Topstories

(advertentie)

De halve cannabiswereld verzamelt zich deze week weer in Barcelona voor Spannabis, een wietbeurs die je minstens 1 keer in je leven moet bezoeken. Zo ook Mauro, de allerhoogste bij The Stoned Society, die in trein en vliegtuig gelukkig nog tijd vindt om zijn column te droppen bij ons, de achterblijvers…

Het zijn en blijven enerverende tijden. In korte tijd achter elkaar kwam na de wietwet stemming, de presentatie van het ‘gele boekje’ getiteld ‘De kwaal is erger dan het middel, over de noodzaak van legalisering van drugs’ en het ‘Cannabis Reguleren in de Praktijk seminar’. Beide evenementen goed getimed en over allebei al geschreven door mede-columnist Derrick Bergman van het VOC. Daarom kijk ik liever vooruit dan over hetzelfde te schrijven.

Op naar Spannabis

Want we blijven bezig. Dit weekend staat de jaarlijkse pelgrimage naar Barcelona weer op het programma voor Spannabis, de grootste cannabisbeurs van de wereld (althans, dat claimen ze zelf). Eerder schreef ik al over mijn ervaring op Dab-A-Doo, een van de side-events van Spannabis (dat dit jaar helaas niet doorgaat overigens) en mijn kennismaking met de Cannabis Social Clubs in 2015.

Of daar wat te beleven valt? Het valt te bezien. Zoja, dan hoor je het nog wel…

Ik stem Piratenpartij

Belangrijker is dat twee dagen na aankomst er moet worden gestemd. Ik ben er uit overigens: ik ga weer Piratenpartij stemmen. Waarom? De laatste keer stemde ik ook al op Piratenpartij. Na eerst een overweging te maken waarbij ook D66 en GroenLinks voor mij in de running waren, werd ik eigenlijk vrij simpel overtuigd.

Ten eerste omdat Jesse Klaver een populistische opmerking zag maken waarna ik af ben gehaakt en ten tweede simpelweg omdat de Piratenpartij de vorige keer zo dicht bij een zetel was; dat moet nu wel gaan lukken. Dan heb ik liever dat mijn stem bijdraagt aan die ene zetel van de Piratenpartij. Niet specifiek vanwege drugsbeleid (daar zitten ze ook wel goed), maar vooral zodat er in ieder geval één iemand in de kamer komt te zitten (met een grote achterban) die het op kan nemen voor een open internet en privacy.

Ik verwacht dat India met zijn bijna 1 miljard inwoners op het gebied van cannabis het definitieve okay gaat geven op termijn, en dat China hetzelfde gaat doen op het gebied van industriële hennep

Want laten we eerlijk wezen: de huidige drugsrevolutie was niet mogelijk geweest zonder het internet. In een wereld waarin alternative facts ineens tot de vocabulaire behoren, daar streden de drugs activisten al tegen sinds het begin van de Reefer Madness.

Daarom staat voor mij een open internet op de eerste plaats qua politieke onderwerpen.

Het Oosten rukt op

En alhoewel het makkelijk is om in Nederland te zeggen: “Ach, vergeleken met de rest van de wereld hebben we het zo slecht nog niet”, geloof ik daar niet zozeer in. Tegenlicht was een paar weken geleden weer spot on. Ik geloof dat we in de Westerse wereld op dit moment in een tijdsvacuüm zitten waarin we relatief weinig progressie meer boeken.

Ondertussen rukt het Oosten op, in groten getale. Daarmee doelend op China en India, waar de levensstandaarden omhoog gaan en zij door de wet van de grote getallen langzaam maar zeker de regie gaan overnemen.

Barcelona

Als je echt vooruitziend bent en de curve vooruit wil zijn, ben je al in China of India. Ook op het gebied van cannabis. Waar ik verwacht dat India met zijn bijna 1 miljard inwoners op het gebied van cannabis het definitieve okay gaat geven op termijn, verwacht ik dat China hetzelfde gaat doen op het gebied van industriële hennep.

Maar goed, so much voor deze column die begon in een extreem nat Nederland, zoevend in de trein door het platte landschap. Want als ik deze laatste alinea typ, zit ik lekker bij een graadje of 20 aan het zwembad in Barcelona voor Spannabis. Niet slecht. Tijd om iets lekkers te gaan zoeken vandaag 🙂

[openingsbeeld: Blablo101/Shutterstock / wasknijper-foto: Doug Shutter/Shutterstock]

(advertentie)