Topstories

(advertentie)

Vorige maand verscheen in het maandblad AdRem een fascinerend interview met Henk Poncin, ere-voorzitter van het VOC. Onderwerp van gesprek en deze column van VOC-woordvoerder Derrick Bergman, was Henk’s goeroe Babaji.

Het levensverhaal van Henk Poncin (76) zou een spannende en ontroerende film opleveren. Hij is een van de meest inspirerende en wijze mensen die ik ken. Henk was rechtenstudent, bokser, assistent van de roemruchte journalist en documentairemaker Jan Vrijman, single parent, filmproducent, medeoprichter van de actiegroep Green Prisoners Release én oprichter van het Cannabis College in Amsterdam. In al die tijd, dus vanaf de jaren vijftig, is Henk een tevreden roker van cannabis, de laatste jaren alleen puur, met een kleine pijp.

De Captain’s Table in de VIP Lounge van Cannabis Bevrijdingsdag met Mr Roozen, VOC voorzitter Henk Poncin en CBD crewlid Anthony (© Gonzo media)

In het interview in AdRem vertelt Henk: “Voordat ik ooit over Babaji had gehoord, had ik al een hele zoektocht naar het bestaan van God achter de rug. Ik geloofde en bezocht allerlei kerken, maar ben niet kerkelijk geworden. Het boek ‘Autobiografie van een yogi’ van Paramahansa Yogananda, dat ik van een vriend kreeg, was een openbaring voor mij. Tot mijn verrassing werd ik ingevoerd in de Hindoecultuur, wat tot die tijd ‘not my cup of tea’ was. Te veel pastelkleuren, bellen, wierook, vreemde beesten en onuitspreekbare namen. Maar goed, je hebt het in het leven niet voor het uitkiezen, dus daar moest ik maar aan wennen.”

Babaji

In het boek van Yogananda leest Henk voor het eerst over Babaji: “Yogananda richt zich als hij het over zijn ervaring met Babaji heeft rechtstreeks tot de lezer. Lezer, als je hier aangekomen bent, pauzeer dan even en wanneer je dan de naam van Babaji met eerbied uitspreekt, ben je verzekerd van een ‘instant blessing’. Voor alle zekerheid heb ik dat toen gedaan.” Het zou nog tien jaar duren voordat Henk opnieuw met Babaji werd geconfronteerd. Deze keer vertrekt hij naar India om de goeroe persoonlijk te ontmoeten, ook al heeft hij nog twijfels.

“Mijn eerste dag kwam ik de ashram (tempel/woongemeenschap, db) als een onwetende binnen. Alles veranderde, nadat ik Babaji had gezien. Het emotioneerde mij zo zeer, dat ik begon te huilen. Het waren tranen van geluk door alle liefde die ik daar voelde. Babaji sprak nooit meer dan vijf woorden tot mij, maar die waren altijd to the point. Zijn woorden ‘you are a gentle lady’ ontroerden me diep. In Nederland had ik namelijk mijn twee puberkinderen alleen op moeten voeden. Pas toen een kennis had gezegd, dat ik nu vader en moeder tegelijk moest zijn, realiseerde ik me dat en ging daar naar handelen. Ik had dat nooit aan iemand verteld, maar Babaji was volledig op de hoogte.”

Zuiver leven

Na Babaji’s dood maakt Henk een film over Babaji en het leven in zijn ashram, ‘Sanatan Dharma’. Het is een prachtige, persoonlijke en tegelijk universele film, doordrenkt van Babaji’s boodschap van waarheid, eenvoud en liefde. Dat Babaji zijn leven heeft veranderd is een understatement. “Ik herinner me nog goed het moment in de ashram toen de gedachte bij me opkwam dat Babaji alles van iedereen leek te weten. Babaji draaide zich toen om naar mij en knikte. Van hem heb ik geleerd nog zuiverder te leven. Je zou kunnen zeggen, geleerd heb de puntjes op de i te zetten.”

Ook het ernstige fietsongeluk dat Henk vorig jaar heeft gehad, komt aan bod in het interview in AdRem. “Driekwart jaar geleden heb ik een ernstig fietsongeluk gehad en op sterven gelegen. Ik was in een witte wereld waar zo ver ik ook keek niets was. Toen ik me omdraaide, zag ik Babaji en liep naar hem toe. Ik ervoer liefde, liefde en nog eens liefde! Na vier dagen ontwaakte ik met een glimlach op mijn lippen. Ik ben dankbaar dat ik zo goed uit het ongeluk ben gekomen, maar als het niet zo was geweest, was ook het goed.”

Laten we hopen dat Henk nog lang ere-voorzitter van het VOC mag zijn!

(advertentie)