Topstories

(advertentie)

Opnieuw 2 schitterende ideeën. Vliegtuigen laten landen op zee bijvoorbeeld, iedereen rondom Schiphol ook weer blij. En de honger de wereld uit jassen door muskusratten – daar zijn er minstens zoveel van als vliegtuigen – op te peuzelen.

Spacen bij bizarre concepten die niet veel verder kwamen dan de tekentafel. Proefballonnen die je doen afvragen of de Willie Wortels van deze wereld niet 24/7 stoned als een aap zijn. Er is in een hoop bullshit geïnvesteerd. Maar toegegeven, een aantal concepten is ook best oké en wie weet wat de toekomst brengt. Geniet deze week van de 10 ultieme prullenbakplannen. Deel 3.

Schiphol in de Noordzee

Welles nietes, welles nietes… zo gaat al jaren het gesteggel om Schiphol in zee te bouwen. Om op economisch niveau mee te blijven tellen moet de luchthaven uitbreiden. Daar is een hoop om te doen. Een groeiend Schiphol is een doorn in de ogen van omwonenden en milieuactivisten. Maar de luchthaven zet ook de wijde regio op slot voor woningbouw. En wat als die kist van Turkish Airlines ietsjes verderop in een woonwijk was beland?

Al jaren ligt er een plan om (een groot deel van) Schiphol naar de Noordzee te verhuizen. De luchthaven zou dan op een eiland moeten komen, 10 tot 40 kilometer uit de kust voor Zandvoort. Een tunnel met treinverbinding moet de passagiers dan met een bloedgang naar het ‘oude’ Schiphol brengen. Er is zelfs een concept waarin het vliegveld op een drijvend eiland (misschien wel gemaakt van afvalplastic, zie deel 2 van deze serie) komt dat in elke windrichting kan draaien. Volgens de bedenkers kan dat gratis, omdat op het huidige Schiphol plaats vrijkomt voor woningbouw. Klinkt veelbelovend, maar het idee is nog nooit verder gekomen dan een paar presentatie-uitstapjes van de tekentafel.

Lekker, doet u mij nog maar een portie muskusrat!

Per jaar worden in Nederland ruim 300 duizend muskusratten gedood om te voorkomen dat deze beestjes ons landschap vernielen en dijken doorgraven. In opdracht van het Nederlandse festival Key of Life werd in 2009 het project ‘How we could have saved the World’ gestart. Dit project heeft onderzoek gedaan naar wat we met al die dooie muskusratten hadden kunnen doen, anders dan wat er nu mee gebeurt: verbranden. Volgens de organisatie is muskusrattenvlees prima te bikken, kunnen we er elk jaar ruim 5 duizend jassen van maken en kan het dier grondstoffen leveren voor de reukstof musk dat in parfums wordt gebruikt.

Mooie plannen, maar wie ooit muskusrattenvlees – voor consumptie omgedoopt tot de iets smaakvollere naam ‘waterkonijn’ – in het koelvak van de supermarkt heeft gezien, mag zich direct melden. De organisatie heeft ook geopperd om het vlees beschikbaar te stellen aan de voedselbank, maar die zag er om imagoredenen vanaf. En de jassenbranche? Die geeft nog steeds de voorkeur aan omstreden nertsenvachten. Leuk geprobeerd!

Morgen deel 4, met daarin een onderhuids mobieltje en de hypermoderne Ark van Noach

(advertentie)