Topstories

(advertentie)

Jawel, ook dit jaar kun je weer van de kweekverhalen van Claude Pouche genieten. Vandaag lees je hoe zijn ‘slaapplanten’ Pink Rozay, Moncherry, Tangerine G13 en Gorilla Glue hun laatste weken hebben doorgemaakt. Dat lees je inderdaad goed: de dames hangen inmiddels al te drogen.

Hey hey, hier zijn we weer met een indoor update. Het zal een lange update zijn, in verband met het jaaroverzicht dat je de laatste drie weken op CNNBS kon lezen. Met terugwerkende kracht zal ik dan ook week per week beschrijven hoe mijn slaapplanten de laatste weken hebben doorgebracht.

Bloeiweek 7

Zaterdag 15 december (week 7) – Ik heb een kopje koffie en een lekkere joint met de Strawberry Cough van Zamnesia. Deze is van het kleinste dametje die al iets vlugger klaar was en daarom een weekje vroeger geoogst en gedroogd kon worden. Deze moet zeker nog goed gecured worden maar ik moet zeggen dat er al een lekkere smaak in zit. Niet echt aardbeien maar eerder Haze-achtig en zeker niet slecht.

En daar gaan we dan, ik begin met de Pink Rozay van Zamnesia. De ene dame daarvan begint mooi op te zwellen en er verschijnen al stevige knotsen van toppen. De andere dame heeft wat kleinere topjes maar wel een mooi aantal daarvan. Het is niet echt een veeleisende dame en erg leuk om te kweken.

Dan de Moncherry van Amsterdam Genetics, dat zijn de dames met de dikste toppen in de tent, en hier en daar een paarse verschijning in de bladeren en toppen. Ook hier zwellen de toppen nog mooi verder aan, en ook dit is niet echt een veeleisende dame die zonder veel problemen groot geworden is.

Dan de Tangerine G13 van Amsterdam Genetics, oftewel onze mandarijntjes. Ook bij deze soort is een verschil tussen de 2 dames op te merken. De ene dame is langer en slanker qua toppen, en heeft meer sativa neigingen. De andere plant is wat korter en dikker en heeft kortere toppen. Toch is de geur van mandarijnen bij beide dames sterk aanwezig. Ook deze soort is niet erg moeilijk om te groeien en bloeien alleen vroegen ze soms wel wat meer voeding dan de andere dames.

Dan de Gorilla Glue van wietzaadjes.nl. Die waren door omstandigheden een week later ontkiemd en daardoor zie je toch wel een beetje een hoogteverschil. Ik denk dat dit me ook wel wat grotere toppen zal schelen want ze zijn eerder klein en dik. Maar goed, mijn motto is altijd geweest dat ‘al wat we hebben, hebben we, en hoeven we niet te kopen’. Dus mij ga je zeker niet veel horen klagen Ook deze dames doen het verder goed en hebben de hermie-checks tot nu toe altijd goed overleefd.

Wat ook leuke plaatjes oplevert (en ik heb er eentje van bij toegevoegd) is de Pure Kush van Green House Seeds. Die begint namelijk heel mooi paars te worden. Ik heb even opgezocht of deze genetica paarse voorouders heeft maar werd er niet veel wijzer over.

De beschrijving van de genetica op de pagina van Green House zelf was: ‘Kush phenotype, clone only strain’, wat natuurlijk gek is aangezien ik ze als zaden heb gekocht. Clone only betekent normaal gesproken namelijk dat een soort niet als zaden te krijgen is maar alleen als stek. Vooral in Amerika wordt de term gebruikt want hier zijn stekken natuurlijk verboden.

Maar goed, afgezien daarvan is de Pure Kush dus wel mooi paars aan het worden. Dat kan ook door de kou komen, alhoewel het ’s nachts een graad of 15 a 16 is, en dus ook weer niet zo erg koud naar mijn bescheiden mening. Ik ben echter altijd blij met wat paars in de tuin of tent.

Topgeheim

En dan over het TOP SECRET project waar ik niet meer over kon vertellen de laatst. Wel, nu kan ik daar wel wat meer over vertellen. Ik heb namelijk de eer om de nieuwe lijn van Mills Nutrients uit te proberen Ik gebruik de voeding van Mills al even, en ben er altijd tevreden over.

De nieuwe lijn is net iets anders dan de gewone lijn die ik altijd gebruik. Deze is namelijk organisch in die zin dat er geen chemische stoffen zijn gebruikt om de producten te maken. Eigenlijk is de voeding als het ware vegan plantenvoeding voor wie het graag hoort.

De organische Mills zal ik uitproberen in een apart kleiner tentje met vijf Bulldogs Cookies zaadjes van The Bulldog Seeds. Ik heb nog nooit iets van hun gekweekt maar ik weet wel dat zij een coffeeshopketen zijn. Ze hebben een paar coffeeshops in Amsterdam die ik daar ook een paar keer ben tegengekomen (misschien de volgende keer toch maar eens naar binnen lopen).

De zaadjes zal ik over een paar weekjes laten ontkiemen, en niet zo lang laten groeien als gewoonlijk. Het is namelijk ook een lagere tent en we willen niet in de problemen komen met de hoogte van de dames. Ook ben ik nog aan het twijfelen om de nieuwe rondes een beetje anders te gaan aanpakken op het gebied van water geven, maar daar ben ik nog niet helemaal uit hoe en wat, dus dat zien we nog wel.

De ene tent is al volledig schoongemaakt. Eerst met een soort zeepje met alcohol erin tegen bacteriën en andere nare beestjes die er eventueel zouden kunnen broeden, en daarna goed allemaal afgespoeld met water en laten uitdrogen. Ook de ventilators hebben een poetsbeurt gekregen dus de tent staat weer klaar om de nieuwe ronde te starten.

Dit doe ik eerst in kleine potjes tot de andere tent ook leeg en opgekuist is. Daarna gaan de dames in een 11-literpot elk in hun eigen tent.

Tijd voor oogsten!

Dinsdag 26 december (week 9) – Het is week 9 van de zichtbare bloei en de tiende week na de omschakeling naar 12/12, en jawel het is zover: oogsten. Ik heb al de takken van de hoofdstammen geknipt en ondersteboven aan een touw gehangen. Met naamplaatjes erbij natuurlijk zodat we straks nog weten welke soort we curen en roken.

Na het allemaal opgehangen te hebben waren beide kweektenten goed vol. Er zat ook nog een deel van de Haze-tent bij, die nog niet klaar was en nu ook geoogst is. En net zoals bij de Haze-tent laat ik ze een week in de donkere tent bij +/- 60% vochtigheidsgraad en ongeveer een graad of 14 à 15.

Ik las hier op CNNBS een artikel waarin de ideale droogomstandigheden op de Amerikaanse manier werd uitgelegd. Het kwam er eigelijk op neer om alles op 60/60 te houden, dus 60% vochtigheid en 60 graden Fahrenheit. Das dacht ik ongeveer tussen de 14 en 16 graden Celsius als ik me niet vergis. Ikzelf vond het een zeer interessant artikel. Na een week ongeveer snijd ik alle toppen van de takken en leg ik ze nog ongeveer een week te drogen op droognetten.

Maar… toen ik begon (en eigenlijk de hele periode tijdens het oogsten en ophangen) bekroop me ergens een knagend gevoel dat ik iets miste of vergat. En natuurlijk pas toen ik klaar was en alles was opgeruimd en gestofzuigd, kwam ik erachter wat het was: foto’s nemen. De camera lag wel klaar maar ik zag hem pas toen ik klaar was. Mijn excuses dus; er zijn geen foto’s van de planten van het allerlaatste moment.

Ik zal proberen het later goed maken met een paar mooie bud shots als ze droog en geknipt zijn. Ik heb wel een paar foto’s toegevoegd van de laatste keer ik ze fotografeerde.

Dit is trouwens nog niet helemaal het laatste artikel van deze ronde met mijn slaapmiddel. Net als bij het Frisian Duck verslag zal ik na een week of 2, 3 nog een nabeschouwing over mijn bevindingen over de volledige ronde schrijven. Met misschien ook al een klein proefrapport erbij van de nog te curen wiet.

Dit was het voor deze keer Het is ondertussen ook al een nieuw jaar, dus bij deze ook allemaal een mooi nieuw groen en vruchtbaar 2024 gewenst. Dat de wietgoden je maar gunstig gesteld mogen zijn dit jaar!

Groene groet, Claude Pouche

(advertentie)