Topstories

(advertentie)

Het weer is behoorlijk omgeslagen maar we gaan gewoon toch weer naar buiten voor kweekupdate 21 van de buitenwiet test. De lichtgevoelige Big Yeti, Zmäkdaun en Alpine Honey Melon zijn daar pas kort geleden aan hun bloeifase begonnen. De autoflowers (Erdbeer, Alpine Crocket en Dutch Treat) bloeien natuurlijk al veel langer, en over Erbeer lijkt iedereen behoorlijk unaniem: die smaakt heerlijk! 

Gefjon Grow

Update 8 september 2024: Hey, hallo, hier ben ik weer met een buitenwiet testverslag. We hebben deze week wat storm gehad, en daar heeft de Big Yeti buiten in de volle grond van geweten 🙈🙄 Er zijn weer een paar takken afgebroken, en ik hoop als het kan nog een net of metalen hekwerk op te hangen om nog meer ellende te vermijden.

Het land ligt ook tussen twee weides in, en er raast dus veel wind daar als het erg waait. Denk maar aan de boom die vorige zomer op de Frisian Duck viel 🙄 De andere Big Yeti’s staan in de kas, waar ik wat meer ruimte heb gemaakt, en ze dus niet meer tussen de tomaten staan verweven 😁 Ik heb de indruk dat de Big Yeti’s iets minder vlug in bloei gaan dan de Zmakdäuns.

De Zmäkdaun in de volle grond gaat er volle borst voor, en daar zijn al heuse topjes te zien 😊 De dame in de kas heeft wat meer plaats gekregen, en staat mooi breed te bloeien. Deze heeft zowaar ineens een halve kas voor haar alleen! Hier stonden eerst de autoflowers in potten maar die zijn nu weg.

Ze krijgen al een beetje plagron alga bloom om ze wat op peil te houden maar niet veel en niks anders verder 😊 De rest moeten ze maar uit de grond halen. Tot volgende week, en een groene groet!

Gefjon Grow 🙏

Ewout

Update 12 september 2024: Hallo lieve lezer, een update over de laatste drie planten die ik nog heb. De derde autoflower leeft technisch gezien nog wel maar telt voor de test niet meer mee. M.a.w.: Erdbeer heeft het niet gered; ze zal nooit weten hoe het is om een jointje te zijn… Of hoe ze de werkelijkheid van onwerkelijke stress weg kan nemen. Een geluksmomentje kan creëren of zorgen voor een goede nachtrust.

Gelukkig niet getreurd; haar twee collega’s zitten in de pot! De Dutch Treat lijkt geen schimmel mee te dragen en houdt zich ook in de pot goed. De Alpine Crocket ziet er groot uit maar is extreem fluffy. Ze ruikt wel lekker, een bijzondere herfstachtige geur die ik nog niet zo goed kan plaatsen.. Ik herinner me iets als ’tussen drop en nootachtig in, met een tint van kaneel’ maar zou het niet serieus durven beoordelen. Nog een weekje en ik ga een proefje nemen, dat vind ik makkelijker. Hoewel ik verwacht dat ze na lang rijpen toch een olie zal gaan worden.

De laatste drie planten uit de test doen het allemaal zeer goed, zeker gezien de vele leermomenten waar ze aan onderworpen worden. De bloei is ingezet. Ik heb de planten geprobeerd te ontdoen van blad ter bevordering van wind, en daarmee hoop ik natuurlijk toprot of andere schimmels te beperken tot een minimum.

Ik heb ook geprobeerd de planten nog wat te sturen, dus spreiden voor meer licht, ruimte voor toppen; takken wat opgebonden of geprobeerd te buigen (niet breken). Helaas is dit een techniek die je echt moet leren, leer ik weer. En niet iedere plant reageert hetzelfde op knijpen, draaien en buigen van de takken. Dit wist ik natuurlijk al een beetje van eerdere sessies, maar nu waren ze alle drie boven de twee meter en heel dik in het blad, ze leken onkwetsbaar.

De Zmäkdaun heeft het meest geleden, daar heb ik een flink deel van de stuik weggenomen nadat ik haar deels had doodgemaakt. Althans, dat dacht ik toen ze na anderhalve dag nog niet bijgetrokken was. Misschien had ik langer moeten wachten?

Big Yeti had het eerder het zwaarst maar die komt nu erg mooi terug. Veel dikke knoesten en in tegenstelling tot eerder laat ze zich erg goed vormen. Ik krijg wel het idee dat ze er flink van moest bijkomen, de groeispurt die ze allen lieten zien was bij haar direct klaar.

Alpine Honey Melon doet het het beste denk ik, ze is het verst in de bloei en laat al erg mooie volle witte haren zien. Ervan afblijven wordt voor het grootste deel het motto volgend jaar. Bij het opspannen van de takken heb ik er twee van de stam afgescheurd. Eentje zelf, en eentje door wind en te veel spanning op de binddraden. Gelukkig was ik ook daar snel bij. Rolletjes elektra tape van de action lijken perfect dienst te doen. Het witte rolletje bewaar ik om de stammen te voorzien van label’s bij het drogen en op de potten.

Wortels omhoog kweken?

Dan een update over iets waarmee ik heb lopen experimenteren, en waarvan ik mij afvroeg of iemand dit eerder gezien of geprobeerd heeft: wortels omhoog opkweken. Toen we eenmaal besloten hadden dat ik deze planten een mooie plek ging geven, heb ik met plankjes een paar vierkantjes gemaakt om het gras van dit experiment te scheiden. Kan de klaver, bloemen en munt mooi met de wiet samen in de grond zonder meteen te gaan zwerven.

Om de slakken een beetje buiten te houden, had ik oude emmertjes bewerkt en als ‘Trump’s wall’ ingezet. Een daarvan heb ik een keer aangevuld met zaai- en stekgrond. En wat bleek: die laat zich graag vullen met wortels. Dus heb ik extra plankjes gezaagd en langzaam meer zaai- en stekgrond gestapeld. Welke zich dus volledig hebben laten koloniseren met wortels.

Extra, dus bovenop wat ze zelf al in de meer en minder voorbereide volle grond had ontwikkeld. En met de temperaturen van afgelopen weken ging het als een malle! Waar ik het hout had bewerkt met een type boor (van Air Pots afgekeken) lijken de wortels zelfs wat dikker.

Zmäkdaun heeft inmiddels drie extra lagen welke ik vanavond met een stuk kippengaas en tuinmix (die eerder de Alpine Crocket in de kas bijna om zeep hielp door te veel voeding) afgedekt. Ik ben benieuwd of de wortelgroei in die grond doorzet, en de wortels straks misschien door het kippengaas heen komen. Reuze spannend!

Mijn zoekmachine-actie leverde niet veel op, behalve ‘wortel = goed’. Verder heb ik ontdekt dat ik mijn gier/water verhouding veel sterker kan maken. Die is nu één op tien en kan rustig om de dag gebruikt worden. We zitten niet echt op een voedingsschema maar ik probeer minimaal om de vier dagen te voeden, en om de twee dagen water te geven.

De gierbak vul ik nog steeds aan met een mix van kruiden en bloemen, en sinds een week met een aantal porties koffie-grut, dat zou veel stikstof loslaten. Het water zelf is waarschijnlijk al best voedingsrijk, gezien we regenwater in grote tonnen opvangen, en ons dak is bezaaid met een dikke laag mos. Ik denk vaak dat ik te veel water gebruik, maar alles lijkt prima te reageren. We zitten op zandgrond dus echt nat blijft het nooit.

Het laatste wat me is opgevallen is dat ik vorig jaar naar de zogenaamde beste posities in de tuin heb gekeken, voor optimale zon naast beschutting voor ‘buiten’. We hebben veel bomen, en daarmee veel schaduw. De grens die vorig jaar prima was, heeft dit jaar veel eerder schaduw. De bomen groeien blijkbaar te hard. Die gaan we dus toppen deze winter 😉

Tot zover. Allemaal veel droge weken gewenst en dank voor je aandacht. Groetjes, Ewout

Vincent

Update 12 september 2024: Hallo en mijn oprechte excuses om zo weinig te updaten dit jaar. En het was me een jaar. Ik heb alle drie de auto’s geoogst. Spijtig genoeg te vroeg wegens toprot maar toch lekkere buitenweedjes voor overdag of m’n ice-hash in te rollen 🤤

De lichtgevoelige fems die binnen staan doen het uitstekend, en hebben nog een tijdje te gaan. Ik zou hier een macrofoto van trekken maar de camera is stuk, zoals nog andere dingen stukgelopen zijn dit jaar 🤷😂

De Alpine kreeg ook toprot maar is zeer kruidig na het drogen en drie weken curen met een Boveda patch. De Banana Blaze heb ik eentje van gerookt, en die was best oké. Ik proefde zelfs een vleugje banaan, wat dan weer mijn ding totaal niet is, dus heb ik de rest weggegeven aan een kennis.

Dus toprot, toprot, toprot en nog eens toprot. Ik ben zo blij dat ik binnen nog iets heb staan maar meer daar over in een volgend verslag…

De groeten, Vince.

Mike

Update 12 september 2024: Hallo liefhebbers, Erdbeer is getrimd en zit in de potjes. 56 gram, best een goed resultaat, ondanks het regenachtige begin van de zomer. Mooie paarse tinten en een lekkere smaak. Bij de drie overgebleven dames zie je de toppen steeds beter. Het zijn er veel. Ik heb ze aardig droog kunnen houden en met het goede weer dat eraan komt, voorspelt dat veel goeds.

Groene groet, Mike

Nick aka Kuni

Update 12 september 2024: Hey hey, wat gaat de tijd snel en met name de omslag van het weer. In twee weken tijd, zijn we van heerlijk zomerweer naar pure herfstdagen gegaan. Soms heb ik het idee dat het weer gemanipuleerd word; het zijn dan ook hele vreemde regenbuien, en/of vreemde luchtlagen.

Toevallig las ik dit artikel vandaag over cloud seeding. Er stond onder meer het volgende. “Cloud seeding is booming, zei Ginger Zee, hoofdmeteoroloog bij ABC News, in een recent nieuwsbericht. Bij cloud seeding worden chemicaliën gebruikt om regen te creëren. Ze zei dat er minstens 200 extra cloud seeding machines in gebruik zijn.” Mocht het weer echt te manipuleren zijn, dan weet ik wel een paar leuke projecten om het in te kunnen zetten 😁

Ondertussen heb ik de toppen van de Erdbeer langzaam kunnen drogen in een droognet met genoeg ruimte, en ook verschillende afscheidingen om schimmel (toprot) te voorkomen. De droogtijd duurde deze keer minder lang dan de vorige keer. Dit zal mede te danken zijn aan de warme temperatuur buiten, maar ook binnen. Na bijna twee weken, hoorde ik bij het buigen van een mooie tak een soepele knak, en was de Erdbeer eraan toe om geknipt te worden.

Dit is altijd best wel een klus om te voltooien. Maar met deze heerlijke muziek op de achtergrond voelt het niet als een trimjail uurtje, maar eerder als een hele chille zondagmiddag.

De planten Big Yeti en Alpine Honey Melon zijn nu beiden begonnen met bloeien. Ze genieten de afgelopen dagen van zon, dan weer regen, dan

weer zon, dan weer regen, dan weer zon, en dan weer eens motregen voor de verandering. Dit vinden de dames die nog buiten staan niet zo heel erg, zo lijkt het. Ze gaan fris en fruitig de donkere dagen tegemoet. Big Yeti begint als laatste ook langzaam te bloeien. Alpine Honey Melon bloeit al een ruime week en vormt mooie toppen.

De Zmäkdaun is ook eindelijk begonnen met bloeien en zal naar verwachting haar uiterste best doen om al het goede uit de volle grond te benutten voor een hele mooie bloei periode. Fingers crossed uiteraard 🤞 want aangezien ze vrij laat is met bloeien is er natuurlijk kans op toprot.

Oja, de vraag die ik de vorige keer stelde bij het zien van een vreemd fenomeen, namelijk een lange sliert tussen de bladeren, was helaas geen mutant (klim-op) versie van de Zmäkdaun. Het was een druivenplant (door Sanne van de redactie inderdaad goed opgemerkt) waar ik totaal geen rekening mee had gehouden. Het zou wel leuk geweest zijn.

Voor iedereen tot de volgende keer, en de groene vingers met kleef groeten.

Nick aka Kuni.

Beyond Context

Update 13 september 2024: Beste iedereen! Vorige week was ik pas met donker thuis, en na enkele foto’s genomen te hebben, heb ik toch besloten de week te laten voor wat het was.

De Zmäkdaun – wat een vervelde naam is dat zeg, om te tikken *proest – heeft in ieder geval de in tweeën gesplitste breuk van haar stam overleefd, nadat ik die met duct tape gerepareerd had. De Zmäkdaun is in verhouding tot de Big Yeti die ernaast staat, hetzelfde qua formaat en ook qua status.

Beiden zijn ze groot en breed, echter is er (serieus tot het vervelendste toe) nog geen topje te bekennen. Dat schijnt dit jaar door de lange dagen te komen, die pas eind augustus korter werden in plaats van rond de 15e zoals gewoonlijk. Het wordt in ieder geval een titanenstrijd tot het absolute bittere eind.

Ondanks dat het planten zijn, heb ik hier toch (met veel liefde en plezier) alle moeite ingestopt. En ja, de belangrijkste tijd is de bloei, waar op zijn minst 7 a 10 weken intensieve aandacht voor moet komen. Tot zover de twee dames in de grond 🙂

Twee andere Big Yeti’s heb ik gekweekt in een growpot. Flinke tegenslagen te verduren gehad, en eentje ervan vrijwel opgegeven. Desalniettemin is deze laatstgenoemde de eerste die uitstekend de bloei in ging, en zelfs ook al aardige toppen heeft. “De eersten zullen de laatsten zijn” (Mattheus 20:16) is in mijn beleving vaak waargenomen. Zie nu ook hier.

Ik heb een oude kweektent gemaakt en geplakt voor de dames en de regenbuien. Zo lang mogelijk zal ik ze hierin houden.

De laatste Big Yeti staat blij in een speciekuip. Deze is ook al eerder in de bloei geraakt. Het wordt voor deze alleenstaande dame echter wat lastiger, aangezien ze niet ergens onder kan staan, en niet de kracht heeft van hen die zich in de volle grond staande houden. Evengoed heb ik veel vertrouwen in haar.

Oh ja, bijna vergeten! Tussen de twee dames had ik een bijna afgekeurde Erdbeer staan. De enige autoflower die wel iets heeft gegeven. De grap is dat deze kleine meid enkel schaduw gekend heeft onder de bomen, dus blijkbaar toch een aardige prestatie heeft neergelegd. Ik heb achteraf ook te horen gekregen dat als planten eenmaal in de bloei staan, zonlicht weinig tot niet uitmaakt. Ik kan niet anders zeggen als amen. De laatste foto is het resultaat. Ik ben zeer benieuwd hoe de kweek er bij ieder ander voor staat!

Tot snel en een warme groet,

Beyond Context

Wolkenwietje

Update 13 september 2024: Laatste restje geoogst – De Erdbeer en het laatste en derde deel van Alpine Crocket zijn geoogst. Daags voor de grote weeromslag is het gebeurd. We wilden niet meer langer wachten. De Erdbeer ziet er pico bello uit; de trichomen zijn voldoende gerijpt.

De Alpine Crocket zou misschien nog even kunnen, maar ik haal toch een plukje rot weg. Meteen oogsten dus. We hebben 21 gram van de eerdere twee deeloogsten. Als deze minder goed smaakt, is ze heel goed bruikbaar voor wietolie.

Het is minder warm en de wiet droogt nu een stuk minder snel. Gelukkig maar. Daarom zal het nog wel even duren voor ik iets kan vertellen over de eerste ervaringen met de Erdbeer. Ze ziet er prachtig uit! Een feest om naar te kijken en zeer veelbelovend.

Met de oogst van deze twee autoflowers, zit voor mij het kweekseizoen van deze buitenwiet test erop. Het was een pittige kweekzomer. Koud, nat en veel, heel veel hongerige slakken. Nadat eerst de slakken alle pasgeboren plantjes opaten, volgde een herkansing (dankjewel SeedStockers). De flinke Dutch Treat werd onderaan de steel verscheurd door waarschijnlijk een kat. De jonge Erdbeer overleefde eerder ternauwernood een aanval van een slak.

De smaaktest van de Erdbeer volgt over een paar weken. Ik verheug me er ontzettend op!

hoog zweven ze
drogen in de lucht
vliegen ze hoog

(advertentie)