Topstories

(advertentie)

Als je thuis je eigen cannabis kweekt, dan heb je je vast weleens afgevraagd wat er zou gebeuren als de politie je plantjes zou vinden. Dat overkwam een van de beste vrienden van Bio Bertje, en hij werd veroordeeld tot een 40-urige werkstraf. Hij beschreef de inval van de politie, de rechtszaak en zijn taakstraf. En dit gebeurde er allemaal op zijn tweede werkdag bij de reclassering in Amsterdam: 

Als je Bio Bertje hier op CNNBS volgt, dan weet je waarschijnlijk nog dat ik dat niet ben. Ik ben een vriend van hem, en hij heeft me gevraagd om mijn ‘avontuur’ bij de reclassering te beschrijven. Een paar jaar geleden is de politie namelijk bij mij thuis binnengevallen, en toen hebben ze daar 76 zaailingen gevonden.

Het waren allemaal jonge wietplantjes die ik nog moest uitzoeken, en mannelijke en vrouwelijke plantjes door elkaar. Mijn advocaat wist te voorkomen dat ik de geëiste boete van 30.00 euro kreeg maar in plaats daarvan kreeg ik wel 40 uur taakstraf opgelegd.

Over de inval en de rechtszaak heb ik in dit eerste deel geschreven, en hoe de eerste dag van mijn taakstraf verliep, kun je in het tweede deel lezen. Mijn verhaal gaat verder op de tweede dag van mijn taakstraf bij de reclassering in Amsterdam.

Koffie en krentenbollen

Het is dinsdagochtend vroeg, en ik ben onderweg van het station naar de reclassering. De wandeling duurt een half uurtje maar het is gelukkig minder koud en winderig dan maandag. Om 8:45 kom ik aan en ik meld me bij de balie, en vraag om de sleutel van het kluisje waarin ik mijn telefoon verplicht moet achterlaten. Die krijg ik aan het einde van de ‘werkdag’ pas weer terug.

Als ik m’n telefoon in het kluisje gedaan heb, moet ik door het detectiepoortje. Deze doet het nu wel omdat de stroom vandaag niet is uitgevallen. Mijn rugzak wordt gefouilleerd en daarna mag ik in de wachtruimte gaan zitten. Degenen die buiten moeten werken vertrekken in busjes, en ik maak koffie voor mezelf met de automaat in de wachtruimte… de gratis koffie is erg lekker!

Vandaag heb ik ontbijt meegenomen (krentenbollen) en iets voor de lunch (bolletjes, worst en wat kaas). Daarmee ben ik een stuk beter voorbereid dan gister op dag één, want toen moest ik het met een koek en een WASA sandwich uit de automaat doen. Kort na 9:00 uur worden we naar de werkplekken gebracht. Ik ga weer op hetzelfde plekje zitten als gisteren.

Rustig aan…

De grote container met babyspullen is weg maar op iedere tafel staan nu twee grote dozen. Eéntje voor elke werkplek. Ik neem de vier lege dozen die ik gisteren had achtergelaten uit de stelling, om het afval in te kunnen scheiden, en begin weer met het uitpakken van de spenen. Een oudere kerel en een echte Hollander spreekt me meteen aan. “Doe maar rustig aan” zegt ie. En even later krijg ik van twee andere ‘veroordeelden‘ hetzelfde te horen. Blijkbaar werk ik veel te snel!

Om half elf is het pauze. De meesten gaan naar het hofje achter, om buiten te roken maar ik blijf binnen en eet een krentenbol, en drink nog een koffie. De cappuccino uit de automaat bij de werkplekken is verrassend lekker, ik drink er gedurende de dag best veel van.

Na de pauze werk ik meteen weer even snel door als tevoren. Als een van mijn dozen vol is, loop ik naar achter om het gescheiden afval in de grote containers te gooien. Er staan hier containers voor zacht plastic, hard plastic, karton, papier, rubberen spenen, siliconen spenen enzovoorts. Een container voor ieder materiaal dat je in een pakje spenen of zuigflessen kunt tegenkomen.

Niet zo moeilijk…

Om 12:30 uur is de lunchpauze, en mag ik mijn bolletjes met worst en kaas gaan eten. Die mocht ik in de ochtend in een koelkast op het kantoor van de werkplek leggen, naast de lunchpakketjes van alle andere ‘medewerkers’.

Na de lunch werk ik langzamer en doe ik het extra rustig aan maar ik ben nog altijd sneller dan alle anderen. Dat is echter niet zo moeilijk, omdat sommige veroordeelden gewoon met hun hoofd op tafel liggen, en een dutje doen. Anderen zitten de hele tijd met elkaar te kletsen.
Er wordt tot 14:30 uur ‘gewerkt’, en dan begint iedereen zijn werkplek op te ruimen, en sommige mensen vegen de vloer aan. Om 14:45 uur staat de hele groep al te wachten voor de gesloten ingang tot ze weg mogen.

Kort voor drieën doet een werkmeester van de reclassering de deur open en mogen we naar de voorkant. Daar krijgen we de sluitels voor de kluisjes om onze mobieltjes te pakken. Het is grappig om te zien hoe alle telefoons tegelijk gaan piepen, als alle gemiste berichtjes en telefoontjes weer binnenkomen.

We geven de kluissleutels weer af aan de balie, en worden om 14:58 uur weer ‘vrijgelaten’. Vandaag staat een goede vriend me buiten al op te wachten: Bio Bertje! Ik mag zijn fiets lenen, zodat ik de komende dagen niet steeds in de kou van het station naar de reclassering hoef te lopen. Dat spaart een hoop tijd, Bertje is een échte goede vriend!

Volgende keer zal ik de derde ‘werkdag’ bij de reclassering beschrijven, met een speciale rol voor een ‘gekke’ veroordeelde… Tot dan!

[Beeld: Shutterstock AI]

(advertentie)