Topstories

(advertentie)

Na regen komt zonneschijn. Zeker voor ’t Modmeisje als zij rond half negen ’s avonds het weerbericht kijkt dat wordt gepresenteerd door een zekere weerman. In haar column komt ze uit de kast, ook al zullen haar vriendinnen haar keihard uitlachen.

Zonnetje in huis

Het is me weer wat met dat weer deze zomer. Op de laatste dagen na, is het maar nat en koud. Maar terwijl sommige vriendinnen van mij acuut wegzakken in een winterdepressie als ze het weerbericht zien, leef ik op zulke momenten juist op. Want daar, tussen al dat actualiteitengeweld van het NOS journaal en de slecht weervoorspellingen, staat mijn eigen zonnetje in huis: weerman Peter Kuipers Munneke.

Waar hebben ze die vandaan gehaald? vroeg ik me begin 2013 af, toen zijn enthousiaste roodharige koppie voor het eerst op tv verscheen. Die lange onhandige ledematen, dat net iets te grote maatpak en die enorme handen die stoeiden met dat kleine knopje waarmee hij zijn weerkaarten kon verwisselen. En het weerbericht druppelde ook niet al te gladjes uit zijn mond. Maar ik zat aan de buis gekluisterd. ‘Kom op Peter, je kunt het’, dacht ik. En Peter kon het, zonder kleerscheuren wist hij zich door de uitzending te worstelen. Met op het einde, als beloning voor alle kijkers, die oprechte stralende glimlach. Bij mij thuis brak het zonnetje door.

Ik had zelfs een supportersliedje voor hem gemaakt: hi, ha, Huntelaar, hi, ha, ik kom…(vul zelf maar in)

Peter doet me denken aan een jonge Klaas-Jan Huntelaar. Dat frisse voetbaljoch met de iets te grote hazentanden en ook met dat rossig haar, die ooit furore maakte bij Ajax. En nu international is. En al kwam hij van Heerenveen naar Ajax, DE GROTE STAD, Klaas-Jan werd daar niet warm of koud van. Nou ik wel. Klaas-Jan was de reden dat ik zowaar een beetje Ajax-fan werd. Ik had zelfs een supportersliedje voor hem gemaakt: hi, ha, Huntelaar, hi, ha, ik kom…(vul zelf maar in).

Ik ben overigens erg eenzaam in mijn adoratie van deze frisse rossige knapen. Die vriendinnen met die winterdepressies hebben niet dezelfde emoties. Die lachen me allemaal uit als ik zou vertellen wat Klaas-Jan en Peter bij me losmaken. Jaha, dan kunnen ze ineens wel weer lachen. Dus ik blijf voorlopig nog even in de Peter/Klaas-Jan-kast zitten.

Broertje, kind, minnaar

Maar hier op site durf ik wel te delen waarom zij een gevoelige snaar weten te raken. Waarom de zon gaat schijnen, ik vogeltjes en lammetjes hoor en de geur van hooi ruik als ik ze zie. Het is de combinatie van intelligentie, enthousiasme en jongensachtige onschuld die ik in ze herken. Ze zijn dat broertje dat ik graag had willen hebben, of dat kind dat ik zou willen baren. En eventueel, maar daar moet ik echt nog even over nadenken, die leuke minnaar op boerderij van mijn oom. Want ze zijn authentiek en laten zich niet gek maken. Niet door de glamour van het voetbalwereldje, niet door commentaar van anderen en al helemaal niet door wekenlang slecht weer.

(advertentie)