Topstories

(advertentie)

Het oudste openlucht reggaefestival van ons land heeft een bewogen geschiedenis. Vorig jaar schreef ik hier over de wonderbaarlijke wederopstanding van Reggae Sundance, dat door tegenslag en de ziekte van medeoprichter Peer Senders voorgoed verleden tijd leek te zijn. Afgelopen zaterdag, tijdens de achttiende editie, was het weer ouderwets genieten.

Na regen komt reggae

Toen ik vrijdagnacht hoorde hoe de regen met bakken uit de lucht kwam kletteren, moest ik denken aan de opbouwploeg van Reggae Sundance. Die bestaat uit vrijwilligers, van wie er een aantal ook jarenlang actief waren op Cannabis Bevrijdingsdag (2009-2018). Ik hoopte maar dat het veld niet al te nat zou worden, na alle regen van de afgelopen weken.

Net als vorig jaar was de locatie de Karpendonkse Plas in Eindhoven: een groene oase, omzoomd door bomen. Om de boel weer droog te krijgen na de nachtelijk plensbui, was er de hele ochtend keihard gewerkt. Het terrein zag er picobello uit en de zon brak al vroeg in de middag door, zonder dat het al te heet werd. Ideaal festivalweertje.

Cannabiszadenbank is hoofdsponsor

Opvallende nieuwkomer op de festivalmarkt: Irie Water, het cannabisproduct dat Rinus Beintema na de rechtszaak tegen zijn stichting Suver Nuver ontwikkelde. Cannabis hoort bij Reggae Sundance als bier bij de Zwarte Cross en bitterballen bij een VVD-congres. Toch is pas sinds vorig jaar een cannabisbedrijf, Royal Queen Seeds, hoofdsponsor van het festival.

Dankzij de sponsors en – nog belangrijker – het leger toegewijde vrijwilligers blijft de entreeprijs betaalbaar. Dit jaar kostte een kaartje in de voorverkoop maximaal 45 euro. Daarvoor kreeg je optredens van vier gevestigde reggaenamen en twee grote Jamaicaanse talenten, Yaksta en Lila Iké. Vooral Iké maakte indruk met een energieke show en de uitstraling en stijl van een ster.

Kleurrijk en divers spektakel

Inner Circle scoorde wereldhits als ‘Sweat (A La La La Long)’ en ‘Bad Boys’ en hun degelijke set ging er bij het publiek in als Gods woord in een ouderling. Capleton bleek grijs te zijn geworden sinds de laatste keer dat ik hem fotografeerde op Sundance. Ik schoot toen een memorabele plaat waarop hij boven het podium zweeft na een acrobatische sprong.

Reggae Sundance is sowieso een fotogeniek festival. Door de artiesten, maar ook door de handgeschilderde richtingaanwijzers, de fraaie vlaggen en de borden met overleden reggae-artiesten. Door het minimale aantal reclameuitingen. En door het publiek; alle leeftijden, alle kleuren en blijdschap in alle gradaties. Van tevreden irie glimlach tot extatische dansexplosie.

Muziek, Jamaicaans eten en… wiet

Iets na tien uur betrad Winston Rodney (78) alias Burning Spear het podium. Bob Marley zelf adviseerde de jonge Winston om naar Studio One te gaan, de legendarische studio van producer en platenbaas Coxsone Dodd. Het derde Burning Spear album ‘Marcus Garvey’, verschenen in 1975, blijft een hoogtepunt in de geschiedenis van de reggae.

De jaren beginnen te tellen, maar toch was het optreden van Burning Spear een waardige afsluiter. Reggaehelden van zijn kaliber en generatie worden steeds zeldzamer. En bij vlagen vlamde de oude meester nog als vanouds.

Mijn muzikale hoogtepunten van deze achttiende editie: het optreden van Lila Iké en de live dub show van Kibir La Amlak uit Londen in de dub area. Andere hoogtepunten: de puur-joint met glazen tip die Gweedo met me deelde, het eten van de Jamaicaanse barbecue kraam en de ontmoetingen op het veld. Bless Up Sundance!

[Tekst & Fotografie door Derrick Bergman/Gonzo Media]

(advertentie)