Topstories

(advertentie)

Onze internationale cannabiscolumnist Jennifer Zansa neemt bepaald geen blad voor haar mond. In Groot-Brittannië viel het haar op dat gepensioneerden min of meer volkomen achterlijk zijn als het om wiet gaat. Twee wietincidenten pikt ze eruit, waarbij de tranen je over de wangen biggelen. Van het lachen welteverstaan.

Identificatie van ‘een rare plant’

De gepensioneerden van Groot-Brittannië moeten echt eens bij zinnen komen. Vorige week nog kreeg half het land de slappe lach toen een krakkemikkig oud vrouwtje uit Exmouth heel onnozel belde naar het BBC-radioprogramma ‘Tuinieren met Devon’ en vroeg om identificatie van een rare plant die ze per ongeluk had weten te groeien uit een pak vogelzaad. Hou je vast, dat bleek niets meer of minder te zijn dan onze goede vriendin mevrouw Sativa!

De charmante lokale politieagenten (zich duidelijk realiserend dat ieder ander antwoord hen zou doen lijken op de geheime dienst van de Roemeense dictator Nicolae Ceaușescu) schreven de arme mevrouw Hewitson een vriendelijke e-mail. Daarin legden ze uit dat ze heel erg stout was geweest en de regels had overtreden, maar dat ze normaal gesproken juist heel erg goed was en haar niet zouden bestraffen als ze sorry zou zeggen. Maar ze zouden wel haar oogst komen weghalen. Vervolgens wordt die in stukken gehakt en als compost gebruikt, wat in feite een wrede en rare straf is in mijn wereld, zeker weten!

Irritante bejaarden

Ik bedoel, even serieus nu, dat iedereen toch wel onderhand weet dat vogelzaad = hennepzaad. Sterker nog, ik ben er redelijk zeker van dat het mijn opa was die mij dat vertelde, en dat was heel erg een gepensioneerde. Hoewel eentje met een ietwat flexibele houding ten opzichte van de wet… maar dat is een verhaal voor een andere keer. Ik dwaal af.

Deze week was er opnieuw een flagrant voorbeeld van irritante bejaarden die eenvoudigweg weigeren om hun bek te houden en elke vorm van cannabisgerelateerde misstanden ophitsen die zich in hun kleine wereldje voordoet. Er plofte via de vreemde kronkels van het postsysteem een mysterieus pakketje – simpelweg geadresseerd aan ‘Stan’ – op de welkom-deurmat van een niet nader bij naam genoemd 70 jaar oud vrouwtje in Royal Wootton Basset, een kleine gemeenschap van Honda Civic-rijders midden in het hart van Engeland.

In plaats van de hogere machten te bedanken voor zo’n fortuinlijke bezorging van manna uit de hemel, presteerde ons stijve, bekakte fossiel het om het ondenkbare te doen en onmiddellijk de politie te bellen

Maar in plaats van de hogere machten te bedanken voor zo’n fortuinlijke bezorging van manna uit de hemel, presteerde ons stijve, bekakte fossiel het om het ondenkbare te doen en onmiddellijk de politie te bellen. Eerlijkheidshalve zou ik als ik zelf in Wootton Basset leefde waarschijnlijk ook denken dat Vadertje Staat elke move van mij in de gaten houdt. Ik had hetzelfde gedaan als deze knokenzak, voor het geval dit hele gedoe een soort test zou zijn van mijn loyaliteit aan de diepe conservatieve overtuigingen van de Tories

Ik durf te wedden dat Stan pissed  was, maar ja, dat verdient ie ook voor het niet opschrijven van een retouradres op de envelop. Tenslotte lijkt dit namelijk de enige reden waarom het pakketje überhaupt werd geopend. Hoewel dat direct weer een vraag oproept: het openen van andermans post is illegaal dus waarom werd er zo gemakkelijk over deze  misdaad gedaan? Ik kan eenvoudig meerdere redenen bedenken waarom die postwet bestaat, maar geen één waarom cannabis illegaal blijft.

Monumentaal stomme Britse wet

Hoe dan ook, volgens the Old Bill – zoals wij de Metropolitan Police liefkozend noemen – is Stan van harte welkom om langs te komen en zijn illegale goederen op te pikken, wanneer het hem maar uitkomt. Ze kunnen echter niet garanderen dat hij toestemming krijgt om ermee te vertrekken, of überhaupt te mogen vertrekken.

Dus wat is nu de bedoeling van dit alles? Niks eigenlijk. Het dient er alleen maar voor om te illustreren hoe monumentaal stom de Britse wetten zijn en dat shit zoals hierboven blijft gebeuren. En dat zulke zaken het nieuws helemaal niet zouden moeten halen en ook niet de oorzaak van brede belangstelling of hilariteit moeten zijn. Omdat niemand e-mails of andere aandacht van de politie behoort te krijgen alleen maar omdat ze een plant kweken. Een verkeerd geadresseerd pakketje cannabis zou niet meer aandacht moeten genereren dan welk ander poststuk dan ook.

Humor en wiet in ’t nieuws

Het feit dat er zo humoristisch over deze zaken geschreven wordt is echter wel goed. Je zal nooit zo’n ‘haha, wat een giller’ reactie krijgen wanneer er – pak ‘m beet – een ons crack in de envelop zit. Aan de andere kant; als er ergens een verkeerd bezorgd pakketje opduikt met tabak of een fles wiskey zou het toch wel de meest armzalige nieuwsdag aller tijden moeten zijn om dat feit zelfs maar in het meest suffige lokale nieuwsmedium vermeld te zien.

Dus als we dit soort luchtige nieuwsverhalen zien weten we dat er vooruitgang wordt geboekt. Maar de echte indicatie dat cannabis daadwerkelijk is geaccepteerd door de maatschappij, is als de media en het grote publiek zich collectief realiseren dat deze zaken. Gewoon. Het. Rapporteren. Niet. Waard. Zijn.

(advertentie)