Topstories

(advertentie)

Slechts een week te laat deze column van de chef van The Stoned Society, maar hij heeft er – het zal eens niet – een heel goede reden voor. Want hij doet verslag van de laatste show van Armand in Eindhoven en de eerste keer Danksgiving diner in hoofdstad Amsterdam. Spoiler alert; Mauro is lang niet zó stoned geworden…

Afscheid van Armand in Effenaar

Toegegeven, ik zou eigenlijk vorige week donderdag iets schrijven voor Rollingstoned, maar ik had een voorgevoel dat die dag zelf juist een veel beter verhaal zou opleveren wat het lezen waard zou zijn. Dus bij deze alsnog, even terug naar 26 november.

De dag zelf begon melancholisch, met ‘de laatste show’ van Armand in de Eindhovense poptempel ‘de Effenaar’. Ik besloot toch eerst een gedeelte van het afscheid en de eerste speech, die van mede columnist Derrick Bergman (VOC Nederland), af te wachten vooraleer ik samen met twee vrijwilligers zou aftaaien naar Amsterdam voor twee redenen: de VOC Nederland vergadering notuleren en de Grace Glass Weekender.

Voorliefde voor de plant

Het afscheid zelf was prachtig, inclusief een emotionele speech van Derrick met de nadruk op Armand’s voorliefde voor de plant en niet te vergeten, de mensen om hem heen. Overal waar je keek zag je mooie figuren, jong en oud, aangedaan maar ook bij tijden glimlachend, terugdenkend hun avonturen en ervaringen met Armand.

Omdat Derrick als eerste ging speechen, besloot ik die af te wachten vooraleer we zouden beginnen aan de trip naar Amsterdam. Centraal daarin stond natuurlijk de belangrijke rol die Armand vervulde voor cannabis activisme. Een ware tribute. Derrick’s speech (en de gehele middag) is overigens terug te zien op Omroep Brabant, inclusief Armand’s laatste gedachte die pas gespeeld mocht worden na zijn dood. Het is dat ik niet in het hiernamaals geloof, maar ik kan niet ontkennen dat het een mooie gedachte is dat Armand samen met Simon Vinkenoog verantwoordelijk waren voor het mooie weer die dag, de aarde verlichtend met een mega chillum.

Maar de emotionele rollercoaster zou pas echt op gang komen na het Danksgiving dinner, voorafgaand aan de Grace Glass Weekender

Enkele uren later, kon weer een prima opkomst op de VOC Nederland vergadering worden genotuleerd. Toen waren we nog hoopvol over het VNG rapport, nu zijn de meningen meer dan ooit verdeeld. Het is hoe dan ook goed dat cannabis weer onder de aandacht komt in de mainstream, maar laten we hopen dat de VNG niet de definitieve cannabiswet zal schrijven. Daar zouden we maar al te graag een aantal dingen (en vooral ook de woordkeuze) aan veranderen.

Joints in plaats van wapens

Maar de emotionele rollercoaster zou pas echt op gang komen na het Danksgiving dinner, voorafgaand aan de Grace Glass Weekender. Daar waren we enigszins ’toevallig’ terecht gekomen, na eerst de spullen voor de VOC Nederland booth te stallen in de exporuimte van Radion. In de sfeer van Thanksgiving werd namelijk het eten gedeeld met ons 3 activisten. De drie musketiers, maar dan met joints in plaats van wapens.

Na een onvermijdelijk stukje kalkoen, werden we getrakteerd op een toch wel vrij stevige ‘Pot Potion’: een hasj chocola bonbon op een houten stokje, te doseren in een glas warme melk. De chocola op de aardbei was ook infused overigens.

Cannabis cultuur

Het was maar goed dat onze chauffeur af zag van het dessert, gezien wat volgde was de beste autorit naar huis ever. Hoe high ik werkelijk was werd pas echt duidelijk een paar uur later toen ik terug in de shop in Eindhoven mijn joint 20 minuten lang maar niet kreeg dicht gerold.

Ik ben lang niet zo stoned geweest als die avond. Waarvoor Dank. Het gevoel van stonedheid zou nog tot in de middag die volgende dag aanhouden. Aldaar zou blijken dat een iets langere voorbereidingstijd niet onbelangrijk is gezien de magere opkomst, maar er is gelukkig weer een contactmomentje geweest voor de cannabis cultuur. En dat kunnen we alleen maar toejuichen.

[openingsillustratie: Steinar/Shutterstock]

(advertentie)