Topstories

(advertentie)

Mary Jane Rose wilde haar wietbrownie recept delen. Maar door laf verraad stormt de politie haar huis in op zoek naar wietplanten. En die heeft onze Spaans-Vlaamse columnist niet zomaar voor de lol in de tuin staan. Een emotionele bekentenis over herseninfarct, bedplassen, zelfmedicatie en genezing met cannabis. Plus een krachtige oproep om te stoppen met de waanzin van de drugsoorlog…

Weeral had ik een totaal andere column in mind, een heerlijk herfstreceptje van een appel-kaneel cannabis brownie die ik zelf al uitgeprobeerd heb en met jullie volgende keer zal delen. Deze column valt mij wat zwaarder op de maag dan mijn brownie ooit zou doen: ik moet mij een beetje blootgeven, wat zelfs met het schrijven tranen doet vloeien door de onmacht en onbegrip van anderen.

Wil nog steeds geloven dat een humane getuigenis krachtiger is dan een uiting van je woede.

Herseninfarct met dramatische gevolgen

In 2007 heb ik een herseninfarct gehad, met ingrijpende gevolgen. Acht maanden revalidatie, een heel gamma aan medicatie en elke nacht bedplassen. Naast bloedverdunners en cholesterol pillen had ik ook antidepressiva nodig, en steeds meer. Ik raakte verslaafd. Had een oceaan aan klachten en kwaaltjes wat niet ophield en een van die klachten heb ik altijd beschamend voor mezelf gehouden en dat was mijn bedplassen… Een vreselijke tijd die mij weerhield om ergens anders te slapen dan thuis, dus vergeet hotels of vakantie – no way voor mij. Ook dadelijk oneerlijk voor het hele gezin, zeker mijn boys die ook graag op vakantie gaan.

Heel wat gedokterd in die tijd, dus werd ik naar de uroloog en later naar de specialist in Leuven gestuurd. Na veel vijven en zessen kwam het verdict: een implantaat. Want volgens de specialist was door mijn CVA de zenuw naar mijn blaas uitgeschakeld en ik kreeg geen impuls meer naar mijn blaas, toen voor mij een logische verklaring. Een operatie werd gepland, maar mijn huisarts oordeelde dat ik hier veel te zwak voor was: door de medicatie en de depressie was ik nog slechts een schim van mezelf en woog ik nog maar 48 kg…

En toen leerde ik cannabis kennen

In die donkere periode heb ik cannabis in zijn medicinale vorm leren kennen en dit heeft mij ontzettend vooruit geholpen. Ik at terug normaal, kwam stilletjes terug bij van gewicht tot een gezond gewicht en werd ’s nachts wakker om te plassen en kon vechten tegen de depressie. Al een paar jaar is het probleem van de baan en dit vanaf de dag dat ik cannabis dagelijks begon te gebruiken en het op termijn mijn volledige pillenpakket vervangen heeft.

In het begin dat ik cannabis begon te gebruiken was ik erg bang om er aan verslaafd te geraken, want ja, je hoorde niks anders.Wat een schaap was ik toen, in de week lekker mijn harde drugs (chemische medicatie) en in het weekend mijn cannabis, die in elke vezel van mijn lijf de energie weer deed vloeien en de levenslust.

Chemische medicatie (persoonlijke ervaring); door de Xanax, valium en slaapmedicatie (Zolpidem) was ik verdoofd, rustig maar apathisch functionerend. Als een robot. ’s Nachts had ik altijd nachtmerries en droomde ik dat ik was aan het plassen in de wc, maar was het wel een droom of was het toch het signaal dat ik moest gaan en blokkeerde de medicatie mij?

Uiteindelijk heb ik gekozen om het niet te zeggen maar het te bewijzen… begon met elke dag mijn slaapmedicatie te vervangen met cannabis en na paar dagen merkte mijn man op dat ik mijn bed droog hield

Elke week keek ik er naar uit om een weekend pilvrij te zijn, maar hoe leg je dat aan je partner en gezin uit? Zullen ze niet denken dat ik een junkie ben? (terwijl ik het al was aan de pillen). Uiteindelijk heb ik gekozen om het niet te zeggen maar het te bewijzen… begon met elke dag mijn slaapmedicatie te vervangen met cannabis en na paar dagen merkte mijn man op dat ik mijn bed droog hield. Het was mij zelf nog niet opgevallen, want werd elke nacht wakker en liep naar de wc pipi doen en terug bedje in en verder slapen. Toen heb ik hem opgebiecht dat ik dagelijks cannabis nam en hij vond het een heel goed idee en stond er  dadelijk open voor (ook al heeft hij nog nooit cannabis gebruikt). Hij was verstomd dat ik nu wel wakker werd en anders niet. Ook snurkte ik niet meer.

Cannabis als personal assistent

Mijn hersens zijn niet meer verdoofd en ik heb nooit meer gedroomd, nu dagdroom ik alleen nog en heb een geweldige deltaslaap die mijn lichaam en geest in een paar jaar terug in balans heeft gebracht. En niet alleen met mijn plasproblemen die voorgoed voorbij zijn, maar veel andere kwaaltjes.

Cannabis is voor mij als Siri voor de iPhone gebruikers; mijn emotionele personal assistent die mij in troubles de correcte weg aanduidt.

Politie haalt mijn wietplantjes weg

Zelf had ik ook plantjes staan, zodat ik de specifieke soorten kon telen waarmee mijn somatische klachten verminderden. Had, want als climax van oplopende spanningen hebben onbekende buurtbewoners de politie op ons afgestuurd, met een aanklacht voor ’teelt, bezit en handel van drugs’ tot gevolg.

Heb nu zelf aan de lijve de onmacht, de frustratie en de discriminatie gevoeld. Als de blauwe heren  binnenkomen met handschoenen en een huiszoekingsbevel voor paar plantjes, ja dan word je niet positief maar furieus. Mijn brain zei: schrijf die woede weg, maar mijn hart wint altijd en heeft me doen wachten… zo blij dat ik dit uit mijn hart kan schrijven, al moet ik mezelf blootgeven. Heb nog nooit zoveel over mensenrechten horen praten dan nu en dan rijst de levensgrote vraag voor mij en voor jullie: WAAR ZIJN ONZE  MENSENRECHTEN ?

Ik ben die discriminatie moe.

Ik ben het moe om mijzelf te moeten verantwoorden om mij gezond te houden.

Ik ben het moe dat mijn kinderen niet meer met ander buurkinderen mogen spelen omdat ik cannabis gebruik.

Ik ben het moe een slachtoffer in deze War on Drugs te zijn, waar moeten wij heen vluchten ?

Ik ben het moe om mij een crimineel te moeten voelen.

Miss Sativa

Denk dat dit gevoel wel een universeel gevoel is bij ons allemaal, het moet gedaan zijn met ons te vervolgen op te jagen, te visiteren, discrimineren. Er zijn op dit moment op onze planeet serieuzere zaken om te vervolgen dan onschuldige patiënten. Is een verbod op de natuur niet te onnatuurlijk?

Eén ding staat vast, dat de mensen die verantwoordelijk zijn voor de moord op mijn plantjes zo blij mogen zijn dat ik cannabis gebruik. Miss Sativa heeft mij weerhouden om in een blinde Spaanse furie te veranderen, of een Belgische of whatever…

Volgende week het politieverhoor… to be continued.

Remember gifts of nature are there to be enjoyed not abused

 Mary Jane Rose

(advertentie)