Topstories

(advertentie)

‘Vorig weekend besloot ik nog maar eens een keertje uit mijn comfortzone te treden en naar de hoofdstad van Nederland te trekken. Ik had maar twee doelen: het Hash Museum zien en van mijn hotel genieten.’ Aldus onze Belgische columnist Eef de Bruyne. ‘De tijd daartussen wou ik wat coffeeshops afgaan en rond kuieren. Het toeval wou dat het ook Gay Pride was die dag dus de sfeer was nog joliger dan anders.’

Vapen zonder schaamte

Mijn eerste stop was een coffeeshop met een Indisch sfeertje: The Kashmir Lounge. Ik bestelde een jus d’orange, zoals ze in Nederland zeggen, kocht een grammetje Banana Kush en nestelde me op een zitbank op het terras. Heerlijk om te kunnen vapen zonder dat je je daar voor moet schamen of op je ongemak moet zijn. De passanten knikten me vriendelijk toe en de handelaar die naast de coffeeshop kippetjes zat te roosteren vroeg me nieuwsgierig maar vriendelijk wat dat ding was dat ik in mijn handen had.

Aangezien ik geen internetverbinding had, deze viel de hele tijd weg, was ik aangewezen op mijn instinct en de hulpvaardigheid van de mensen rondom mij om de weg te kunnen vinden. Ik wist wel ongeveer  welke bus ik moest nemen naar het Hash, Marijuana and Hemp Museum maar niet waar ik er af moest dus vroeg ik het maar aan twee Nederlanders op de bus.

Eén van de twee antwoordde me: “Hash is hier overal, all around Amsterdam, coffeeshops …”

Waarop ik zei: “Nee, dat bedoel ik niet. Ik wil graag weten waar ik er af moet voor het Hash, Marijuana and Hemp Museum.”

“Oh, dat ken ik niet, nog nooit geweest, … (mompel, mompel) Harddrugs!”

Zo stoned als een garnaal

Ok, tot zover onze conversatie. Ik wist me even geen houding  tot een Braziliaanse man me toesprak dat ik er hier af moest voor het museum en bus 57 moest nemen. Ik wenste die lieve man nog een fijne dag verder.

Maar bus 57 was toch niet de bus die ik nodig had, hij  stopte wel aan het Museumplein maar daar moest ik vandaag niet zijn. Dan maar te voet verder, het kon niet ver meer zijn. Het ligt ergens bij de Wallen en ook niet zo ver van het Leidseplein en de Dam, zoveel wist ik wel. Een plaatselijke bloemist kon me gelukkig wel precies uitleggen hoe ik moest lopen en tegen de vooravond kwam ik er eindelijk aan.

Onderweg maakte ik nog wel even een tussenstopje  in een coffeeshop waar heerlijke hiphopmuziek uit de boxen schalde en de verkoper zo stoned als een garnaal was want ik moest mijn bestelling wel tien keer herhalen. De Big Buddha Cheese daar smaakte heerlijk. Wat een ongelooflijke luxe dat je in Amsterdam  meerdere soortjes kan uitproberen, in België moet je het bij de plaatselijke dealer maar doen met wat er te krijgen is. Meestal heb je niet veel keuze.

Nóg een wietmuseum

In de Damstraat viel mijn oog op een shop waar je allerlei bongs, zaadjes en andere cannabisgadgets kan kopen maar waar ook een cannabismuseum gehuisvest is. Ik liep naar binnen en vroeg de verkopers waar ik moest zijn voor het museum. “Daar bij die man kan je een ticket kopen en dan ga je de trapjes naar omhoog.”

Het cannabismuseum is ook zeker een bezoekje waard. Het bestaat nog maar vijf maanden volgens een vriendelijke gids die me aansprak. Je kan er video’s en interactieve schilderijen bekijken, aan terpenen ruiken, uitvergrote trichomen zien, cannabislegendes bewonderen, enzovoort.

Dat had ik toch al gehad. Eenmaal buiten liep ik nog een paar honderd meter voor ik de vlag van het Hash, Marijuana and Hemp Museum trots tegen een voorgevel zag wapperen.

“Er is wel wifi in de Hemp Store hier vlakbij”, vertelde ze me. “En ze hebben er heerlijke hemp tea!” Dus ging ik naar daar

Het H, M & H museum voldeed ruimschoots aan mijn verwachtingen. Bij het binnengaan kan je een toestelletje nemen waarop je jouw taal kan instellen en zo heb je je eigen gids bij de hand die uitleg geeft bij alles wat in het museum hangt en staat. Je maakt een reis door de tijd en je ziet verschillende prachtige schilderijen, foto’s en objecten die aantonen hoe cannabis al eeuwenlang een geliefkoosd roesmiddel is van jong en oud, rijk en arm, in alle uithoeken van de wereld. Ik keek mijn ogen uit.

In de tweede ruimte komt het medicinale gedeelte aan bod en ontdek je dat cannabis ook in het verleden een populair medicijn was. Iets verderop in de straat is de derde ruimte gelegden waar de industriële hennep van  vroeger en nu aan bod komt en waar een tijdelijke expositie doorgaat over cannabis en vrouwen: We Are Mary Jane. Dit gedeelte loopt nog tot 23 september 2018. Vrouwelijke cannabisactivisten krijgen er een ereplaatsje.

Ik vroeg aan het meisje die de tickets verkocht of er wifi in het museum is maar dat hadden ze niet. “Er is wel wifi in de Hemp Store hier vlakbij”, vertelde ze me. “En ze hebben er heerlijke hemp tea!”.

Dus ging ik naar daar.

Hennep links en hennep rechts

De verkoopster  van de Hemp Store was bijzonder hulpvaardig, maar ik bleek dan ook een goeie klant. Ik kocht een flesje CBD olie, een bladwijzer uit henneppapier, hennepmelk met allerlei kruiden en een hennepkoekje met chocolade. In ruil zocht zij voor mij uit hoe ik het snelst naar mijn hotel, dat blijkbaar 8 km buiten Amsterdam lag, kon geraken.

In mijn spontane opwelling om een hotel te boeken had ik niet eerst  gecheckt of het hotel wel in het centrum lag. Maar kom, het mocht er echt wel wezen. Eens daar aangekomen waande ik me de koningin te rijk.

Nadat ik me wat opgefrist en opgetut had en me wat ontspannen had met muziek en mijn vaporizer liep ik nog even naar het restaurant om iets te eten te halen. Onderweg kruiste ik twee hotelmedewerkers en hoorde hen nog net zeggen: “Ja, het rook daar ontzettend naar wiet op die kamer.”

Niet geheel toevallig trof ik diezelfde medewerkers op mijn terugweg aan in dezelfde gang waar mijn kamer lag. Een dame met Vlaams accent werd er door hen aangesproken:

“Mevrouw, dat zijn de regels van ons hotel, het staat ook op onze website. U mag niet roken binnen! Er staat een boete op van 300 euro!”

Nog snel een laatste jointje

Aan hun toon te horen denk ik dat het bij een waarschuwing is gebleven, gelukkig, maar ik moest toch stilletjes lachen. Mij zal zoiets niet snel overkomen, ik kan rustig high worden zonder me zorgen te hoeven maken over geuroverlast. Een vaporizer is veel discreter dan een joint en uiteindelijk ook veel lekkerder.

De dag erna was ik zo relaxed dat ik de flixbus miste naar huis. Ik moest een nieuw ticket kopen voor de volgende bus die pas 3 uur later zou komen maar dan kon me allemaal niet uit mijn evenwicht brengen.

Om de tijd te doden kocht ik een boek met verzamelde columns over Amsterdam, zocht een  plekje op een gezellig terras en genoot van het beeld van al die toeristen die nog snel een jointje rookten alvorens terug naar hun cannabisonvriendelijke thuisland te gaan.

De sfeer, de mensen, de vrijheid, Amsterdam: ik hou ervan. Deze stad inspireert me ontzettend…

[openingsfoto: Aurélie Berne/Flickr]

(advertentie)