Topstories

(advertentie)

Het is bijna zeven weken geleden dat de Ultimate wietplant in de RollingStoned kweekkast overging van een 18/6, naar een 12/12-uurs lichtregime om de bloei te initiëren en nog steeds verschijnen er dagelijks nieuwe bloeiharen op de compacte harde buds. Dokter Groen, kom d’r maar in.

Hallo groene vrienden. Ik keek zojuist een inspirerende video over de vergankelijkheid van alles. In de natuur wordt het wel heel pijnlijk duidelijk, maar alles wat mooi en lelijk is heeft een onherroepelijk einde. Maar hoe ga je daar mee om? Hou je krampachtig vast aan een liefde omdat die een eindig karakter heeft of heb je een meer boeddhistische instelling en laat je alles los zonder je eraan te hechten? De inspirerende jongen in de video weigerde het laatste en sprak gepassioneerd over het nooit loslaten en hartstochtelijk te kiezen voor de liefde.

Nou is het in het geval van een wietplant, hoe prachtig ook, natuurlijk wel iets makkelijker om haar los te laten wanneer haar onvermijdelijke einde eraan komt. Maar toch voelde ik iets van liefde voor elke wietplant die ik ooit grootgebracht heb. Toch doet het een beetje pijn wanneer ik zie dat ze langzaam maar zeker afsterft en ik weet dat ik vroeger of later de schaar ter hand zal moeten nemen. En hoe tragisch is het dat mijn wietplanten mij in hun complete onschuld, altijd zelf vertellen dat die tijd er weer aan zit te komen?

Omdat de plant ze niet zo hard meer nodig heeft, onttrekt ze energie uit de onderste bladeren die daardoor nu in een rap tempo beginnen te vergelen

Ook aan mijn Ultimate wietplant ben ik een beetje gehecht geraakt. Misschien wel meer dan aan andere planten die ik kweekte omdat ik er wekelijks een verslag van uitbreng en omdat ze zo mooi staat, open en bloot in de vriendelijke kweekkast mijn woonkamer. Ik weet dat het einde eraan zit te komen want ik zie steeds meer van haar mooie groene blaadjes vergelen. Omdat de plant ze niet zo hard meer nodig heeft, onttrekt ze energie uit de onderste bladeren die daardoor nu in een rap tempo beginnen te vergelen. Het ziet eruit als een herfstig bos, maar dan op 3600 vierkante centimeter, op deze foto is dat goed te zien.

Hoe lang nog?

Hoe lang nog is de vraag? Want hoe jammer het aan de ene kant ook is, ik wil straks wel lekkere wiet oogsten. En dus zal ik goed moeten inschatten hoe lang het nog duurt voor de toppen helemaal klaar zijn om geoogst te worden. Ik moet de laatste 1,5 weken namelijk gaan spoelen met schoon water zonder voeding.

De bladeren mogen dan wel aan het vergelen zijn, in de toppen zie ik nog dagelijks nieuwe bloeihaartjes verschijnen, dus hoe lang zou het nog duren? Ik denk dat het nog wel een week of twee duurt voor de toppen helemaal afgerijpt zijn. Vanaf deze week zal ik daarom stoppen met het geven van voeding, de plant staat met haar wortels in een grote pot van 30 liter en zal dus ook niet na 1 waterbeurt voldoende uitgespoeld zijn.

De bladeren mogen dan wel aan het vergelen zijn, in de toppen zie ik nog dagelijks nieuwe bloeihaartjes verschijnen

De laatste weken

In de laatste weken van het leven van wietplanten worden de toppen nog flink harder en dikker. Terwijl het einde van het ene exemplaar nadert is de natuur zo ingesteld dat de soort toch voort zal leven en er dan ook alles aan doet om nog bevrucht te worden en zo wat zaad te kunnen maken. Dit betekent dat de toppen zo groot en plakkerig mogelijk zullen worden om stuifmeelkorrels op te kunnen vangen. Wanneer dit niet gebeurd beginnen sommige planten zelfs aan plan B: zelf stuifmeel maken. Vrouwelijke planten maken dan hier en daar mannelijke stampers met stuifmeel aan om zichzelf mee te kunnen bevruchten. Gelukkig is dit bij mijn plant (nog) niet aan de orde en zal ik haar voorlopig nog wel even laten staan. In ieder geval tot volgende week, wanneer ik jullie weer zal verblijden met een nieuw artikel vanuit de RollingStoned G-Kit, tot dan!

Dokter Groen

(advertentie)