Topstories

(advertentie)

Ook dit jaar reist het Verbond voor Opheffing van het Cannabisverbod met een klein team naar Barcelona om tijdens Europa’s grootste cannabisbeurs Cannabis Bevrijdingsdag te promoten. Het leven is dus zo slecht nog niet voor onze VOC-columnist. Spannabis here we come!

Kilo’s posters en flyers

Als jullie dit lezen ben ik al geland in de hopelijk zonnige Catalaanse hoofdstad, maar terwijl ik dit schrijf zit ik nog middenin de laatste voorbereidingen. Zojuist heb ik een paar honderd Cannabis Liberation Day posters af zitten tellen en rollen en die samen met een grote hoeveelheid flyers in een stevige tas gepakt. Het totaalgewicht van 19,8 kilo zit nog net onder de grens van wat ik aan ruimbagage mee mag nemen in het vliegtuig. De rolletjes plakband gaan in mijn rugzak.

Er moet gerookt kunnen worden

In Barcelona slapen we met ons promo-team – Mauro, Rens, Mickey en ik – op een slaapzaal in een extreem goedkoop hostel, vlakbij de Sagrada Familia. Gelukkig hebben we er wifi, een gemeenschappelijke keuken en zijn er twee grote terrassen. Dat laatste is misschien nog wel het belangrijkste: er moet natuurlijk wel gerookt kunnen worden. Voor zover ik weet is mijn lidmaatschapskaart van Cannabis Social Club Tierra Verde gewoon nog geldig. Ik vermoed dat we dit vrij snel na aankomst gaan controleren. Ik herinner me geweldige wiet en een uitstekende sfeer.

Heel veel wiet, concentraten en hasj made in Spain. Het maakt het flyeren tot een aangename en ontspannen bezigheid. Je hoeft weinig meer te doen dan de woorden Amsterdam en ‘free festival‘ uit te spreken

Van alle Europese cannabisbeurzen is Spannabis zonder meer de meest chaotische. Heel veel bezoekers, bedrijven, herrie en langbenige dames die je allerlei promotiemateriaal proberen te geven. En ook heel veel wiet, concentraten en hasj made in Spain. Het maakt het flyeren tot een aangename en ontspannen bezigheid. Je hoeft weinig meer te doen dan de woorden Amsterdam en ‘free festival‘ uit te spreken, te glimlachen en een flyer voor je uit steken. Negentig procent van de mensen glimlacht terug en neemt de flyer aan.

Weerzien met oude bekenden

Spannabis is ook een weerzien met oude bekenden en daarom altijd gezellig en nuttig. Ik heb nu al zin om een hennepbiertje te drinken en een hennep pizza te eten met Marco van het Italiaanse Food Sativa, die dit jaar opnieuw op Cannabis Bevrijdingsdag staat. Vorig jaar liep ik niet alleen The Dagga Couple uit Zuid Afrika tegen het lijf op Spannabis, maar ook Cannabis Culture Award winnares Fernanda de la Figuera. En zelfs Rutger-Jan hebben, lobbyist van stichting Epicurus Foundation. Hij keek zijn ogen uit.

Cannabis Social Clubs

Als journalist en activist kijk ik vooral uit naar gesprekken met Spaanse collega’s en nieuws uit eerste hand over de situatie van Cannabis Social Clubs. De veroordeling van Pannagh, de club van Martin Barriuso in Bilbao, lijkt een grote tegenslag voor de Spaanse beweging, maar tegelijk zijn er berichten dat er nog steeds nieuwe clubs bij komen. Vooralsnog blijft Spanje dé vaandeldrager voor het Cannabis Social Club model in Europa; een echte rollback zou rampzalig zijn.

Hash, Marihuana & Hemp Museum

Vaste prik in Barcelona, zeker nu we twee VOC’ers bij hebben die er nog nooit zijn geweest, is het wonderschone Hash, Marihuana & Hemp Museum in de gotische wijk van Barcelona. Ook deze keer zal ik op de balkonnetjes aan de voorkant van het gebouw een stevige canuto roken. Ik houd nu eenmaal van tradities. Het VOC kantoor is vanaf vandaag tot en met maandag 14 maart gesloten. Het Spannabis team zal wel tweeten vanuit Barcelona: check @vocnederland en @cannabisdayams

Adios amigos!

(advertentie)