Topstories

(advertentie)

BongZilla beschrijft het leven van Ivo de Verschrikkelijke. Een dictator moderne stijl die jarenlang een knoet legde over een landje aan de Noordzee. Uiteindelijk – in het jaar 2024 – loopt het verschrikkelijk met hem af. Lees zijn pre-mortem biografie!

Bloedige revoluties

In vroegere tijden, we noemen de Middeleeuwen als treffend voorbeeld, had men de gewoonte om dictators die het te dolletjes maakten publiekelijk terecht te stellen, al dan niet na een bloedige revolutie. Hophop naar het marktplein met de man (zelden een vrouw) en de kop eraf hakken, vierendelen met behulp van inderdaad vier paarden, ophangen of de brandstapel op en de fik erin. Probleem opgelost, over tot de orde van de dag: het verzamelen van de piepers voor het avondmaal.

Helaas moest er na die eeuwen een Franse Revolutie, invoering van de democratie en afschaffing van openbare ranselpartijen en de doodstraf volgen, dus nu zitten we mooi met de gebakken peren als we ons willen ontdoen van een dictator. Want ondanks die democratie zijn er natuurlijk nog meer dan genoeg potentaten die eenmaal aan de macht gekomen die pluche zetel met alle mogelijke middelen willen behouden. Klootzakken die over lijken gaan en de smerigste tips en trucjes toepassen uit het handboek voor dictators: ‘De Vorst’ van Niccolò Machiavelli. Een boekwerk waaraan vele alleenheersers uit de geschiedenis schatplichtig zijn als het gaat om de methoden waarmee zij de knoet hanteren.

Moderne Machiavelli

Zo ook Ivo de Verschrikkelijke, zo melden de historische archieven (ons over pakweg 15 jaar). Ivo was dan weliswaar niet de allerhoogste in rang, maar dat was alleen maar schone schijn. De man die daar met zijn kont op het pluche zat was er door Ivo hoogstpersoonlijk naartoe gekatapulteerd. Kon die mooi als lachende bliksemafleider dienen terwijl Ivo het land verder naar zijn hand zette. Bijvoorbeeld door de rechterlijke macht – toch een van de 3 wezenlijke onderdelen van een goed functionerende democratie, nietwaar – uit te hollen met allerlei waanzinnige wetgeving. Zo bedacht onze moderne Machiavelli een wet die het onmogelijk maakte om ook maar 1 wietplantje onder een groeilamp te zetten. Of stelde hij onmogelijke eisen aan goedwillende cannabisverkopers, die wel wiet mochten verkopen maar niet inkopen, op straffe van juridische vervolging en financiële executie. Ivo spendeerde zonder ook maar een boertje te laten honderden miljoenen euro’s aan de jacht op een plantje en de mensen die het gore lef hadden dat plantje te laten groeien of op te roken.

Aan wetenschappelijke bewijzen en redelijke argumenten had Ivo de Verschrikkelijke een broertje dood

Aan wetenschappelijke bewijzen en redelijke argumenten dat het toch allemaal wel een beetje anders, beter en rechtvaardiger kon met die cannabis had Ivo de Verschrikkelijke een broertje dood. Ze moesten hem niet aan de kop zeuren, want het gebeurde niet omdat hij het niet wilde. Of iets gebeurde juist wel omdat hij – en vaak hij alleen – het wel wilde. ‘Iedereen heeft recht op een mening’ of ‘Ik ken de mening van meneer/mevrouw X’, was meestal het enige commentaar dat de machthebber aan het onderwerp wenste te besteden.

Zo modderde het land waarover wij hier praten jarenlang maar wat aan. Ondertussen veranderde de wereld rondom dit land snel. Overal waren er revoluties uitgebroken, groene cannabisrevoluties om precies te zijn. Cannabis werd steeds meer als een genotsmiddel beschouwd dat in dezelfde categorie viel als alcohol en sigaretten. Er werd door machthebbers in die andere landen vrolijk een hoop belasting en accijns op het spul geheven en iedereen was blij. Nog blijer eigenlijk, want als ze wilden konden de mensen daar in alle vrijheid een jointje roken voor het slapen gaan, of zo nodig bij het opstaan. Ook als goedkoop en uiterst effectief medicijn was cannabis inmiddels overal op aarde ingeburgerd. Maar door de muur van censuur die Ivo om zichzelf en het land had gebouwd, bleef enig positief effect op dit arme koninkrijkje uit.

Elektrische stoel

Helaas bleek Ivo de Verschrikkelijke niet alleen over ijzeren, vastgeroeste ideeën over cannabis te beschikken, maar ook over een ijzeren genenstelsel, dat zul je altijd zien in dit soort gevallen. Op de gezegende leeftijd van 80 jaar maakte hij nog steeds de dienst uit in het land waarover wij praten. Hij liet voor zichzelf een peperduur marmeren museum bouwen op de plek van het Paleis op de Dam in Amsterdam. Rechters, politici en zakenmensen had hij nog altijd in zijn zak. Omgekocht, geïntimideerd, gechanteerd of simpelweg uit preventieve existentiële angst.

Toch had Ivo de Verschrikkelijke een fout gemaakt; hij had in 2016 de doodstraf weer ingevoerd. Uiteraard was die primair bedoeld voor mensen die Ivo offerde om het volk koest te houden, dat had hij ook wel begrepen van Machiavelli. Kinderverkrachters en zo, wie maalde daar nu om? Maar nooit had hij gedacht dat hij zelf het beroemdste slachtoffer zou worden van deze move. Het gebeurde allemaal na de Amerikaanse invasie in 2024, toen de Amerikanen het niet langer konden aanzien dat een Navo-bondgenoot het zo bont maakte. Ivo de Verschrikkelijke stierf uiteindelijk op een elektrische stoel, aangedreven door… hennepdiesel.

(advertentie)