Topstories

(advertentie)

Cannabis is niet weg te slaan uit de media. Het fijne nieuws is dat Maggie de Block, kersvers minister van Volksgezondheid, het recent verstrengde cannabisbeleid in vraag durft te stellen. En dus ziet onze België-correspondent Eef het wietleven alweer ietsje zonniger in, ondanks de stupiditeit van de gemiddelde journalist…

‘Decriminalisering cannabis’

Maggie reageerde nadat de Vlaamse (VAD), Brusselse (Fedito Bruxelloise) en Waalse (Fedito Wallonne) koepelorganisaties die zich bezighouden met het alcohol- en drugwerkveld in België op maandag lieten weten dat zij pleiten voor een decriminalisering van cannabis! Ze vinden dat de risico’s van cannabisgebruik groter worden door het illegale karakter ervan. Maggie De Block antwoordt dat dit wel een onderzoek waard is, hoewel ze bezorgd is omtrent het verslavende karakter van cannabis. Tijdens haar onderzoek zal ze wellicht stuiten op uitspraken zoals bijvoorbeeld die van professor Tytgat:

‘Een aangenaam snoepje’

“U en ik roken een joint. Geleidelijk aan gaan onze hersenen zeggen ‘dat was een aangenaam snoepje’ en we hunkeren er opnieuw naar. We begaan er geen moord voor, we zullen geen probleemgedrag veroorzaken maar we hebben wel zin in opnieuw een THC-snoepje. We mogen niet vergeten dat dit voor vele stoffen geldt, bijvoorbeeld cafeïne, nicotine, chocolade enz. Onze hersenen willen deze stof opnieuw gebruiken maar dit is zeer beheersbaar. Dit is de psychische afhankelijkheid. Maar het is niet bewezen dat indien er niet langer THC wordt aangevoerd, men dus stopt met cannabis te gebruiken, er lichamelijke symptomen optreden, bijvoorbeeld hevig zweten, cold turkey (kippenvel), tranende ogen, darmkrampen, echt ziek worden. Dit is wel zo bij heroïne en naargelang van hoe je het gebruikt kan dit ook optreden bij cocaïne en amfetamine.”

‘De derde weg’

De criminologen Brice De Ruyver en Cyrille Fijnaut verschenen ook eerder deze week ten tonele met het boek dat ze uitbrachten: ‘De derde weg’. Daarin verkondigen ze dat ook zij voorstander zijn van een gereguleerd beleid wat betreft thuisteelt en cannabis social clubs. In feite verschilt hun visie niet veel met die van de professoren De Grauwe, Decorte en Tytgat met als enige verschil dat De Ruyver en Fijnaut brandhout maken van het voorstel van de drie proffen dat volgens hen bol staat van ‘holle slogans’ en ‘simplismen’.

‘Dat alle verslavingsproblemen en de illegale markt zullen verdwijnen als cannabis legaal wordt, klinkt goed. Maar zo eenvoudig is het leven niet.’

‘De journalist is op zoek naar de snelle controverse, zwart tegen wit en kleine opiniestukjes. Terwijl drugs erg complex zijn. Maar de complexiteit en nuancering gaan voortdurend verloren wanneer men in oneliners communiceert’ – criminoloog Tom Decorte

Maar nergens hebben de drie proffen dit beweerd, ze houden er een veel ruimere kijk op na en zijn zich natuurlijk wel bewust van het feit dat je nooit alle problemen oplost door cannabis te legaliseren en te reguleren.

Ik herinner me de woorden van Tom Decorte op een uiteenzetting over cannabis in het Gentse: “De vraag die we ons moeten stellen is: Is het verbod schadelijk?”

De Ruyver en Fijnaut zijn ook van mening dat verbieden de slechtste oplossing is.

Waarom gaan die mannen eens niet met zijn allen rond de tafel zitten om zo nog meer gewicht in de schaal te kunnen leggen?

Complexe discussie

Een aanrader deze week is het interview met professor in de criminologie Tom Decorte, afgenomen door de vertegenwoordiger van het Weed Like to Talk team: Patrick Dewals, die trouwens nog steeds op zoek is naar enkele duizenden handtekeningen om cannabis op de Europese agenda te kunnen plaatsen.

Professor Decorte kan mooi verwoorden hoe het komt dat journalisten er niet wakker van liggen om een genuanceerd beeld te vormen over cannabis. Op de vraag of de media een realistisch beeld van cannabis weergeven antwoordt hij: “Nee, journalisten functioneren binnen een economisch model dat op winst gebaseerd is. Het is dus belangrijk om hoge cijfers te halen. Vaak betekent dit sensationalisme en oppervlakkige  journalistiek. De journalist is op zoek naar de snelle controverse, zwart tegen wit en kleine opiniestukjes. Terwijl drugs erg complex zijn. Maar de complexiteit en nuancering gaan voortdurend verloren wanneer men in oneliners communiceert. Het is duidelijk dat deze werkwijze niet altijd bijdraagt tot een degelijk debat.”

Zeker de moeite waard dus, dit uitgebreide interview!

(advertentie)