Topstories

(advertentie)

In een vlijmscherp betoog fileert de Cannasoof nog eens het cannabisbeleid in België. En hoewel azijn legaal is en wiet niet, ziet hij toch licht in donkere tijden: het boek van de 3 professoren over regulering dat onlangs verscheen. ‘En dit heeft niet alleen te maken met het feit dat we vandaag in een totaal verbodregime leven en men bijna niet anders kan dan vooruitgang maken’, aldus onze wietfilosoof…

Geen gedoogbeleid in België

Eindelijk gebeurde er nog eens iets positief in België betreffende cannabis. Voor de gemiddelde Nederlander een beknopte weergave van de Belgische cannabissituatie; in België is alles… verboden. Productie … verboden, consumptie … verboden, bezit … verboden… azijn is wel legaal, maar daar word je niet echt vrolijk van. Zij die zeggen dat er een gedoogbeleid in België bestaat, hebben ongelijk.

In België behoort het vervolgen van cannabisbezit en consumptie tot de laagste prioriteit van politie en justitie. Dat is geheel iets anders dan gedogen want gedogen betekent tolereren. Dus niet ten alle tijden het slachtoffer kunnen worden van gepest, vervolging, boetes, stigmatisering en criminalisering door een onwetende of oerconservatieve en vaak paternalistische agent of procureur. De homo ignorante verdenkt cannabis van banden met de duivel en de consumptie kan niet anders dan de moraal van de natie ondermijnen. Resultaat in sommige regio’s is cannabisbezit een topprioriteit bij de men in blue.

Professoren doen cannabisstof opwaaien

Maar in deze column wil ik de negatieve sfeer waaronder Belgische cannabisgebruikers al decennia gebukt gaan niet benadrukken. Wel integendeel, opnieuw deden de drie proffen (Tytgat: toxicoloog, Decorte: criminoloog en De Grauwe: econoom) wat cannabisstof opwaaien in de anders zo hypocriet-gemanierde Belgische samenleving. In november 2013 schreven ze al met hun drietjes een evaluatie van het toenmalige cannabisbeleid. De consensus was snel gevonden, met grootste onderscheiding gebuisd.

Ondertussen is het onderdrukkende beleid nog voor geen letter verbeterd. Dat een euforische uitziende liberaal bezit nam van de scepter in ons federaal parlement heeft nog voor geen enkele progressiviteit gezorgd. Wel integendeel, in opengeestigheid zouden de Belgische liberalen, over de taalgrens heen, zich nog laten kloppen door een willekeurige orthodoxe religieuze sekte. Shit man, wat is blauw bekrompen dezer dagen…

Coffeeshops komen in het plan niet voor maar wel CSC’s waar ter plaatse geconsumeerd kan worden, wat uiteindelijk op hetzelfde neerkomt

In het boekje Cannabis onder controle hoe? bieden de proffen een blauwdruk van hoe zij de regulering van cannabis in onze preutse samenleving zouden introduceren. De nadruk ligt bij eigenkweek (zes planten) en Cannabis Social Clubs, die voor elk lid maximum zes planten mogen telen. Coffeeshops komen in het plan niet voor maar wel CSC’s waar ter plaatse geconsumeerd kan worden, wat uiteindelijk op hetzelfde neerkomt. Afgezien van enkele bedenkingen, vind ik het boekje van de proffen zeer geslaagd.

En dit heeft niet alleen te maken met het feit dat we vandaag in een totaal verbodregime leven en men bijna niet anders kan dan vooruitgang maken. Inderdaad in België leven we al decennia in een Victoriaanse sfeer wanneer het op drugs aankomt. Zelfs scheten zijn in het openbaar, verboden… Zouden een roes kunnen opwekken en veroorzaken wellicht schizofrenie.

Positieve punten van legalisering

Desalniettemin leveren de proffen via dit boekje een heel pak redenen waarom cannabisregulering zich opdringt. Criminaliseren werkt niet en is zelfs contraproductief, want men geeft de teugels door aan de georganiseerde misdaad met alle gevolgen van dien; geen kwaliteitscontrole op de cannabis, geweld, overvolle gevangenissen, hoge factuur voor politiediensten die geen relevant ordehandhavend werk verrichten…

De positieve punten van legaliseren worden benadrukt: wel kwaliteitscontrole, extra inkomsten via belastingen in plaats van extra uitgave aan politie en gevangenissen… De feiten zijn u wellicht gekend en behoeven, voor de RollingStoned lezer, geen verdere uitleg.

Weinig aandacht voor medicinale cannabis

Een minpunt van het boek is de mindere aandacht die medische cannabis krijgt. Dit is enigszins begrijpelijk, daar de proffen geen artsen zijn, maar zal de goed geïnformeerde Belgische medicinale gebruiker wat op zijn honger laten zitten. Pas op, er wordt wel aan verstrekking van medicinale cannabis gedacht. Medicinale gebruikers zouden voor de proffen meer planten moeten kunnen telen, kan eventueel ook door een care giver gebeuren, gezien hun noden vaak cannabisintensiever zijn.

Daarnaast pleiten de proffen voor gestandaardiseerde medicinale cannabis dat een apart agentschap, een beetje zoals het Bureau voor Medicinale Cannabis, produceert.

Maar zoals in vele anderen landen zullen de Belgische cannabispatiënten de artsen in deze materie zelf moeten opleiden. De wereld op zijn kop als illustratie van de eigentijdse normaliteit

So far so good  maar volgens mij onderschatten de academici de algemene onwetendheid van de Belgische medici ten aanzien van medicinale cannabis. Mocht ik hen een raad kunnen influisteren was het deze: een uitgebreide studie van het endocannabinoïden systeem in de artsenopleiding laten opnemen. En de reeds afgestudeerde artsen de mogelijkheid bieden om bijlessen in de materie te volgen, eventueel met lichte dwang. Maar zoals in vele anderen landen zullen de Belgische patiënten de artsen in deze materie zelf moeten opleiden. De wereld op zijn kop als illustratie van de eigentijdse normaliteit.

Verplichte registratie

Een ander minpunt voor mij is, vanuit een mensenrechtenbenadering, hun voorstel dat leden van CSC’s zich verplicht moeten registreren. Waarom is dit nodig? Mensen die lid, of klant, zijn van een café moeten zich toch ook niet laten registreren om een veel gevaarlijkere drug te consumeren! En ook dat zou niet wenselijk zijn! Daarnaast smaakt het voorstel dat een CSC het verslag van hun ledenvergadering aan toezichtambtenaren, indien gewenst, moet overhandigen lichtjes Stasi-achtig.

Misschien ben ik wat paranoia, ongetwijfeld het gevolg van jarenlang het gevoel te hebben dat ik iets aan het doen was wat niet hoorde wanneer ik met een ultra gevaarlijk zakje wiet rondliep. In ieder geval denk ik dat menig cannabisgebruiker op zijn hoede zal zijn wanneer hij zich ergens moet registreren en gecontroleerd kan worden door de ambtelijke bureaucratie om aan weed te geraken. Wie is al vergeten op welke tweederangsburgerlijke manier de samenleving hem/haar tot nog toe behandelde? Zulke voorstellen zullen mijn inziens voor wrevel en tegenkanting zorgen.

Inspiratie voor onder de kerstboom

Tenslotte leggen de proffen naar mijn aanvoelen te dikwijls de nadruk op de risico’s en schadelijke gevolgen die cannabisgebruik hebben. Hierdoor voelt het boekje af en toe een tikkeltje moralistisch aan.

Maar in het algemeen is dit een zeer geslaagd schrijfsel dat hopelijk bij menig politicus onder de kerstboom een plaats krijgt. Maar meer nog dan de inspiratie aan hen over te laten hoop ik dat veel Belgische cannabisgebruikers het zullen lezen om hun recht op cannabis met verve te verdedigen. Want uiteindelijk zullen zij, zoals de patiënt de arts opleidt, de politici moeten opleiden!

Het boek ‘Cannabis onder controle. Hoe?’ is HIER te koop bij uitgeverij Lannoo voor 19,95 (142 pagina’s). Het is ook in de boekhandel verkrijgbaar

[openingsfoto: Per Bengtsson/Shutterstock]

(advertentie)