Topstories

(advertentie)

Terreuraanslagen in de stad van de liefde. Ze laten ook ons eigenste Eef niet koud, die zich zo vlak na de jaarwisseling afvraagt wat er toch allemaal aan de hand is? Gelukkig weet ze de nodige nuance aan te brengen zodat we niet hoeven te verbitteren, met een groen lichtpuntje aan het eind van de spreekwoordelijke tunnel…

Wat gebeurt er toch allemaal? We zijn nog niet eens goed uitgefeest na de start van het nieuwe jaar, of er vallen al tranen: Cartoonisten werden het slachtoffer van de bittere ernst en humorloosheid van enkele extremisten, of zo lijkt het toch…
De cartoons van Charlie Hebdo getuigen van weinig respect voor de profeet Mohammed en daarmee dus zijn volgelingen, moslims, maar je moet al bitter weinig gevoel voor humor hebben om niet in te zien dat het vermoorden van deze grapjassen totaal niet opweegt tegen een pak tekeningen.

Daders en slachtoffers

De vermeende terroristen willen dat wij diep respect tonen voor hun geloof en willen absoluut niet dat wij ook maar een beetje lachen daar over, maar sinds de aanslag is de oplage van het satirische tijdschrift dus wel van 60 000 naar 3 miljoen gestegen!
Wat er ook enorm gestegen is is de moslimhaat: een neveneffect van de aanslagen en gijzelingen. Je zou je kunnen afvragen of het niet allemaal één groot georchestreerd spel is…
Terroristen zijn ook maar mensen en niet alleen daders, maar ook slachtoffers. Ons systeem kan keihard zijn en er vallen regelmatig mensen uit de boot die het zonder middelen moeten stellen. Mensen die niet gemotiveerd genoeg lijken om te werken of zich (volgens enkelingen) niet correct opstellen vallen er sowieso uit. Voor mensen met een andere afkomst is het vinden van een job of het behouden van een uitkering veel moeilijker dan het voor autochtonen is.

Zelf heb ik ook een tijd geen inkomen gehad, zelfs het recht op een uitkering had ik door mijn ‘werkonwillige’ gedrag verspeeld

Zelf heb ik ook een tijd geen inkomen gehad, meer dan tien jaar geleden, zelfs het recht op een uitkering had ik verspeeld door mijn, wederom volgens enkelingen ‘werkonwillige’ gedrag. Voor een blank meisje van hier is het niet zo moeilijk om steun te vinden bij soortgenoten, en ik kon ook nog steeds bij mijn familie terecht als ik wou, maar stel je eens voor hoe het is als je al die voorrechten niet hebt.
Ik woonde in die tijd in een kraakpand. Dikwijls heb ik me gerealiseerd dat het afzonderen van mensen geen goed plan is. Mensen kunnen radicaliseren, hun haat neemt toe doordat ze met gelijkgezinden elkaar kunnen opmaken om nog meer te haten. Wij waren krakers die hielden van feestjes en gezellig samenzijn, maar wat als je dat allemaal niet kan schelen en je enkel nog wraak wil nemen om wat jou en je familie in het heden of verleden wordt of werd aangedaan. Dan wordt het gevaarlijk. Dan worden onschuldigen het slachtoffer van jouw verbitterde ernst. Potlood neer of ik schiet!

Haalbaar paradijs

Terreuraanslagen, we mogen er niet teveel aan denken. En een antwoord op de vraag Waarom? zal je ook niet snel krijgen. Maar wat er voorafgaat aan het geweld is meestal een schrijnend verhaal dat zijn wortels vindt in de onrechtvaardigheid van ons systeem.
Geweld valt niet goed te praten, maar niets is wat het lijkt! En laat ons positief blijven door te denken aan het paradijs dat we zelf kunnen creeëren door cannabis te (helpen) legaliseren. Een paradijs met jobs voor iedereen en genoeg geld voor de staat om onderwijs en cultuur (wat mensen samen brengt!) te financieren. Dit is geen hippiedroom, dit kan werkelijkheid worden, kijk maar naar Colorado!

Mensen aub, probeer het met cannabis! Er is een kans dat dat je wel kan helpen! Probeer het op zijn minst!

Door deze tragische feiten zou je bijna gaan vergeten dat er ook veel solidariteit is tussen de mensen. Neem nu de warmste week van StuBru (Belgische Serious Request week, georganiseerd door Studio Brussel, red.). Duizenden acties werden er georganiseerd om geld in te zamelen voor meer dan 800 VZW’s en patiëntenverenigingen.
Je kon veel bijleren tijdens die week over het veelvoud aan ziekten waar nog steeds geen goed werkend medicijn voor bestaat. Ik moest me telkens weer inhouden om niet naar de telefoon te rennen en te bellen met StuBru: “Mensen aub, probeer het met cannabis! Er is een kans dat dat je wel kan helpen! Probeer het op zijn minst!”

We hebben allemaal een intern endo-cannabinoïdensysteem met receptoren die reageren op cannabisachtige stoffen, maar dokters en specialisten houden daar voorlopig nog te weinig of zelfs helemaal geen rekening mee. We moeten de kennis dan maar zelf verspreiden en hopen dat de medische cursussen en opleidingen op een mooie dag aangepast worden!

(advertentie)