Topstories

(advertentie)

Nog 1 dagje Minsk voor Def P en dan gaat het samen met zijn Fenske richting Moskou. De horrorverhalen over die stad hebben ook ons treinreizende koppel bereikt, maar daar liggen ze niet wakker van. En de rapper blikt terug op zijn tijd als arme sloeber die gratis bier scoort…

Donderdag 13 mei – Minsk – Moskou

Onze laatste kans om nog van een zonovergoten Minsk te genieten. Eigenlijk hebben we de boel al zo’n beetje gezien, dus we zijn er niet rouwig om dat dit de laatste dag is. Normaal stappen we aardig door in een vreemde stad, maar omdat het centrum van Minsk niet zo groot is doen we rustig aan. Een goede reden om op een paar terrasjes wat Wit Russische biertjes te proberen. Per toeval lopen we bij een groot paradeplein een moderne kunsttentoonstelling binnen die best aardig is. De zaal bevind zich onder de grond, waar het een stuk minder heet is dan boven.

Net als onze laatste dag in Polen wordt deze warme middag plotseling afgekapt door een stevige wind, gevolgd door een plenzende stortbui die al snel de straten overstroomt. De putten kunnen de plotselinge hoeveelheid water niet aan. Overal ontstaan diepe plassen waar de mensen met een boog omheen lopen. Het rommelt onheilspellend in de donkergrijze lucht. Er hangt duidelijk een elektrische lading boven ons hoofd. We besluiten te schuilen en te eten. Zo doden we de tijd en ontlopen we meteen een genadeloze stortbui. Een spectaculair schouwspel om tijdens het eten naar te kijken. ‘Ah, het is nu weer even droog. Zullen we gauw naar het hotel terug gaan?’ ‘Ja, het wordt ook tijd.’ Eenmaal daar zetten we ons laatste Wit Russische geld om in wijn. Het is alweer avond als we met een taxi naar het station rijden om onze treinreis naar Moskou te starten. ‘Ik ben benieuwd in wat voor trein we dit keer terecht komen!’

Ik heb in mijn leven al door aardig wat zwarte getto’s gewandeld, dus een blanke “hood” kan er ook nog wel bij

Zowel onze trein als de provodnik zijn een stuk jonger, frisser en klantvriendelijker dan de vorige versies. We hebben nu een leuke blonde meid die evenmin een woord Engels spreekt, maar in ieder geval wel haar best doet om met ons te communiceren. Ze glimlacht er zelfs bij. En ik kan je verzekeren dat glimlachen een vrij zeldzaam verschijnsel is in deze streken. Ik heb me mentaal voorbereid op weer een slapeloze nacht, maar gelukkig gaan we dit keer onmerkbaar de grens over en kunnen we in één ruk doorslapen tot aan Moskou. We hebben trouwens van tevoren al de grootste horrorverhalen gehoord over Moskou. Anekdotes over zeer agressieve lui en geweld in het uitgaanscircuit, al dan niet straalbezopen van de wodka, tot aan extreem armoedige no-go gebieden waar het bloedlink is voor toeristen. Ik heb in mijn leven al door aardig wat zwarte getto’s gewandeld, dus een blanke “hood” kan er ook nog wel bij. Al zijn we het niet van plan. Gelukkig laat ik me wat dat betreft niet snel tegenhouden om een stad te ontdekken.

Arme sloeber

Wat ik eigenlijk een veel enger verhaal vind is dat je bij het Rode Plein shops of terrasjes schijnt te hebben waar een kop koffie tientallen euro’s kost. Bestel je daar dus met zijn tweeën een stukje taart er bij, dan ben je al gauw een meier kwijt! Ik weet niet of al deze verhalen waar of overdreven zijn, maar ik ben op mijn hoede. Ik ben de eerste vijfentwintig jaar van mijn leven, voor Nederlandse maatstaven, nogal een arme sloeber geweest. Ik moest tijdens mijn jeugd elk dubbeltje twee keer omkeren, dus deze staat van alertheid bracht me weer een beetje terug naar vroeger: Nooit iets nuttigen voordat je weet wat het kost en desnoods een potje “bieren”.

GRATIS BIEREN

Toen ik een tiener was deed ik niets liever dan uitgaan. Tenminste, eigenlijk lag ik het liefste de hele dag te neuken, maar het uitgaan was zeg maar een eerste kansloze poging daar toe. Het is niet makkelijk om je als onzekere tiener in de edele versierkunst te storten. Maar omdat ik in die tijd ook nog eens onder de jeugdpuisten zat en het uitgaansbudget van een zwerver had was mijn situatie compleet hopeloos. Ik zou nog lang maagd blijven vreesde ik. En die vrees was terecht. Maar goed, een gezonde tiener zal op inventieve wijze toch een manier vinden om toch zijn portie lol te beleven. Bij mij ging dit als volgt:

Mijn neef Marco en ik gingen meestal samen uit als een soort “partners in crime”. Of misschien is “Beavis & Butthead” een betere beschrijving. We waren altijd platzak en konden toen meestal net de entree van één of andere bar-dancing betalen. In die tijd zei je zelfs nog dat je naar de disco ging. Binnen ging ons laatste restje geld dan steevast op aan een pul bier van een halve liter. En dat deden we heel bewust, want hiermee begon dan het grote avontuur dat we “gratis bieren” noemde.

Op deze manier konden we als een stel arme sloebers toch een hele nacht zuipen in een vrij dure tent

Veel mensen bestellen in een disco hun biertje, zetten die ergens neer en gaan dan dansen. Mijn neef en ik liepen daar dan altijd heel nonchalant naar toe met onze grotendeels leeggedronken bierpul. Zo gingen we heel onopvallend naast één of meer van die verlaten biertjes staan ouwehoeren. En terwijl niemand iets in de gaten had goten we in een handomdraai één of twee biertjes over in onze pul. Vervolgens gingen we een stukje verderop verder ouwehoeren. Met een stalen gezicht natuurlijk, dat hoorde zo bij deze sport.

Meestal kwamen die rijkere dansmannetjes even later weer van de dansvloer af en merkten ze niet eens dat hun bier weg was. Of ze dachten misschien dat de glazenophaler die daar werkte nogal fanatiek was. In ieder geval bestelden ze altijd weer een nieuwe ronde, waardoor wij even later weer onze slag konden slaan. Steeds op een andere plek natuurlijk zodat het niet te veel opviel. Op deze manier konden we als een stel arme sloebers toch een hele nacht zuipen in een vrij dure tent. Bijna gratis en met meer lol, want het was nog spannend ook! Om nog maar te zwijgen over het verhoogde risico een glaasje drank met drugs er in te treffen. Typisch zo’n ding waar moeders altijd voor waarschuwen, maar mij is het nooit overkomen. Zo veel mazzel hadden we nou ook weer niet.

Volgende week in Def P ‘Heen en Onweer’: Moskou + SPIEGELSPATTERS

(advertentie)