Topstories

(advertentie)

Een tijdje geleden kreeg ik een nogal dringend gesteld mailtje met een uitnodiging voor een feest in Londen, ter ere van de eerste European Cannabis Week in de Britse hoofdstad. “We are hosting 300 cannabis leaders and investors from around the world in what will be an exclusive gathering in a secret central London location. RSVP now or you will not get in.”

 

Hardcore cannabusiness

De organisatie bleek in handen van ECH, European Cannabis Holdings. Ook op hun website ronkende teksten en de taal van het grote geld: “ECH is on a mission to shape the future of cannabis”. “We have identified gaps in the emerging market and invest in developing assets with significant upside potential over the short to medium term.” Kortom: hardcore cannabusiness.

De European Cannabis Week is een vervolg op de Cannabis Europa conferentie in Londen in mei 2018. Weliswaar werd ik aan het einde van de dag door de beveiliging verwijderd omdat ik een joint rookte in de designated smoking area in de buitenlicht, maar eerlijk is eerlijk: de conferentie was inhoudelijk sterk en uitstekend georganiseerd. Omdat ik vooral meer van hetzelfde verwachtte, en omdat ik dit soort trips uit eigen zak betaal, was ik van plan dit jaar niet naar Londen af te reizen. Tot dat mailtje binnen kwam.

Gedoogzone

De vlucht van Eindhoven naar Londen Stansted bleek niet meer dan twintig euro te kosten en een cheap ass hotelkamer was ook zo geboekt. Ik had immers al een tijdje dringend nieuwe Dr. Martens nodig en waar kan je deze iconische Britse schoenen beter kopen dan in Londen? Achteraf bleek mijn bezoek aan de Dr. Martens flagship store in Camden Town, inclusief een klein maar geweldig museum over de geschiedenis van ‘The footwear of countercultures’, zeer de moeite waard. Vooral de vitrine over The Clash is indrukwekkend.

Terug naar het cannabis leaders feest. De locatie kregen de genodigden een dag eerder per mail: club Aures aan Leake Street, een grote tunnel onder het Waterloo station die geldt als een gedoogzone voor street art en graffiti. De kwaliteit van het spuitwerk viel nogal tegen, de club zelf was basic. Eigenlijk waren alleen het aanbod aan cocktails en andere alcoholica en de fraaie hors-d’oeuvres bovengemiddeld. Nou ja, ook het inkomen van de bezoekers was – ver – bovengemiddeld.

Sativex spray proberen

Gelukkig kwam ik al meteen in de rij bij de ingang Michael Kraland en zijn assistente Femke tegen. Michael was niet blij; hij vond de muziek slecht en vooral te hard en een andere assistent, Peter, bleek niet op de lijst te staan en kwam dus niet binnen. Zijn humeur klaarde aanmerkelijk op dankzij een Crafty vaporizer met geurige inhoud uit Amsterdam. Zelf had ik een van de betere hasj-samples van de Highlife Cup meegenomen in mijn shagbuil die de feestvreugde verder verhoogde.

Dankzij een klein terrasje bij de ingang werd het toch nog wel gezellig. Een deel van de mensen zat er omdat ze het binnen niet trokken, een ander deel omdat ze niet op de lijst stonden. Zo ontmoette ik een advocaat gespecialiseerd in intellectueel eigendom en twee medicinale cannabis patiënten. Een van hen, Mark, heeft Sativex op recept, de spray van GW Pharmaceuticals, de enige legale Britse mediwietproducent. Ik kon de spray dus eindelijk zelf proberen. Het smaakt vies, maar niet veel viezer dan de gemiddelde full plant wietolie.

Jointje roken in Londen

In deze omgeving, letterlijk underground, was een jointje roken gelukkig geen probleem. Maar terwijl ik terug liep naar de metro richting mijn hotel in Kensington moest ik toch vooral denken aan de Homegrown Cup, een ander cannabis evenement waar ik deze maand te gast was. Een wereld van verschil.

Cannabiscultuur vs Cannabusiness, de strijd die wereldwijd gaande is, in een notendop. Het maakt onze eerst VOC-slogan, Save Our Cannabis Culture, weer brandactueel. De bedreiging komt niet langer alleen van de overheden van deze wereld, maar ook van casino-kapitalisten die uit zijn op monopolies en in sommige gevallen actief lobbyen tegen thuisteelt. Zie bijvoorbeeld Illinois. Activisme blijft voorlopig van levensbelang, zoveel is duidelijk.

Good old Krishnamurti

Was dit feestje de moeite waard om voor naar Londen te vliegen? Eh, nee. En al helemaal niet omdat ik door een horror file in hartje Londen mijn retourvlucht miste, voor honderd pond een nieuw ticket moest kopen om daarna dik tien uur door te brengen in de aankomsthal van Stansted Airport. Ja, beste lezers, het leven van een “cannabis leader” is niet enkel Kush-geur en zonneschijn…

En ach, ik heb de foto’s nog. Zo ziet dat eruit: honderd cannabis leaders and investors. Blank, mannelijk en met een glas drank in de hand. Dan heb ik toch liever de visie van good old Krishnamurti (Google en lees hem!) op leiders, ik citeer:

There is no leader; there is no guru;
there is no Master, no Saviour.
You yourself are the teacher and
the pupil; you are the Master;
you are the guru; you are the leader;
you are everything.

(advertentie)