Topstories

(advertentie)

Columnist Mauro verbaast zich er al niet meer over als hij in de vaderlandse coffeeshops op een Spaans wietje of een Californische strain stuit. Maar er zijn wel belangrijke verschillen tussen wiet uit eigen land en die uit het buitenland, zelfs als het gaat het om hier geteelde buitenlandse soortjes. Kortom, hoe ook jij het verschil ziet en proeft tussen wiet uit NL, U.S.A. en Spanje!

Absurde exportcijfers

Ondanks dat de ‘exportmythe’ – zoals we het noemen in het nieuwe VOC bidbook – nog steeds wordt herhaald weet de oplettende cannabis liefhebber wel beter tegenwoordig. Tijdens zijn recentelijke bezoek aan Canada, maakte Rutte het wel erg bont: hij verhoogde de eerder verzonnen ‘80%’ zelfs naar 95%.

Even een snelle berekening. Er zijn nog maar zo’n 573 coffeeshops over. Stel, die verkopen per dag gemiddeld een kilo. Dat komt neer op zo’n 573 kilo per dag. Dat is een halve ton per dag (1 ton = 1000kg). En dat maakt 209 ton per jaar wat nodig is om onze coffeeshops te bevoorraden.

Laten we het nog bonter maken. Stel dat dit die 5% is en dat er dus nog eens 95% méér wiet geproduceerd wordt voor de export. Het zou absurd zijn, en dat is het ook.

Coffeeshops kunnen alles verkopen

Coffeeshops kunnen in principe alles verkopen, waar het dan ook maar vandaan komt. Zolang het maar niet verwerkt is en er blad in zit. Immers, het is verboden het product te verwerken, waaronder ook het laboratorium testen valt.

Natuurlijk wordt een groot deel nog steeds verbouwd in Nederland, maar zijn vooral de kleine toeleveranciers gestopt nadat de growshopwet is ingevoerd en daarvoor al, toen onder de afgelopen rechtse regeringen een jacht werd en wordt gemaakt op kleine thuistelers. Mede daarom dat er velen net de grens zijn overgegaan naar België of Duitsland, of zelfs naar Spanje. De kwaliteit van de wiet in Nederland is er in ieder geval niet op verbeterd.

Dutch Zkittlez

Maar als je tegenwoordig een gemiddelde coffeeshop in loopt – vooral die in Amsterdam maar ook daarbuiten – is het niet gek om ‘Cali’ te vinden of ‘Dutch Zkittlez’. Door ons gekke systeem kan alles hier aangeboden worden. Zolang het maar naar Nederland komt.

Nog voordat Californische wiet in Nederland ‘normaal’ werd, had ik al mensen om me heen die geregeld concludeerden dat ze Spaanse wiet in handen hadden. Na enkele bezoekjes aan Spanje kan ik er ondertussen vrij zeker van zijn dat als het uit Spanje komt, ik het kan herkennen. Evenals die wiet uit Californië.

Hoe zie, ruik en proef je het verschil?

Die uit Californië lijkt nog wel het makkelijkste er uit te pikken. De wiet is keihard, als je een topje laat vallen kan je het horen. Daarnaast ziet het er aan de buitenkant vrijwel altijd hetzelfde uit. Het heeft een smooth, vrijwel afgeronde structuur. Dit komt overigens door de manier waarop het is verpakt.

Er zijn nu zelfs Nederlanders en Spanjaarden die hun wiet eerst verpakken net zoals Californische en even laten liggen, om het daarna te verkopen voor Californische prijzen van minimaal 30 euro per gram. Het ruikt vrijwel altijd erg sterk, bijna té goed. Het roken zelf kan je ook overdonderen, maar tegelijk ook je keel irriteren. Immers, deze wiet is niet door een laboratorium getest en er is vaak gebruik gemaakt van PGR’s (Plant Growth Regulators), die overigens ook mede voor de structuur en het uiterlijk zorgen.

Traditionele nederwiet

Spaanse wiet daarentegen lijkt hierop, maar dan zonder PGR’s. De wiet is iets minder hard en zwaar, het is meer een sponsje als je erin knijpt. Aan de buitenkant zie je dat alles lijkt samen te zijn gedrukt, wat weer komt door het transport. Het zijn vaak iets exotischere soorten, maar dan met vergelijkbare prijzen als de Nederlandse.

Nederlandse wiet is meestal van de traditionele soorten: Haze, Skunk, Amnesia, Northern Lights, White Widow etc. Het is meestal te vroeg geoogst, niet goed gedroogd en al helemaal niet gecured. Immers, zodra het geoogst is moet het zo snel mogelijk in de shop komen te liggen – om de pakkans te verminderen. Dat merk je aan de smaak en geur, die bij te vroeg geoogste wiet allemaal ‘lemon’ lijkt te smaken en ruiken. Doordat het niet goed gedroogd en gecured is (of zelfs te lang heeft gelegen) kleurt het tevens wat donkerder en bruiner. Duidelijk ongezond.

Disclaimer en conclusie

Natuurlijk moet hier een disclaimer onder, namelijk dat ik generaliseer. Er zijn uitzonderingen, maar als je er een beetje op gaat letten kom je erachter dat het gros van alle wiet hier op bovenstaande wijze uit elkaar te houden is.

Ik heb er ook niks op tegen, waar het ook vandaan komt. Mij gaat het om de kwaliteit. Immers, in een verre toekomst zou het prima zijn als er – net zoals wijn uit heel de wereld komt – ook wiet uit heel de wereld te koop zou zijn in de coffeeshops…

[openingsfoto: content_creator/Shutterstock, illustratie: Visual Generation/Shutterstock]

(advertentie)