Topstories

(advertentie)

Deze week zag ik een nieuwsbericht over High Times voorbij komen waarvan ik hoopte dat ik het nooit zou zien. De moeder van alle cannabis-tijdschriften verschijnt niet meer in druk. Het nummer van april 2020 zou zomaar de allerlaatste editie geweest kunnen zijn…

High Times

Ik zou deze column kunnen vullen met feiten over de manier waarop High Times Holding Corp. de afgelopen jaren met het iconische maandblad is omgegaan. Maar dat is een cynisch en negatief verhaal. Veel liever heb ik het over het fenomeen cannabis-tijdschrift zelf. Dus niet “blowersblad” of nog erger: “blowersblaadje”.

De legendarische, jong gestorven oprichter van High Times, Tom Forcade, maakte het oermodel van het cannabis-tijdschrift. Forcade was een wilde, vrije geest, een smokkelaar die had leren vliegen bij de Amerikaanse luchtmacht en een groot liefhebber van drugs in het algemeen en wiet in het bijzonder. Als eerste gebruikte hij het gooien van een taart als vorm van activisme en voordat hij met High Times begon, was hij medeoprichter van het Underground Press Syndicate.

High Times, waarvan het eerste nummer verschenen in de zomer van 1974, werd in recordtempo een onverwacht groot succes. In 1977 bedroeg de gedrukte oplage een half miljoen exemplaren. Het jaar daarop, in november 1978, pleegde Forcade zelfmoord nadat zijn beste vriend bij een ongeluk met een smokkelvliegtuig om was gekomen. Hij liet zijn hele vermogen na aan High Times en NORML, de oudste landelijke organisatie voor legalisering van cannabis in de VS.

Invasion of the disco droids

Ik heb één nummer uit 1977, het topjaar van High Times, het december nummer. 176 pagina’s (!) van omslag tot achterpagina. Met een groot interview met Richard Pryor, over Las Vegas, cocaïne en Johnny Carson. Een column van William Burroughs, de grote ‘beat schrijver’. Een katern op krantenpapier, High Witness News, met actueel nieuws over de drugsoorlog en de strijd voor legalisering. Lange reportages over de cocavelden van Bolivia en Thaise cannabis. Albert Goldman, later wereldberoemd als biograaf van Lenny Bruce, Elvis en John Lennon, schreef een coververhaal over disco: ‘Invasion of the disco droids’.

En dan noem ik maar een paar hoogtepunten. Journalisten en schrijvers van naam en faam schreven voor High Times en er was budget voor lange, gedegen verhalen en eersteklas fotografie. Drugs waren het belangrijkste thema, maar ook popmuziek, kunst, politiek, strips en literatuur kwamen aan bod. Het blad stond ramvol advertenties voor alle mogelijke parafernalia: vloei en pijpen, maar ook weegschaaltjes, paddokits en lachgaspatronen.

Nederlandse wietbladen

Vanaf de jaren tachtig traden Nederlandse bladenmakers en uitgevers in de voetsporen van High Times. In Den Haag werd Highest Magazine gemaakt, met Ron Vandenberg als hoofdredacteur. Bij de medewerkers vinden we een aantal nog steeds bekende namen: Simon Vinkenoog, Ed Rosenthal, Wernard Bruining en Ben Dronkers. Wernard zou later zelf een cannabis-tijdschrift, of eigenlijk krant, oprichten: Soft Secrets.

Wernard had destijds een abonnement op een knipselkrant, zodat hij van alle artikelen die in de Nederlandse kranten en tijdschriften over cannabis verschenen een kopie ontving. Dat abonnement was best duur, dus ging hij er vanaf 1985 een krantje van maken, waarin hij de mediaberichten aanvulde met columns, kweekverhalen en interviews. Soft Secrets, ‘de krant van growend en blowend Nederland’, werd een begrip in Nederwietland.

Soft Secrets werd eind jaren negentig overgenomen door Discover, uitgever van Highlife Magazine. De Highlife verschijnt sinds januari 1992 onafgebroken en is daarmee – voor zover ik weet – het oudste nog bestaande cannabistijdschrift van Europa. En laten we maandblad EssensiE niet vergeten, waaraan ik letterlijk van het allereerste (juli 1997) tot het allerlaatste (juni 2012) nummer heb bijgedragen. EssensiE was altijd sterk qua columnisten: Def P, Simon Vinkenoog, Arno Adelaars, DC Lama, Ger de Zwaan over mediwiet, Giel Beelen…

Goede mensen hebben schijt aan slechte wetten

Wat al deze tijdschriften verbindt is de vrije, rebelse geest die Tom Forcade verpersoonlijkte. Een soort clubgevoel van vrije mensen, die meer op hun eigen geweten vertrouwen dan op de grillen van de wetgever en de staat. Mensen die geloven in de slogan die op het T-shirt stond dat cannabisactivist Jules Stobbs droeg toen hij deze maand bij een overval werd vermoord: Good people disobey bad laws  (‘goede mensen hebben schijt aan slechte wetten’).

Natuurlijk, vrijwel alle gedrukte media hebben het moeilijk. Zelf lees ik ook minder tijdschriften. Maar toch. Wat zou het jammer zijn als High Times echt zou verdwijnen als gedrukt tijdschrift. Laten we hopen dat het niet zover komt.

En laten we ook hopen dat de Highlife niet het loodje legt, in een tijd waarin steeds meer mensen cannabis leren kennen en het verbod wereldwijd steeds verder afkalft. Al is het maar omdat de gewone media nog zoveel bullshit verkopen over cannabis.

(advertentie)