Topstories

(advertentie)

De jaarlijkse legalize demonstratie van Toronto (marijuana legalization ralley) op 20 april is het schoolvoorbeeld van hoe een kleine groep toegewijde burgers een groot verschil kunnen maken. Naar schatting rookten zo’n 12 duizend mensen afgelopen paaszondag, de war-on-drugs aanhangers uit, maar zo was het niet ooit begonnen. 

Bij onze eerste pogingen om Yonge and Dundas Square (groot plein in Toronto) blauw te zetten marcheerden we met zo’n zes mensen op de stoep. Tegen de tijd dat het 4/20 (20 april) was deden zo’n 100 mensen mee. Veel van hun vroegen zich af of we gearresteerd zouden worden wanneer we om 20 minuten over 4 de vik in onze ‘cannabis kanonnen’ zouden zetten. Veel van de zogenaamde pro-cannabis voorlichters hadden ons lang tevoren al gewaarschuwd dat het een slecht idee was om daar openlijk te gaan blowen.

Dit soort mensen zijn een nachtmerrie voor dromers die groot willen denken. Hadden we in 2007 naar deze mensen – die het om een of andere reden zelf nodig vonden om deelnemers te waarschuwen niet te gaan – geluisterd, dan zou er nu geen jaarlijkse smoke out zijn.

Alle protesten beginnen klein, maar groeien net als een wietplant als je eraan deelneemt. We plantten toen de zaden van het cannabisactivisme, maar dat had je niet geweten als je dit jaar voor het eerst naar onze protestmars kwam.

Er zijn geen woorden die het indrukwekkende gevoel beschrijven… Ik stond op het podium in mijn favoriete jack, en een dikke joint met 20 gram wiet in mijn hand en ik vroeg mezelf af, “waar kwamen al deze mensen vandaan?” en”we kunnen absoluut niet nog groter groeien dan dit.” En “hoe is dit zo gekomen?” Ik krijg dat gevoel ieder jaar weer, als een plankenkoorts die je mentaal moet onderdrukken.

Er komen niet alleen steeds meer deelnemers, maar we krijgen ook jaarlijks meer toeschouwers die van de overkant van de straat komen kijken. Er waren honderden van deze toeschouwers, mensen die stopten om de show in zich op te nemen. Politieagenten bewaarden een tijdje de orde aan die kant van de straat, maar ze zullen wel naar een plekje met beter uitzicht zijn verhuisd, want toen de toeschouwers in aantallen toenamen, stonden ze er niet meer.

De smoke out van Toronto verbeterd ieder jaar. Meer deelnemers, media aandacht en een betere verstandhouding met overheden.

De eerste zes edities begonnen altijd met een confrontatie tussen mijzelf en de politie van Toronto. Omringd door vrienden moest ik onderhandelen over een wietwapenstilstand. Vorig jaar mochten we het plein voor het eerst officieel afhuren net als bij andere evenementen, en dit jaar schreef Kristyn Wong-Tam uit de gemeenteraad een brief waarin ze ons protest support.

De houding van de gemeente veranderde van verachting, naar hoe kunnen we u helpen?

Met zulke aantallen mensen is een goede samenwerking nodig. Het mooiste voorbeeld was het opruimen na het evenement. We hadden het terrein nooit kunnen opruimen met onze vrijwilligers. Door de goede samenwerking met de gemeente, konden we hun straatvegers inhuren. Daarmee was het terrein binnen een uur brandschoon en zou je niet zeggen dat er ooit 12 duizend man waren geweest.

Alle geluidsapparatuur, het podium en de crew zijn betaald. Het plein biedt onderkomen aan geweldige muzikale acts en wij huurden dezelfde apparatuur die ook werd gebruikt voor NXNE (groot festival), waardoor we er zeker van waren dat we goed gehoord konden worden. In de begindagen hadden we nooit zulke professionele apparatuur en muzikale acts kunnen hebben.

We zijn nu in staat om een groot evenement neer te zetten waar alternatief denkende adverteerders bij willen horen. Voor een adverteerder is YD square het neusje van de zalm om in Canada op te adverteren. Denkend dat we een illegale bijeenkomst hielden, wilde een groot pizza bedrijf ons 5000 pizza’s schenken. Ze kondigden hun intenties aan middels een persbericht maar namen niet de moeite om met onze organisatie samen te werken.

We zijn nu in staat om een groot evenement neer te zetten waar alternatief denkende adverteerders bij willen horen

Door onze samenwerking met YD Square stonden we erop dat het pizza bedrijf met ons zou samenwerken. Ze weigerden onze aanbieding om stroom te leveren (om de pizza warm te kunnen houden) en een stand, die ze vol hadden kunnen plakken met reclame.

Wie wil er nou geen gratis pizza?

We hadden verder geen onredelijke eisen want pizza is nu eenmaal geweldig vreetkick eten. De uitbater heeft zelfs een vergunning om op YD Square te mogen verkopen en hadden makkelijk iets met ons kunnen regelen. De aandacht was overweldigend maar het bedrijf heeft daar niet gebruik van kunnen maken omdat ze dachten dat wij domme blowers waren en geen slimme onderhandelaars.

En het activisme dan?

Door een stand aan een groot pizzabedrijf te verhuren, konden we een andere stand weggeven aan niet commerciële activisten. De sleutel is om de stands door pro-cannabis organisaties zoals NORML te laten bemannen, die daardoor op die dag honderden nieuwe aanmeldingen voor hun nieuwsbrief konden werven. Deze stands geven we gratis weg, ze worden betaald door de grote bedrijven zoals het pizzabedrijf.

Het is een uitdaging om activisme vanaf het podium te brengen, maar er zijn sprekers. Ik doe mijn best om de mensen te entertainen met informatie, maar de bezoekers werden knetterstoned. De vrijwilligers van mijn campagne voor het burgemeesterschap van Toronto liepen rond in de menigte en vroegen de mensen of ze van plan waren op 27 oktober te gaan stemmen, en of ze al wisten op wie. We boden aan om mensen te mailen met een herinnering om op mij te stemmen.

Er zijn eindeloze mogelijkheden op YD Square, maar we zijn zo gegroeid dat we een volledig team voor de organisatie nodig hebben. Hier is een video van deze zeer geslaagde, groeiende en bloeiende dag.

(advertentie)