Topstories

(advertentie)

Welkom bij deel #2 van deze serie over de ontstaansgeschiedenis van ’s werelds bekendste wietsoorten. Na de geschiedenis van Kush, duikt Plantarium deze keer in de historie van een échte coffeeshopklassieker. Een wietsoort die bekend staat om haar dikke laag trichomen, en een strain die iedereen kent: White Widow!

White Widow

White Widow is letterlijk de moeder van talloze nieuwe wietsoorten. Denk aan Crystal White, White Rhino, White Berry en zelfs ook Autoflower variëteiten. White Widow onderscheidt zich door sneeuwwitte bloemen vol kristallen, letterlijk gesuikerd met een witte laag hars. Ze wordt niet voor niets White Widow genoemd! Als we de zaden ontkiemen zien we een groeipatroon als van een traditionele indica: kort, bossig en met enorme schutbladeren. Tegelijkertijd groeit ze enorm snel en is de structuur van de bloem ook meer sativa-achtig; langwerpig, kleinere calyxen met soms een wat losser bloemstructuur.

Een echte White Widow ruikt naar aarde, zoete kruiden en houttonen. Een mooie metafoor die wij in onze winkel vaak geven is fijngemalen zoete pepertjes op een verse sinaasappel; stel je dat eens voor! Bij het roken en al helemaal wanneer je White Widow verdampt, smaakt ze zoetig met een citrus-achtige nasmaak. Voor de beste smaakbeleving curen een must.

Qua effect loopt de ‘witte weduwe’ soms wat uiteen, afgaande op wat wij horen van klanten. Voor velen komt ze in de eerste paar minuten hard aan. Soms zelfs tot trillende benen aan toe, om vervolgens over te gaan in een heerlijke mentale high. De verschillende ervaringen liggen ten eerste aan het feit dat ieders lichaam sowieso anders op wiet reageert. Daarnaast – en veel belangrijker – is de ene White Widow de andere niet. Er zit best wel wat verschil tussen White Widows van verschillende zadenbanken.

Wie creëerde White Widow?

Het is altijd heerlijk om je te verdiepen in cannabiscultuur en de historie van wietsoorten. Zoals we hadden kunnen verwachten, gaan er ook over White Widow enige mythen rond. Wij beseffen ons ook dondersgoed dat het commercieel zeer interessant is om de eerste creatie van een bekende wietsoort te claimen. Tegelijkertijd is het altijd moeilijk te bewijzen. Daarom zetten we de verhalen op een rijtje, zodat je zelf kunt beslissen welk verhaal je wil geloven.

De hasjkoningen van het Kerala gebergte…

Sommigen zeggen dat de kristalrijke White Widow in de Kerala bergen in Zuid-India, door lokale wietboeren is gekruist. Zij ruilden met een reiziger (op de Hippie Trail toevallig?) een zakje zaden. Wat ze ontvingen bleek een zeer afwijkende soort te zijn, die ze nog nooit hadden gezien. Ze besloten om de zaden te planten en na een paar jaar tijd ontstonden er door kruisbestuiving allerlei afwijkende hybrides. Vrouwtjes van mannetjes scheiden werd toentertijd niet echt gedaan namelijk. En zoals de romantische verhalen ons dan vertellen, werden de lokale hasjboeren bezocht door buitenlandse reizigers die maar wat graag met de ontstane genetica aan de slag wilden…

…Shantibaba, de breeder van Green House

En dan komen we bij verhaal twee. Het zou maar zo kunnen dat één van die strain hunters een Nederlands opstartend zadenbedrijf is geweest. Verhaal twee vertelt namelijk over een breeder van het toen opstartende Green House Seeds uit Amsterdam, genaamd Shantibaba. Hij was op vakantie in het zuiden van India, waar hij na een safari in het Kerala gebergte, in een lokaal café een spliff nuttigde met een local. Die vertelde hem dat hij zijn eigen wietsoorten kweekte en Shantibaba besloot met hem mee te gaan. Wie zou dat niet doen?

Shantibaba was onder de indruk wat hij zag en uiteraard nam hij wat zaden mee naar Nederland. Eenmaal thuisgekomen ging Shantibaba met de vers verkregen genetica aan de gang. Hij kruiste de Zuid-Indiase Kerala planten met een Braziliaanse sativa. Men denkt dat hij de klassieke sativa landrace met de naam Manga Rosa gebruikte voor zijn bestuivingen. Shantibaba had, als we de verhalen mogen geloven, het doel om het beste van indica en sativa te verengingen. Een nobele ambitie!

In 1994 was het eindelijk zover. Hij vond het fenotype waar hij naar op zoek was, en White Widow was geboren! Green House Seeds bracht de genetica op de markt maar na een belangenconflict brak Shantibaba met Green House. De breeder nam wel de originele ouderplanten met zich mee maar mocht de naam White Widow niet gebruiken. Samen met zadenbank Mr. Nice bracht hij de geliefkoosde genen opnieuw uit, alleen nu onder de naam Black Widow.

Of toch Ingemar de Sjamaan

Of was White Widow mogelijk al eerder geboren? Wat we zeker weten is dat zowel de Braziliaanse vader- als de Zuid-Indiase moederplant een verplichte immigratie naar Nederland doormaakten. De vraag is alleen wanneer? Er circuleert namelijk nog een ander verhaal dat we je moeten vertellen.

Dit verhaal vertelt dat een medicinale kweker genaamd Ingemar de echte mastermind is achter de White Widow. Het verhaal gaat dat hij op een dag, ergens in de jaren ’80 een tweetal zaden in een zakje Charras (handgemaakte gewreven hasj, red.). Het is onduidelijk of Ingemar of deze magische ontdekking in Nederland of in het buitenland deed. Hoe dan ook, Ingemar besloot de zaden te ontkiemen en er verder mee te experimenteren. Beide zaden ontkiemden en waren hoogstwaarschijnlijk de Zuid-Indiase indica dominante zaden uit het Kerala gebergte.

Veredelen deed Ingemar in de Nederlandse buitenlucht; hij bestoof de indica-hybride met pollen van Braziliaanse sativa. Dat resulteerde in 1989 in de creatie van de soort Arnhem’s Wonder, waarmee hij zelfs de High Life Cup in datzelfde jaar won. Volgens Ingemar schijnt Green House Seeds de complete rechten van Arnhem’s Wonder in 1992 van hem te hebben gekocht. Oftewel: hij mocht de naam niet meer voeren en Greenhouse kreeg alle pollen, zaden, stekken en moederplanten… Shantibaba heeft er vervolgens voor gezorgd dat White Widow in de jaren erna groeide in bekendheid. Zelfs zover dat de soort de High Times Cannabiscup van 1995 won!

Wat is waar?

De waarheid ligt zoals zo vaak, vast ergens in het midden. Wel is het goed je beseffen hoe complex de creatie van een cannabissoort is. Het is niet zo dat men ergens een zaadje opgroeit, die bestuift en voilà: een nieuwe soort is geboren. Het vereist jaren werk, nauwkeurige selectie en de tijd nemen om nieuwe fenotypes fatsoenlijk homogeen te krijgen. Daarom is het ook zo belangrijk om wietzaden te kopen van gerenommeerde zadenbanken die hun eigen soorten veredelen. Of je moet diverse fenotypes in je compleet ingerichte kweektent willen natuurlijk! Ook daar is een mouw aan te passen.

(advertentie)