- Gefjon kweekt Kush van de Barney’s boerderij (#12)
- Millennials kopen meer voorgedraaide joints dan wie dan ook
- Biologisch je eigen wiet kweken? Start hier!
- Dima kweekt Mohammed in de Minigrow One kweekkast (#2)
- Duimen voor stekken & Bubba Diesel met kleine hoofdtoppen
- Debunk • Opgebouwde THC-tolerantie geen bewijs dat wiet verslavend is
Column • Toon begrip voor drugshaters als Mark Rutte
Het blijft af en toe puzzelen en goed nadenken om weer tot een onderwerp te komen voor een column. Maar soms gebeuren er dingen in een mensenleven die je anders tegen zaken doen aankijken, en soms ook leert begrijpen. Perspectief heet dat. Hoe ik dat met cannabis weet te rijmen, lees je hier…
Leven in een (drugs)bubbel
Ook als drugsactivist en met mij vele happy drugsgebruikers, leven we in een bubbel. Een bubbel waarin veel medische problemen, geestelijk maar ook fysiek, oplosbaar lijken door voor ons bekende drugs. Sommigen gaan zelfs zo ver om het een medicijn te noemen, zonder dat daar concreet bewijs voor is en als het er is vaak alleen anekdotisch bewijs.
‘Ik ken vrienden die…’
Aan de andere kant van het spectrum staan mensen die deze drugs troep noemen, zoals onze huidige minister-president Mark Rutte. Tijdens zijn bezoek aan Canada en gesprek met collega-premier Justin Trudeau, bleek waarom. Hij zegt vrienden te hebben wiens kinderen verslaafd zijn geraakt aan cannabis. Buiten beschouwing gelaten hoe vaak hij het argument ‘ik ken vrienden die’ gebruikt, zou dit best kunnen.
Hieronder zie je onze regeringsleider samen met die van Canada in discussie met jongeren over wiet:
Daarnaast is onder de meeste cannabis liefhebbers ook wel de tweet van Ard van der Steur bekend, oud-minister van justitie, die beweerde mensen te kennen die dood zijn gegaan aan cannabis. Ook bekend is waarom president Chirac van Frankrijk uit de jaren ’90 Nederland een ‘narcostaat’ noemde, namelijk omdat drugs de oorzaak zouden zijn van de dood van zijn schoonzoon. Wijlen Wim Kok, is te lezen in de kop van het artikel, zei dat er ‘niet op een redelijke manier over drugs’ viel te praten met Chirac. Het zou een obsessie voor hem zijn.
Onredelijkheid troef in drugsdiscussies
Nogmaals buiten beschouwing gelaten of dit allemaal waar is en of drugs echt de oorzaak waren, zijn dit allemaal voorbeelden van hooggeplaatste politici die anekdotisch bewijs aanvoeren als middel om onredelijk te worden in welke discussie over drugs dan ook.
Naast politici, zijn er natuurlijk gigantisch veel mensen die niet hooggeplaatste politici zijn die op eenzelfde manier onredelijk zijn. Mensen uit heel de samenleving die op eenzelfde manier onredelijk zijn, blijken dat te zijn om vaak dezelfde reden. Blijkbaar nadat een dierbare of iemand uit de directe kring (of zoals Rutte, vrienden) een negatieve ervaring met mogelijk blijvende gevolgen heeft gekregen na gebruik van een drug.
Smeer nooit zo maar iemand anders drugs aan – vaak nog met een medische claim – zonder dat je weet hoe die persoon in elkaar steekt
In tegenstelling tot dit onderuit te halen, zoals je zou kunnen verwachten op deze website, ga ik het tegenovergestelde doen. Ook ik kwam ineens recentelijk in eenzelfde situatie die anekdotisch bewijs opleverde (wat precies ga ik je hier niet melden, dat is namelijk voor deze column niet nodig en vind ik te privé.)
Daardoor zette ik even een stapje terug voor mezelf en ben ik eens gaan kijken om me heen naar het gedrag van die andere mensen in dezelfde bubbel.
Brein en lichaam
Wat ik me onder andere realiseerde, is dat ik samen met die andere happy drugsgebruikers ontzettend dankbaar mag zijn voor een gezond brein en lichaam, waar klaarblijkelijk zonder al te veel problemen met geëxperimenteerd kan worden.
En daarnaast dat je nooit zo maar iemand anders drugs mag aansmeren – vaak nog met een medische claim – zonder dat je weet hoe die persoon in elkaar steekt. Je kunt misschien wel denken dat je iemand kent, maar zonder dat je iemands leven kent vanaf de geboorte, weet je dat niet. En dan nog…
Doktertje spelen
De clou van mijn relaas is dat je even nadenkt voordat je zelf voor dokter gaat spelen. En om te begrijpen dat we in de discussies over de legalisering van drugs nu eenmaal te maken hebben met mensen die onredelijk zijn vanwege bovengenoemde redenen. Het enige wat je kunt doen is deze mensen begrip tonen, ook in activisme. Of dat nu in een organisatie gebeurt, of aan de keukentafel.
Misschien draaien ze bij dankzij de olievlek van cannabis consumptie, nu bijna iedereen in zijn omgeving ondertussen wel iemand kent die het gebruikt en er baat bij heeft. En volgen daarna andere drugs.
Maar verwacht niet dat het snel of makkelijk gaat.