Topstories

(advertentie)

Wietplanten hebben regelmatig water nodig, en de meeste thuiskwekers geven dat nog altijd met de hand. Een weekendje weg kan dan ook tot gevolg hebben dat je planten droog komen te staan. Tenzij je een olla (spreek uit: ojja) hebt. Dit eeuwenoude irrigatiesysteem kun je gemakkelijk zelf maken, en werkt uitstekend.

Ken je de automatische druppelsystemen van Blumat? Die hebben een terracotta sensor in de grond, en geven afhankelijk van de waterdruk van de aarde rondom die sensor, water af via een druppelaar. Olla’s werken via hetzelfde principe, alleen geeft een olla het water direct af aan de aarde. Er is dan ook geen systeem met slangen voor nodig want de olla is sensor en reservoir in één.

Olla?

De olla is een eeuwenoud en ontzettend eenvoudig maar volautomatisch irrigatiesysteem voor planten. De kleien olla’s werden namelijk al zo’n 4000 jaar geleden in China en Noord-Amerika gebruikt om planten nat te houden. Er komt dan ook geen elektriciteit of pomp aan te pas, maar het werkt wel en bespaart nog eens 50% tot 70% water in de tuin.

Een olla bestaat uit een afgesloten pot van gebakken klei gevuld met water. Hij wordt ingegraven in de aarde, waar de wortels van de omringende planten hem al snel weten te vinden. Vervolgens geeft de olla het water langzaam af aan de aarde, zodat jij ook eens een weekendje weg kan.

Hoe werkt het?

Olla’s werken omdat aarde water met een bepaalde zuigkracht vasthoudt. Tensiometers maken ook gebruik van deze zuigkracht om je te vertellen of je planten water nodig hebben, maar de olla geeft dat water vervolgens ook zelf af aan de aarde.

Zolang de aarde namelijk vochtig genoeg is, oefent het druk uit op de buitenkant van de olla, waardoor die goed afgesloten blijft en geen water aan de aarde verliest. Droogt de aarde uit, dan wordt de druk op de buitenkant van de kruik lager, zodat water vanzelf door de poreuze potten aan de aarde wordt afgegeven.

Het is een ontzettend simpel maar doeltreffend systeem, dat ook nog eens water bespaart en voor een hele consistente waterafgifte zorgt. Dat niet alleen maar omdat je een olla ingraaft geeft het je planten dieper water, waardoor het ook nog eens voor een beter wortelgestel zorgt.

Maak zelf je eigen olla

Een olla is dus eigenlijk niets meer dan een ingegraven waterreservoir dat gemaakt is van een poreus materiaal zoals gebakken klei. Speciale irrigatiekruiken kun je dan ook vrij voordelig online kopen, maar je kunt ze ook heel gemakkelijk maken van oude terracotta potten die je misschien nog wel hebt liggen.

Je kunt elke terracotta pot als olla gebruiken, zolang die maar niet geglaceerd is. De pot moet immers poreus blijven, zodat water door de wand heen naar de aarde kan. Daarnaast moet de pot qua formaat natuurlijk een beetje bij je planten passen. Een wietboom van twee meter heeft niet veel aan een olla van een halve liter, en voor een kleine autoflower heb je ook geen enorme kruik van 10 liter nodig. Kant en klare olla’s zijn er van 1 tot ongeveer 5 liter.

Als je een terracotta pot als olla wil gebruiken, dan is het belangrijk om het gat in de bodem te dichten. Als het water meteen wegloopt heb je er immers ook weinig aan. Met wat waterdichte kit lijm je dus een plat steentje of een scherf van terracotta over het gat. Of zoals op de foto, een oude badkamer tegel. Als de kit droog is kun je de pot tot aan de nek ingraven, vullen met water en afdekken met een schotel.

Voor een wat grotere olla kun je met de kit ook twee terracotta potten aan de bovenkant tegen elkaar lijmen. Het drainagegat in de onderste pot maak je dan dicht, terwijl je het drainagegat in de bovenste pot gebruikt om de olla mee te vullen.

[Openingsfoto: S.Matthews, Shutterstock]

(advertentie)