Topstories

(advertentie)

Tot de interessantste mensen die ik op Twitter volg reken ik een paar expats die in Nederland wonen en hun perspectief op ons landje en zijn inwoners delen. Ben Coates, auteur van het boek ‘Why The Dutch Are Different’, is zo iemand. En Gordon Darroch, die zichzelf in zijn  omschrijft als ‘journalist, immigrant, alleenstaande ouder, soort van Schots, DutchNews.nl en iedereen die me maar wil hebben’.

Tabaksverbod

Afgelopen weekend maakte Darroch in drie tweets een belangrijk punt over Nederland en onze politieke en bestuurlijke cultuur. Aanleiding was het nieuws dat de verkoop van tabak in de supermarkt in 2024 verboden zal worden. Daarboven had een journalist van persbureau AFP gezet: ‘Verbaasd dat dit niet meer aandacht krijgt: sinds wanneer verbieden de Nederlanders dingen?’

Nederland anno 2020

Darroch reageerde met drie Engelse tweets, die ik voor het gemak in het Nederlands heb vertaald:

‘“Wanneer zijn ze begonnen met dingen verbieden in het land waar je voor de rechter kan worden gedaagd omdat je je voordeur in de verkeerde kleur hebt geschilderd?” Hoe lang heb je?

Sinds de jaren zestig is de indruk ontstaan dat Nederland een hippie-paradijs is waar alles mag, maar in werkelijkheid is het altijd een sterk gereguleerd land geweest. Zelfs het beroemde ’tolerantie’-beleid ten aanzien van drugs en prostitutie is in feite een vergunningsregeling.

Bijna elk straatnaambord bevat het woord ‘verboden’. Over het algemeen zijn dingen verboden of toegestaan onder strikte voorwaarden. Voorbeelden: wandelen in het bos na zonsondergang, slapen in je auto, vuurwerk afsteken, behalve na 17.00 uur op oudejaarsavond (en dit jaar helemaal).’

Geen tolerant land maar verbodsland

Ik zou bijna zeggen: dan hoor je het ook eens van een ander. Nederland ís helemaal geen tolerant land, maar een verbodsland. Tik maar eens de woorden ‘wil verbod’ in op Google Nieuws.

De oogst van de afgelopen maand: politici willen een verbod op carbidschieten, een algeheel vuurwerkverbod, een verbod op messenverkoop aan minderjarigen, een verbod op chimpansees in de dierentuin, een verbod op gebruik en handel in lachgas en een verbod op ‘Poes’, oftewel de synthetische drug 3MMC.

En hoe vaak heb ik mensen uit moeten leggen dat cannabis NIET legaal is in Nederland, maar verboden?

Feitelijk liet de hoofdimam van de Blauwe Moskee in Amsterdam, Yassin Elforkani, zien hoe goed geïntegreerd hij is, toen hij pleitte voor een verbod op het beledigen van de profeet Mohammed. En hoe vaak heb ik mensen uit moeten leggen dat cannabis NIET legaal is in Nederland, maar verboden? En dat alleen specifieke handelingen, in specifieke situaties en onder strikte voorwaarden worden gedoogd en dus niet vervolgd?

Coffeeshops ondanks de politiek en niet dankzij

En nog maar een keer: nee, het fenomeen coffeeshop is niet bedacht of ingevoerd door politici of bestuurders, maar door koppige, burgerlijk ongehoorzame burgers, die hun plek keihard moesten bevechten. De shops zijn er niet dankzij, maar ondanks de politici.

De coffeeshops – en hun bezoekers – worden getolereerd. En volgens Van Dale’s woordenboek betekent tolereren: ‘dulden, verdragen, gedogen, toelaten’. Dat is iets heel anders dan accepteren. Laat staan stimuleren, zoals onze politici doen met zo’n beetje elke multinational en vervuilende bedrijfstak met genoeg geld voor een setje Haagse lobbyisten.

Loting voor wietproef-telers

Je ziet de verbodsverslaving ook terug bij de wietproef. Pagina na pagina met eisen, criteria, regels, voorschriften en verboden. Alles is dichtgetimmerd, maar als het om de selectie van de tien telers gaat, wordt het letterlijk een loterij.

Ik ben het zeker niet altijd eens met de Bredase burgemeester Paul Depla, maar hij heeft gelijk met zijn protest tegen die loting en het reële risico dat niet de beste telers zullen worden gekozen.

Verkiezingen komen er aan

Zelfs nu er vrijwel elke maand een land bijkomt dat cannabis legaliseert, van Mexico tot Israël, blijven onze politici vasthouden aan repressie, huisuitzettingen van thuistelers, mega-invallen bij tuinwinkels en nog meer belastinggeld in de bodemloze put van de zogenaamde drugsbestrijding.

Over een kleine vier maanden kunnen wij liefhebbers van cannabis en vrijheid via de stembus laten horen wat we daarvan vinden.

[openingsbeeld: Borka Kiss/Shutterstock]

(advertentie)