Topstories

(advertentie)

We zijn de tel kwijt en zelf weet onze groene kweekdokter waarschijnlijk ook niet meer hoe vaak hij al nieuw leven schonk. Gek genoeg worden het altijd meiden en zo ook deze keer: negen gezonde Amerikaanse Lemon Zkittle meisjes. Dus haal de beschuit met roze muisjes maar tevoorschijn terwijl de trotse Dokter Groen vertelt hoe de bevalling verliep.

Haha, grapjassen daar op de CNNBS redactie! Ik ben natuurlijk helemaal geen vader geworden. Wel heb ik, zoals je ondertussen hopelijk wel doorhebt, deze week negen gezonde zaailingen mogen verwelkomen. Maar zolang we toch in termen van een bevalling praten, er was wel een complicatie met één van de zaailingen. Gelukkig maar, anders heb ik ook zo weinig te vertellen.

First things first

Maar first things first, vorige week hebben jullie kunnen zien en lezen hoe ik de zaden tussen een nat koffiefilter in een plastic gripzakje aan de binnenkast van mijn kweekkast ophing. Twee dagen later was bij acht van de tien zaden een klein worteltje te zien. Een groot voordeel van deze manier van ontkiemen is wat mij betreft trouwens dat je door het zakje tegen het licht te houden, kunt zien welke zaden zijn uitgekomen zonder ze te hoeven storen.

Omdat je wietzaden met een worteltje altijd zo snel mogelijk in de grond moet stoppen, heb ik de acht uitgekomen zaden in hun potjes gedaan en de laatste twee nog even in de kast laten hangen. Eerst heb ik acht potjes met biologische aarde van de supermarkt gevuld en met een satéprikker een gaatje in de aarde geprikt. Vervolgens de koffiefilters uit de gripzakjes genomen en opengevouwen.

De uitgekomen zaden kun je het beste met een theelepeltje oppakken en met het worteltje naar beneden in het geprikte gaatje laten vallen. Ik zorg er hierbij voor dat het worteltje helemaal onder de grond zit maar dat het zaadje zelf nog nét (of nét niet meer) te zien is. Weer twee dagen later waren alle zaden, zaailingen geworden.

Complicatie

Zoals ik al eerder opmerkte verliep de geboorte alleen niet bij alle meiden vlekkeloos. Eén van de laatste twee zaadjes heb ik een dag later ook in de aarde gestopt. Maar bij het omhoog groeien, wilde deze haar helm niet afdoen. Het zaadje bleef met andere woorden stug om de lobblaadjes vastzitten.

Ik heb dit zo een dag of twee aangekeken en vanmorgen besloten om dit zaadje dan maar te helpen. Voorzichtig heb ik het zaadje met mijn duimnagel kunnen verwijderen. De lobblaadjes erin zijn wel licht beschadigd maar ik heb het gevoel dat ze het wel zal redden. Das maar goed ook want het tiende zaadje had ik inmiddels al weggegooid. Hier een foto van mijn negende ‘dochter’ vlak voor, en na de operatie – ze ziet nog wat pips maar dat trekt zeker en vast bij.

Tot volgende week!

(advertentie)