Topstories

(advertentie)

Het nieuws kwam niet echt als een verrassing: op 6 januari maakte Justin Trudeau bekend dat hij stopt als leider van de Liberal Party én minister-president van Canada. Zo’n beetje het hele land is klaar met hem, maar voor mij blijft de man een held. Onder zijn leiding legaliseerde Canada als eerste Westerse land recreatieve cannabis.

Zo vader, zo zoon

Justin Trudeau is de oudste zoon van Pierre Trudeau, die in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw minister-president van Canada was. Senior hield het ruim vijftien jaar vol in die functie, junior ruim negen jaar.

Vader Trudeau, overleden in 2000, had progressieve ideeën over cannabis. In 1977 zei hij tegen studenten: ‘Als je een joint hebt en die voor je eigen plezier rookt, zou je niet lastig gevallen moeten worden.’ In 1981 ontwikkelde hij een legaliseringswet, inclusief een publiciteitscampagne van drie jaar. Door ruzie binnen zijn regering ging het plan niet door…

Een kleine veertig jaar later kreeg zijn zoon het wel voor elkaar: op 17 oktober 2018 werd recreatieve cannabis legaal in Canada. Trudeau junior legaliseerde de hele keten: productie, verkoop, detailhandel én thuisteelt. Dat was geen letterlijke wereldprimeur, want Uruguay deed dat vijf jaar eerder. Maar de impact van Canada’s besluit was en is veel groter.

De invloed van Canada is groot

Ik zal nooit vergeten hoe onze voormalige minister-president Dries van Agt in 2016 op het podium van Cannabis Bevrijdingsdag over Canada sprak:

“Het laatste nieuws, vrienden, is verrekte goed! Het laatste nieuws is dat Canada heeft besloten om cannabis te legaliseren. Waarom is dat nou zo belangrijk? Belangrijker dan drie of zelfs vele malen drie Amerikaanse staten bij elkaar? Canada heeft een enorme morele en politieke invloed in West-Europa… dus dat kan hier niet onbeantwoord blijven!’

De ene liberaal is de andere niet

Justin Trudeau beloofde tijdens zijn verkiezingscampagne in 2015 dat hij recreatieve cannabis zou legaliseren. Hij won de verkiezingen en hield woord.

Wat een verschil met onze politici. Bij ons is het D66 dat de kiezers legalisering belooft. Maar nadat de Tweede Kamer op 21 februari 2017 de wietwet van D66 aannam, hield toenmalig D66 leider Pechtold géén woord.

Net als met het eerste Paarse kabinet in de jaren negentig, kwam de beloofde legalisering er niet. Pechtold ging akkoord met een beperkt wietexperiment; de wietwet van D66 ligt nog steeds in de koelkast. Een beschamende vertoning. Door dit experiment kan de politiek een besluit nog tot 2030 voor zich uitschuiven.

Internationale verdragen

Ook beschamend: al die Nederlandse politici die jarenlang volhielden dat legalisering van cannabis onmogelijk is vanwege de internationale drugsverdragen. Justin Trudeau heeft hun ongelijk bewezen.

Je kunt gewoon cannabis legaliseren; Canada heeft geen straffen of sancties gekregen en er zijn geen blauwhelmen gestuurd. De INCB, de VN-organisatie die over drugs gaat, schreef een paar bezorgde brieven, verder gebeurde er niets.

Eeuwig dankbaar

Dankzij Justin Trudeau kan de hele wereld zien wat er gebeurt als een groot land cannabis legaliseert. Het aandeel van de illegale markt is verschrompeld. In 2024 zei 72% van de Canadese consumenten hun cannabis doorgaans bij een legale verkoper te halen; in 2018 was dat 4%. Slechts 3% zei in 2024 bij een illegale verkoper te hebben gekocht.

Natuurlijk, Trudeau heeft van alles fout gedaan en is te lang blijven zitten. Maar hij blijft verantwoordelijk voor de grootste doorbraak in de strijd voor legalisering sinds de start van het cannabisverbod. Daar blijf ik hem dankbaar voor.

Dus zoals we in Brabant zeggen: houdoe en bedankt, Justin!

(advertentie)