Topstories

(advertentie)

Normaal gesproken verzorgt Revel E. de column van cannabis social club trekt Uw Plant, maar deze keer niet. Nee, het is Manu Moreau, stand-up comedian én medewerker van de club die de honneurs waarneemt en vertelt waarom we beter normaal doen over die plant. Ofwel een soms hilarisch – en toch herkenbaar – levensverhaal over adult films, wijn, het toeval en ‘groene tabak’…

Groene tabak en sexshop bezoek

Twintig jaar geleden deed ik de eerste trekjes van een joint, ik denk dat ik niet meer dan vier keer die filter aan mijn lippen heb gezet die avond. Mijn broer rookte al langer wiet en hoewel ik wel vaker met hem en zijn vrienden in de tuin stond toen zij rookten, ging ik nooit op een aangeboden joint in. Misschien was het omdat ik schrik had van de neerwaartse spiraal die me zou te wachten staan of misschien was ik nóg naïever om te denken dat ik als basketbalspeler wel een toekomst zou kunnen hebben. Die avond was anders, om het licht uit te drukken.

Ik kwam thuis van school en de tafel in de woonkamer was drukbevolkt. Mijn moeder en een vriendin van haar, mijn broer en een vriend van hem, zaten rond de tafel. Pas toen ik er ging bijzitten, werd duidelijk waarom ze zich hier hadden verzameld. De dames van het gezelschap waren uitgenodigd om te dineren bij een tante van ons, de heren waren zinnens om naar het jeugdhuis te gaan. Mijn moeder was die middag op het idee gekomen om mijn broer op missie te sturen naar Hulst. Zijn kameraad en hij gingen regelmatig die kant op om hun gerief te halen, alleen moesten ze dit keer dus groene tabak halen en een tussenstop maken bij een sexshop. Volgens haar zou de wijn, de wiet en een film de ideale mix zijn voor een geslaagde avond, na het diner.

Voorgerolde joints

Lang duurde het niet of ze zouden moeten vertrekken, waardoor ik nog achterbleef met mijn broer, zijn kameraad, voorgerolde joints en een stel adult films. Enkele minuten later stonden we dus in de tuin, met een pretsigaret in omloop. Ik bedacht mezelf dat ik voor deze ene keer niks te verwijten had en niks te vrezen had. In het beste geval zou het mij niet bevallen, maar zou er alvast niet meer getracht worden om mij bij het roken van onkruid te betrekken. Na de paar trekjes die ik deed, voelde ik niet veel, behalve dat mijn oogleden mij zouden verraden en dat ik mij al iets kon voorstellen bij de term ‘droge bek’.

Porno of pizza

Kort daarop vertrokken beide jongemannen naar het jeugdhuis, op zoek naar luide muziek en pintjes, terwijl ik alleen thuis achterbleef. Als zestienjarige het huis voor jezelf voor enkele uren, kan al snel als de hemel op aarde omschreven worden. Zonder lang te aarzelen besloot ik te profiteren en plaatste de eerste de beste van die adult films in de videorecorder. Ik hield niet lang vol en barstte al bij de eerste scene in lachen uit. Uiteindelijk zou ik niks van de film met een uitgestreken gezicht of enige blijk van opwinding kunnen bekijken. Ik was meer begaan met pizza uit de derde scene, die zeker koud zou zijn, of een vaatwasser die duidelijk nooit hersteld zou raken. Tranen liepen over mijn wangen, uit puur lachplezier.

Blowen of roken

Enkele maanden later, na nog af en toe eens een trekje of twee te doen van aangeboden jointjes, dacht ik dat deze hobby me wel eens duur zou kunnen uitvallen. Dus besloot ik maar om, in plaats van toetjes te leren rollen, sigaretten te beginnen roken. Een dom idee, uiteraard, maar berekent op de (ontbrekende) inhoud in mijn portefeuille. Drie trekken van een sigaret later, was ik al meteen gestopt met roken! De smaak en nasmaak zinden mij helemaal niet, dus maakte ik maar een klasgenoot blij met een bijna volledig pak sigaretten.

De meeste mensen in mijn omgeving doen zich aan dezelfde geestesverruiming tegoed. Van de artiesten die inspiratie zoeken, naar comedians die overal een grap willen in vinden, tot de activisten, die op creatieve manieren willen duidelijk maken dat niet alles zo slecht is als de media doet geloven

Achteraf gezien, had ik ze kunnen houden om te rollen, iets dat ik op dat moment niet realiseerde. Wat ik nu dus wel realiseer, is dat de meeste mensen in mijn omgeving zich aan dezelfde geestesverruiming tegoed doen. Van de artiesten die inspiratie zoeken, naar comedians die overal een grap willen in vinden, tot de activisten, die op creatieve manieren willen duidelijk maken dat niet alles zo slecht is als de media doet geloven. Ik noem cannabis ook steevast ‘realiteitsremmers’, omdat het mij helpt om iets toleranter om te gaan met mensen met nauwe gedachtengangen.

Nuchtere kijk

Achteraf bekeken kan ik, onder invloed van cannabis, mijn nuchtere kijk op de wereld behouden.

Wanneer ik rondkijk, twintig jaar later, merk ik steeds vaker dat ‘toeval’ geen plaats kent in mijn woordenboek. Ik ben dan ook eerder voorstander van creativiteit, zelfrelativering en rationeel denken. Kenmerken die ik terugvind in mijn directe omgeving, van de artiesten die ik aan het werk zie, de comedians waar ik mee op pad ga en uiteraard alle cannabis consumers die ik tegen het lijf loop.

Higher power

Sinds ik bij TUP ben terechtgekomen, wordt dat gevoel enkel versterkt. Niet dat ik de term ‘geloof’ niet ter hand wil nemen, maar als er dan toch een kracht mee gemoeid zou zijn, zal het wel een ‘higher power’ zijn. Of ‘the power to get high’, misschien is dat wel de meesten in mijn omgeving met elkaar gemeenschappelijk hebben. Ik heb niet toevallig ‘ja’ gezegd op mijn eerste joint. Het is ook geen toeval  dat de mensen die ik heb leren kennen, door samen een joint te draaien of te roken, mij op deze plaats hebben gebracht: bij een vereniging met oog voor mensen, in een hobby waar ik mij niet serieus hoef te houden.

En nu dus op een website, waar gelijkgezinde verruimde geesten mijn hersenkronkels kunnen lezen.
Toeval bestaat niet, bijval wel. En dat is dus een meevaller!

(advertentie)