Topstories

(advertentie)

De Tilburgse oud-coffeeshophouder Johan van Laarhoven zucht al ruim 1 jaar in een Thaise gevangeniscel, wachtend op een uitspraak van de rechter. Hij wordt van het witwassen van drugsgeld beschudigd – gedoogde cannabisverkoop in coffeeshops dus, iets wat de Thai niet vatten. In de Volkskrant laat Johan middels een brief van zich horen!

Eindelijk weer een levensteken van de tragische hoofdrolspeler zelf dus, vanuit zijn gevangenis in Bangkok, Thailand. Johan van Laarhoven zal binnenkort zijn vonnis te horen krijgen van de Thaise rechter en het is volstrekt onduidelijk of de Thai inmiddels snappen dat het gedoogbeleid in Nederland inhoudt dat hij dus legaal geld heeft verdiend met het verkopen van ‘drugs’ en ten onrechte wordt vastgehouden wegens witwassen van drugsgeld…

Brabander schrijft brief

Met een ingezonden brief probeert de gepensioneerde Brabander nogmaals de aandacht van partijen hier in Nederland te vragen. Op de opiniepagina in de krant en op de website van De Volkskrant wordt zijn brief als volgt ingeleid: ‘Regel bevoorrading van coffeeshops en teelt van cannabis. Maak nu een einde aan het hypocriete gedoogbeleid dat in het buitenland niet valt uit te leggen‘.

We citeren enkele passages uit de verder zeer zakelijk geschreven brief. Van Laarhoven blijft weg van emoties en probeert simpelweg uit te leggen dat hem geen enkele blaam treft omdat ie zich altijd keurig aan het Nederlandse gedoogbeleid heeft gehouden in de tijd dat hij vier coffeeshops exploiteerde in Tilburg en Den Bosch.

JvL: ‘Waar het beleid in Nederland tot lachwekkende situaties leidt, zijn de gevolgen in het buitenland allesbehalve lachwekkend. Het gedoogbeleid is voor veel buitenlanders namelijk volstrekt onbegrijpelijk, zo weet ik helaas inmiddels uit eigen ervaring. Het is niet voor niets dat ik inmiddels ruim een jaar in een Thaise cel zit waar ik vecht voor mijn leven. Wat betekent gedogen nou precies? Het is voor de Thai niet te bevatten dat de Nederlandse overheid vergunningen afgeeft voor de verkoop van wiet, terwijl de teelt verboden is. Kortom: is een coffeeshop die zich aan alle regels houdt strafbaar of niet?’

Regulering wietteelt

Vervolgens gaat Van Laarhoven voorbij zijn eigen zaak en pleit voor regulering van de wietteelt, om te voorkomen dat er na en naast hem nog meer slachtoffers van het krankzinnige gedoogbeleid zullen vallen, in binnen- en buitenland. Hij benoemt daarbij de specifieke functie van coffeeshops:

JvL: ‘Natuurlijk zou je kunnen stellen: cannabis telen mag niet, punt uit. Het gevolg is dan dat het voor coffeeshops zo moeilijk wordt dat ze de deuren moeten sluiten. Terwijl coffeeshops een belangrijke taak vervullen. Uiteraard in eerste instantie in de behoefte van de van consumenten, maar coffeeshops voorkomen ook overlast op straat en houden minderjarigen buiten de deur. Als coffeeshops hun deuren sluiten, verplaatst de handel zich naar illegale straatdealers zonder vergunning die aan geen enkele regel zijn gebonden. Zij kennen bovendien de herkomst van hun waar niet, terwijl coffeeshops staan voor de kwaliteit van hun producten.’

Einde aan schimmigheid

De geplaagde Nederlander besluit met een krachtige conclusie, die wij alleen maar kunnen onderschrijven. ‘De achterdeur reguleren maakt in één klap een einde aan alle schimmigheid die nog onterecht rond coffeeshops hangt. Duidelijkheid in het buitenland, maar ook in Nederland zelf. Want zolang de teelt van cannabis en het bevoorraden van coffeeshops niet is geregeld, blijven coffeeshops in het verdomhoekje zitten.’

 

(advertentie)