Topstories

(advertentie)

Hoewel het buiten nog steeds relatief koud en erg nat is voor de tijd van het jaar, heeft Dokter Groen zijn buitenwiet testplantjes deze week toch maar verpot. Hij doet dat zo, dat zijn zaailingen er zo min mogelijk stress van ondervinden. Als de zon alleen maar wat vaker ging schijnen…

Even dacht ik dat de zomer eindelijk begonnen was, maar het blijft nog steeds veel regenen. De zonnige momentjes zijn spaarzaam, en ik grijp dan ook meteen mijn kans om foto’s te maken als het zonnetje even schijnt. De buitenwiet testplantjes zijn door het relatief koude en natte voorjaar ook nog niet erg groot helaas.

Het is maar goed dat ik de autoflowers meteen in grote potten gezet heb, anders zouden ze weleens voortijdig kunnen gaan bloeien (en daardoor erg klein blijven). Ik heb de drie lichtgevoelige zaailingen afgelopen zondag wel verpot, op een van de schaarse zonnige dagen van afgelopen week.

Verpotten zonder stress

De drie zaailingen zijn nog wat aan de kleine kant. Door ze alvast te verpotten hoop ik ze een boost te geven en dat ze wat sneller gaan groeien. Ook waren ze wat gestrekt, en dat heb ik met het verpotten ook meteen opgelost. Ik heb ze wat dieper in de aarde gezet, zodat ze wat korter en steviger staan. Het lange steeltje onder de lobblaadjes verandert onder de aarde vanzelf in een wortel.

Dat de plantjes nog wat klein zijn, betekent ook dat de kluitjes nog niet helemaal doorworteld zijn, en bij het verpotten uit elkaar kunnen vallen. Om dat zoveel mogelijk te voorkomen heb ik ze zonder stress verpot. Ik maak daarbij eerst een afdruk van het kleine potje in de aarde, zodat een gat ontstaat waar de kluit precies in past, en de kluit daardoor ook netjes bij elkaar houdt.

De nieuwe potten hebben een inhoud van ongeveer 10 liter. Die heb ik als eerste met gewone potgrond gevuld, en in iedere pot heb ik een voedingstablet van BioTabs gedaan. Deze had ik nog liggen, en zijn ideaal voor een biologische kweek in aarde. BioTabs raad twee tabletten aan voor 10 liter aarde maar ik heb het bij één gehouden. Zo kan ik in de bloeifase wat bijvoeden en heb ik wat meer controle over de stoffen die de planten in de bloeifase binnen krijgen.

Buitenwiet testplanten na een maand

De eerst uitgekomen plantjes zijn nu ongeveer een maand oud. De autoflowers Panty Punch en Alpine Crocket zijn een weekje jonger. Die heb ik in de herkansing laten kiemen omdat Alpine Crocket in eerste instantie niet uitkwam. Ik neem de plantjes weer even snel met je door.

Op de foto’s hieronder zie je de drie lichtgevoelige planten Big Yeti, Zmäkdaun en Alpine Honey Melon na het verpotten. Deze zijn het grootste op het moment. Hoewel ik ze liever nog wat groter had gezien maak ik me niet veel zorgen om deze plantjes. Het zijn zogezegd lichtgevoelige wietsoorten, dus ze hebben nog tot ongeveer de tweede week van augustus om te groeien.

Ik heb de drie planten ook even afzonderlijk gefotografeerd zoals je hieronder kan zien. Ze gaan rustig maar voorspoedig. Opvallend is dat de Big Yeti een vergroeid blad heeft, zoals de wietsoort Duckfoot. Het is echter maar één blad en maar twee vergroeide bladvingers dus ik denk niet dat dit een eigenschap is die ik vaker bij deze plant ga zien.

Over Alpine Honey Melon heb ik verder geen opmerkingen of opvallende dingen te vermelden; die gaat gewoon goed eigenlijk. En Zmäkdaun staat door het verpotten weer stevig rechtop. Deze plant heeft aan één blaadje last van een bladmineerder, en dit kun je zien aan de gekronkelde vlekken in het blad. Ik heb gekeken of ik het beestje nog ergens in het blad kon vinden maar dat lukte me niet. Ik maak me er echter ook geen zorgen over want het is maar één blaadje en bladmineerders worden niet zo snel een plaag.

Dutch Treat, Panty Punch, Erdbeer & Alpine Crocket

Dan zijn er nog de autoflowers. Zoals je weet heb ik er daarvan vier, omdat ik de extra Panty Punch heb gehouden toen Alpine Crocket in tweede instantie toch gewoon uitkwam. De Dutch Treat is nog steeds lekker kort, en eigenlijk veel korter dan de Erdbeer die ongeveer gelijk opgaat met de lichtgevoelige fems.

De Panty Punch en de Alpine Crocket lopen zogezegd een weekje achter op de rest, of misschien nog iets langer, en deze zijn dan ook nog aanzienlijk kleiner van formaat.

Nou, dat was het denk ik wel voorlopig. Ik blijf natuurlijk duimen voor beter weer want de laatste twee dagen staan de plantjes alweer noodgedwongen in mijn kasje in de schaduw.

Tot volgende week! Dokter Groen

(advertentie)