- Gefjon kweekt Kush van de Barney’s boerderij (#12)
- Millennials kopen meer voorgedraaide joints dan wie dan ook
- Biologisch je eigen wiet kweken? Start hier!
- Dima kweekt Mohammed in de Minigrow One kweekkast (#2)
- Duimen voor stekken & Bubba Diesel met kleine hoofdtoppen
- Debunk • Opgebouwde THC-tolerantie geen bewijs dat wiet verslavend is
Column • The Beatles on dope
De verschijning van nieuwe geremasterde versies van het witte dubbelalbum van The Beatles deze week is een mooi moment om in te zoomen op de rol van drugs in de ontwikkeling van de beste band aller tijden. Een ondubbelzinnige liefdesverklaring van de VOC-voorzitter aan het kwartet uit Liverpool.
Vreemdste Beatles-album
‘The White Album’ is een uniek album in het oeuvre van de Beatles. Het is hun eerste en enige dubbelalbum en de volledig witte hoes met in witte reliëfletters de bandnaam als enige bedrukking werd meteen een klassieker. Het is zeker ook hun vreemdste album, met een enorme diversiteit aan stijlen.
De plaat kwam precies een halve eeuw geleden uit, op 22 november 1968. Het grootste deel van de dertig nummers schreef de band in Rishiskesh, India, waar ze dat voorjaar twee maanden lang een transcendente meditatiecursus hadden gevolgd bij Maharishi Mahesh Yogi.
Bob Dylan laat Beatles blowen
Zo ongeveer alles was veranderd in de vier jaar sinds de Beatles hun eerste joints rookten: hun kleding, teksten, platenhoezen, kapsels en niet te vergeten hun muziek. Ze kregen die joints van Bob Dylan, tijdens hun eerste ontmoeting op 28 augustus 1964. De Beatles logeren in het Del Monico Hotel in New York, Dylan komt langs met twee kennissen en een zak goeie wiet. Hij gaat er vanuit dat zijn collega’s uit Liverpool al lang blowen. Dylan heeft het zinnetje zinnetje ‘I can’t hide’ uit I want to hold your hand altijd verstaan als ‘I get high’.
Gloeiende ogen
Derek Taylor, rechterhand van Beatles manager Brian Epstein, schrijft later over de avond in het Del Monico Hotel: “Neil Aspinall, Mal Evans en Brian Epstein waren er ook en het heeft ook hun leven veranderd. Ik zat in de suite ernaast en wist helemaal niks van wiet, behalve wat ik wist van horen zeggen en van de schandaalpers. Dat buitenlanders het in ‘reefers’ gaven aan nietsvermoedende maagden in drankholen van grote havensteden en zo hun leven ruïneerden…
Ik ging de kamer binnen en werd me onmiddellijk bewust van een heel ongewone sfeer. In het midden stond Dylan met gloeiende ogen. “Het is alsof we daarboven zijn!” zei Paul tegen me, terwijl hij mijn arm vastgreep en naar het plafond wees.”
Paul McCartney schrijft een liedje over cannabis: ‘Got to get you into my life’. De fans denken dat hij over een meisje zingt, maar niets is minder waar
Speed, dat kenden de vier Beatles wel uit de tijd dat ze in Hamburg urenlang speelden in kelderkroegen als de Indra Club en de Kaiserkeller. Maar dit was andere koek. Paul McCartney schrijft een liedje over cannabis: ‘Got to get you into my life’. De fans denken dat hij over een meisje zingt, maar niets is minder waar. Het gaat over pot oftewel wiet, zegt McCartney in 2004 tegen Uncut Magazine: “A song like ‘Got to Get You Into My Life,’ that’s directly about pot, although everyone missed it at the time.”
Het eerste couplet van het nummer gaat als volgt:
I was alone, I took a ride
I didn’t know what I would find there
Another road where maybe I
Could see another kind of mind there
Ooh, then I suddenly see you
Ooh, did I tell you I need you
Every single day of my life
The Beatles op LSD
De mentale deuren vliegen pas echt open als de Beatles in de lente van 1965 LSD gaan gebruiken. Op het album ‘Revolver’ is dat vooral te horen op het laatste nummer ‘Tomorrow Never Knows’, met de beroemde beginregels ‘Turn off your mind, relax and float downstream’, die Lennon leent van Timothy Leary, de Amerikaanse hogepriester van de LSD.
In een marathon interview met Rolling Stone-oprichter Jan Wenner zegt Lennon later over LSD: “Het ging jarenlang door. Ik moet zeker duizend trips hebben genomen. Ik at het de hele tijd. In de studio heb ik het nooit genomen. Eén keer per ongeluk.”
‘Tomorrow Never Knows’ staat nummer twee in een aardige top 10 van druggiest Beatles songs op de website Diffuser.
Boek over de Beatles en drugs
Voor wie er nog dieper in wil duiken, is er het vorig jaar verschenen boek ‘Riding So High: The Beatles and Drugs’ van Joe Goodden. Ik heb het nog niet gelezen, maar de flaptekst is veelbelovend: “The Beatles’ extraordinary odyssey from teenage drinking and pill-popping, to cannabis, LSD, the psychedelic Summer of Love and the darkness beyond.”
De re-release van ‘The White Album’ (inclusief 27 ‘Esher Demo’s’, opgenomen bij George Harrison thuis) stond al op mijn verlanglijstje voor Sinterklaas, dit boek kan er ook nog wel bij. Vakliteratuur!
(advertentie)