Topstories

(advertentie)

Kinderverzorgster Ciska Vermeiren (25) uit het Vlaamse Boortmeerbeek heeft meer dan een jaar rondgelopen met een uiterst vervelende aandoening: constant de hik hebben. Niet allijn fysiek pijnlijk, maar ook reden voor sociale uitsluiting door mensen. Maar zie, nadat ze enkele weken wietolie gebruikte is de verfoeide hik er als een dief in de nacht vandoor gegaan!

Eeuwig de hik

Je kan het je natuurlijk nauwelijks voorstellen hoe het moet zijn om te leven met een voortdurende hik. Tegenover de Belgische media doet de kinderverzorgster haar verhaal en dat is geenszins vanzelfsprekend omdat cannabis(olie) in België nog altijd verboden is en het gebruik ervan je vaak nog een stigma oplevert ook. Maar Ciska is zo opgelucht en blij dat ze er toch onomwonden voor uitkomt dat er aan de 13 maanden lange lijdensweg en einde is gemaakt door de kracht van wietolie. Zo kopt Het Nieuwsblad bijvoorbeeld: ‘Kinderverzorgster na meer dan een jaar eindelijk verlost van permanente hik: “Niemand staart me nog aan. Zalig”

Sociaal isolement

De ellende voor de jonge vrouw begint eind 2015 als de eerste tics komen: grimassen in het gezicht, draaien met de polsen en samentrekkende vingers. Oncontroleerbare hyperventilatie vormt een probleem en ze krijgt zelfs een ‘reset’ van de hersenen. Niets helpt. Integendeel, ze houdt aan de hyperventilatie de permanente hik over!

Dat betekent min of meer een sociaal doodvonnis voor Ciska, die de deur nauwelijks nog uit komt omdat haar tic haar behalve lichamelijk ongemak – denk aan pijnlijke spieren en steken in de zij – ook nog eens ‘hoongelach, afkeurende blikken en onbegrip’ opleveren, zo vertelt ze aan de pers.

Maandje wietolie en weg is de tic

Gelukkig maar dat ze uiteindelijk bij cannabis als medicijn uitkomt, op doktersrecept en al zelfs. Daarvoor moet ze wel naar Nederland reizen, want in België is ook medicinale cannabis nog verboden (op Sativex voor een tiental MS-patiënten na dan). In de Vlaamse kranten vertelt ze: ‘Al meer dan een maand neem ik medicinale cannabis op doktersvoorschrift. In het begin van de behandeling verminderde de hikfrequentie van tien seconden naar een tiental minuten. Nadien verhoogde de frequentie alweer. Tot afgelopen weekend dus.’

Want het wonder geschiedt: terwijl ze in Nederland is stopt de tic!

Naar eigen zeggen duurde haar vreugdekreet wel twee uur en is het ‘een zalig gevoel’ dat de hik weg is. Ciska kan eindelijk weer normaal over straat en wordt niet meer verzocht het café te verlaten zoals haar eerder wel overkwam. Of zoals ze het zelf stelt: ‘Elke seconde buiten, in de bioscoop of op restaurant. Ik geniet opnieuw met volle teugen.’

[de openingsfoto komt uit deze video van Het Nieuwsblad]

(advertentie)