Topstories

(advertentie)

Een paar weken geleden kreeg ik een uitnodiging om tijdens het Internazionale Festival in het Italiaanse Ferrara mee te doen aan een paneldebat over legalisering van cannabis. En hoewel het festival precies in de kritieke periode viel voor mijn buitenplanten – qua schimmel en budrot – was het een aanbod dat ik niet kon weigeren.

Praten over wiet in een eeuwenoud Italiaans decor

Ferrara ligt tussen Venetië en Bologna maar is veel minder bekend; zelf had ik er nog nooit van gehoord. Die relatieve onbekendheid is ten onrechte, kan ik na een bezoek van een kleine vier dagen zeggen. Sinds 1995 staat de hele oude binnenstad op de Unesco werelderfgoed lijst. De bloeiperiode van Ferrara, in de vijftiende en zestiende eeuw viel samen met de Renaissance. Het oude centrum, met als centrale punt het enorme kasteel Castello Estense, is wonderwel intact gebleven.

Internazionale is een groot tijdschrift en dit jaar organiseerde de redactie voor de zestiende keer een festival met debatten, films, interviews en andere evenementen. De eerste edities waren in Rome, maar de verhuizing naar Ferrara bleek een meesterzet. Alle locaties zijn op loopafstand van elkaar en de stad wordt drie dagen lang min of meer overgenomen door het festival en de tienduizenden bezoekers die er op af komen.

De locaties zijn prachtig, zoals de imposante binnenplaats van het Castello en de plek waar ik mijn zegje mocht doen, het Teatro Comunale, tegenover het kasteel. Een theater uit een sprookjesboek, gebouwd aan het einde van de achttiende eeuw. Mijn mede-panelleden waren Désirée Attard, advocaat en mensenrechtenactivist uit Malta en Jonathan Hiltz, een in cannabis gespecialiseerde journalist uit Canada. Moderator was Antonella Soldo, coördinator van Meglio Legale (“Beter Legaal”), een Italiaanse tegenhanger van het VOC.

Canada: consumenten blij, producenten niet zo

Helaas mocht Hiltz vanwege een gebroken been niet reizen van zijn arts, dus hij praatte mee via een internetverbinding. Gevraagd naar de stand van zaken na vier jaar legale cannabis in Canada, maakte Hiltz een onderscheid tussen consumenten en producenten. Voor die eerste groep loopt alles vrij goed: veel legale winkels, met een ruim assortiment.

Voor de producenten ziet het er minder goed uit. De strenge regelgeving maakt het lastig om als een normaal bedrijf te opereren, bijvoorbeeld door het verbod op reclame. Hoe kan de consument weten dat je bestaat, vroeg Hiltz zich retorisch af.

Nog een voorbeeld van Canadese over-regulering: een edible mag maximaal 10 milligram THC bevatten, wat zeker voor een ervaren consument erg weinig is. De keuze is dan tussen het eten van vijf edibles of het aanschaffen van een edible op de illegale markt met 50 milligram THC per stuk. Dat is steeds waar het om gaat, zei Hiltz: als je de illegale markt echt wil bestrijden, dan moeten de legale product op alle fronten een betere optie zijn.

Malta en Nederland

Désirée Attard toonde zich trots maar ook kritisch over de beperkte legalisering van cannabis in haar vaderland Malta. Het is mooi dat het eiland de Europese primeur heeft, maar er is nog steeds geen vergunning verstrekt voor een cannabis social club en de regels zijn wel erg streng. Attard prees Releaf Malta en zei dat deze kleine organisatie grotendeels verantwoordelijk is voor de doorbraak.

Zelf mocht ik uitleggen waarom het legaliseringsproces in Nederland lijkt te zijn gestopt. Kort antwoord: trauma van buitenlandse – vooral Franse – kritiek en angst om internationaal voorop te lopen met ons cannabisbeleid. De tijd vloog voorbij en voordat ik het wist klonk het slotapplaus.

Voor de liefhebber: het cannabisdebat is HIER terug te zien.

In de watten gelegd en geen budrot aan het thuisfront

Een groepje Meglio Legale activisten nodigde me uit om iets te gaan drinken op een van de prachtige pleinen in het oude centrum. Ik zal jullie niet al te jaloers maken, maar de organisatie van het festival was uitmuntend en als spreker werd je in de watten gelegd. Zo was er de eerste avond een diner bij een culinaire hogeschool, het Istituto istruzione superiore Orio Vergani. Ik moet zeggen: ik heb wel eens slechter gegeten op een festival.

De extra dagen die ik in Ferrara had was het heerlijk weer en alle plekken die ik bezocht overtroffen mijn verwachtingen. Mocht je er ooit komen: bezoek zeker het kasteel, het Palazzo Schifanoia (‘Paleis tegen de verveling’), de enorme begraafplaats Certosa en de Santa Maria in Vado kerk, waar in 1171 “het bloed van Jezus” uit een hostie spoot. De druppels zitten nog steeds op de muur. Veel Italiaanser dan dit bedevaartsoord wordt het niet.

Bij terugkomst in Nederland bleek mijn lieve vrouw mijn planten binnen te hebben gezet, zodat de budrot nog steeds niet toe heeft kunnen slaan. Kortom: Tutto molto bene! 

(advertentie)