En hier kost een ‘mandje drugs’ het minst/meest…

NIEUWS 16 januari 2017

Je kent wellicht de Big Mac-index. Handig omdat die burger overal op aarde hetzelfde is en je dus goed kunt zien hoe duur een land eigenlijk is als je weet hoeveel zo’n stukkie koe er kost. Welnu, iets soortgelijks hebben ze nu ook voor alcohol, sigaretten en 4 soorten drugs – waaronder cannabis – gedaan: de Bloomberg Vice Index.

Wat is de Vice Index?

Zo soms hebben mensen best wel briljante ideeën. Neem degene die voor persbureau Bloomberg bedacht heeft om in meer dan 100 landen eens uit te vogelen wat een drugsmandje er kost. In dat lekkere maandje zitten: tabak, alcohol, amfetamine (speed), cannabis, cocaïne en opiaten. De standaard waarmee het mandje in al die landen wordt vergeleken is het Amerikaanse, wat opgeteld een waarde van 400 dollar heeft, ofwel ongeveer eenderde van het weekinkomen.

Zoals gezegd, vervolgens kan je prima vergelijken hoe duur een mandje drugs is op de aardbol, zoals je dat met de Big Mac-index ook kunt.

Laos goedkoop, Japan stervensduur

Daarbij heb je uiteraard absolute en relatieve cijfers. Eén week los gaan met genoemd mandje kost je in Laos slechts een uiterst miezerige 41,10 dollar, maar voor hetzelfde plezier ben je even verderop in Japan liefst 1.441,50 dollar kwijt!

Dit is wat de bedenkers van de Bloomberg Vice Index in hun mandje stopten: pakjes sigaretten van het populairste merk of van het premium merk, fles alcoholische drank (bier, wijn of sterke drank), 1 gram speed en/of xtc, 1 gram wiet, hasj of olie, 1 gram cocaïne (ongeacht de vorm waarin: pasta of poeder), 1 gram opiaten (heroïne en/of opium).

De top 8, ofwel landen waar je voor relatief weinig geld een hoop plezier kunt maken 😉

Distributie bepaalt drugsprijs

In termen van absolute kosten vind je de laagste prijzen in Congo, Honduras en Laos. Dikke vette pech heb je daarentegen in Japan en vlak daarachter Nieuw-Zeeland en Australië. In 18 landen kost het drugsmandje minder dan 100 dollar en dat zijn zonder uitzondering ontwikkelingslanden of (grens)landen waar de drugs geproduceerd worden. ‘Alles draait om de distributiekosten’, verklaart Peter Reuter, professor aan de School of Public Policy and the Department of Criminology aan de universiteit van Maryland. ‘Als je dichter bij de producent zit verminderen de kosten.’

‘Economie achter slechte gewoonten’

Bloomberg ging aan de slag met basisinformatie van het jaarlijkse World Drug Report van de Verenigde Naties en data van de World Health Organization. Het gemiddelde weekinkomen is vastgesteld op basis van het bruto nationaal product in 2016. ‘De Bloomberg Vice Index geeft inzichten in de economie achter sommige van onze slechte gewoonten’, stellen de makers. ‘Wetshandhaving bijvoorbeeld is kritiek voor het bepalen van de drugsprijzen.’

Hoe duur is het funmandje gemeten in percentage van het weekinkomen, waarbij geldt: hoe donkerder blauw hoe duurder!

Verder speelt ook het belastingtarief op ‘legale commodities’ een rol, omdat de straatprijs gedomineerd kan worden door smokkelwaar. En tot slot is het ook zo dat A-merken minder kosten in landen met een laag inkomen, omdat die worden afgestemd op wat de consumenten zich kunnen veroorloven.

Het Zwitserland-gevoel…

Vandaar dat het eigenlijk het eerlijkste is om het drugsmandje – basket of vices heet het fraai in het Engels – te relativeren aan het (week)inkomen. En dan komen er toch een paar verrassingen om de hoek kijken, want hoge-inkomens landen als Luxemburg en Zwitserland bieden dan het meeste waar voor hun geld! En in Venezuela, geteisterd door hyperinflatie, betekent dit dat de locals liefst 17 keer (!) hun weeksalaris moeten spenderen voor een mandje vol plezier…