Topstories

(advertentie)

Voorjaar 2014: met massaal politiegeweld wordt er een einde gemaakt aan de status van wereldkampioen wiet telen van Lazarat, Albanië. Daarna is het stil. Onze internationale cannabiscolumnist zoekt uit hoe het nu gaat met de inwoners die ooit goed waren voor een wietproductie van 900.000 kilo per jaar!

Stilte na de politie-inval

Afgelopen juni werden we overspoeld met verhalen over politie-acties in het Albanese dorpje Lazarat, dat bijna 15 jaar lang een grote speler was geweest in de illegale productie van cannabis voor de Europese markt. Rond de 800 politie-agenten bestormden het dorpje gedurende een driedaagse operatie. Dat leverde uiteindelijk meer dan 10 ton in beslag genomen wiet en 500 vuurwapens op, de vernietiging van meer dan 11.000 wietplanten, meer dan 50 arrestaties en vuurgevechten die 1 politieagent en 2 burgers verwondden…

En toen… niets. Het almachtige internet heeft behoorlijk gezwegen over eventuele gebeurtenissen in Lazarat sinds die geruchtmakende ophef van het vorige voorjaar. Dus wat gebeurt er daar?

4,5 miljard aan wiet

Het is verdomd moeilijk om recente berichten over Lazarat te vinden. Er zijn letterlijk duizenden verslagen over de operaties van 2014, plus een shitload aan artikelen van voor de aanval over de wietindustrie in zijn glorietijd. Trouwens, wat een glorieuze tijden inderdaad! In 2013 bleek dat Lazarat in staat was om een jaarlijkse productie van 900 ton (dat is 900.000 kilo) cannabis te leveren. Een industrie die duizenden werknemers een baan bood en tientallen drugsbarons adembenemend rijk maakte. Toentertijd kon je er een kilo wiet kopen voor slechts 350 euro. De hele wietbusiness daar werd geschat op een waarde van 4,5 miljard euro per jaar, ongeveer een derde van het Bruto Nationaal Product van Albanië!

Cannabisvergiftiging

In november 2013 bereikten ons ietwat vreemde berichten over honderden veldarbeiders die slachtoffer waren van ‘cannabisvergiftiging’, met bijbehorende symptomen als overgeven, maagpijn, hartproblemen en hoge bloeddruk. Hoewel dit onwerkelijk genoeg klinkt om de oorzaak bij iets anders dan de wiet zelf te zoeken (misschien een meststof of pesticide), hielp het niet bepaald voor het imago van het dorp in de ogen van de politie en het grote publiek. In vele jaren voorafgaand aan de aanval werd Lazarat omsingeld door politie-checkpoints en waren buitenstaanders er verre van welkom. Hoewel er een of twee buitenlanders doorheen wisten te glippen, die zelfs wat (verboden) snapshots wisten te maken.

Ak-47 en amnesia

Het is nu ook weer niet zo dat er een totale schaarste is aan nieuws over Lazarat sinds de politie-operatie, maar het zijn er idioot weinig en er liggen vele maanden tussen. In augustus 2014, een paar maanden na de overval, bezocht het Britse Channel 4 Lazarat en dat meldde dat er nog steeds extreem veel politie aanwezig was. Er waren verschillende checkpoints en rigoureuze veiligheidsprocedures voordat ze er toegang verleend kregen. In hun video laten ze zien dat overal op de straten Special Forces-officieren rondhangen, samen met een militair met bivakmuts en zwiepende AK-47 (het wapen niet de wiet) die als hun gids optreedt. De gehele tijd kunnen we wietplanten die de uitroeiing hebben overleefd zachtjes in de wind zien zwaaien. En alle dorpelingen waarmee de journalisten praten hebben klaarblijkelijk amnesia (geheugenverlies niet de wiet) ontwikkeld ten aanzien van hun eigen persoonlijke betrokkenheid in die voormalige gloriedagen!

Puur toeval

Gegeven het feit dat de dorpelingen van Lazarat zichzelf uit de extreme armoede omhoog gesleurd hebben om een cannabisimperium te creëren, ze in de steek werden gelaten door vorige regeringen en het mochten uitzoeken verder zonder elektriciteit en stromend water, totdat hun ‘lokale regeneratieproject’ vruchten begon af te werpen in de jaren ’90 en hen rijk genoeg maakte om de zaken in eigen hand te nemen, is het niet verwonderlijk dat zij hun pas verworven welvaart niet zonder slag of stoot wilden opgeven.

Maar we zullen moeten accepteren dat aan alle goeie dingen een eind komt. In het geval van Lazarat dat de grootsheid van wat zij gecreëerd hadden onvermijdelijk op een soortgelijke spectaculaire manier in elkaar moest storten. Daarbij moest Albanië zich ook met grotere zaken bezighouden: slechts een week na de inval kreeg het land toestemming om lid te worden van de EU. Puur toeval, uiteraard…

Een beter leven…

Laten wij met zijn allen maar hopen dat de overheid ook echt van plan is om de levensomstandigheden van alle inwoners in Albanië te verbeteren, zodat de inwoners van Lazarat zich niet geconfronteerd hoeven zien met een terugkeer naar de diepe, ellendige armoede van het pre-cannabis tijdperk.

 

(advertentie)