veegde Job Joris Arnold zijn collega’s eens snoeihard de mantel uit over dit fenomeen. “De verslaggevers geven zich er geen rekenschap van dat zij in feite een soort oorlogsreporters zijn”, aldus Arnold. “Er woedt al veertig jaar een war on drugs en de waarheid was het eerste slachtoffer, maar zij slagen er nog steeds niet in de lezing van officiële zijde als propaganda te herkennen. Ze laten zich als makke schapen voor het karretje spannen van de drugsbestrijders en hun dubieuze motieven.”

Blijft de vraag hoeveel Journaal-kijkers bij het zien van de reportages hebben gedacht: “twintig miljoen verdienen met een stuk bos van 75 bij 75 meter? Dat ga ik volgend jaar ook doen!!”

Lees ook: Job Joris Arnold – De straatwaarde van een journalist

(advertentie)