Topstories

(advertentie)

Bij Jeroen zijn de eerste buitenplanten geoogst. Stuk voor stuk heerlijke Amerikaanse wietsoorten! Maar zoals hij in de praktijk ondervond, niet het allerbest aangepast aan ons koude kikkerklimaat. Gelukkig heeft hij zijn buitenwiet van toprot kunnen behoeden maar volgend jaar pakt hij het helemaal anders aan. Hoe dan? Dat vertelt Jeroen je zelf.

Even in één zin resumeren; in mijn vorige verslag klaagde ik – onder veel meer – over het slechte buitenkweek weer. Inmiddels zijn we een paar extreme weken verder en zijn vijf van mijn planten geknipt en droog. Na de extreem warme dagen eind juli kwamen de buien om de hoek kijken, die voor enorm veel werk zorgden. Met regen in het vooruitzicht, heb ik de dames zo veel mogelijk geprobeerd droog te houden om het feest niet te laten verpesten door toprot. De dames hebben dus veel in de schuur, voor het raam gestaan.

Maar ook daar kwam een eind aan toen het tijd werd om te knippen. Alle dames heb ik eerst grondig bekeken met de zakmicroscoop, om zeker te weten of the trichomen rijp waren. 80% was wit (en dus rijp) en ik kon zelfs al een paar amberkleurige trichomen spotten. En dus heb ik een avondje in de schuur doorgebracht, om de dames van de nu overbodige bladeren te ontdoen. Daarna heb ik de wiet in mijn G-Tools kweekkast, op een net laten drogen.

Amerikaanse genetica

Deze zomer heb ik geleerd dat Amerikaanse genetica in ons klimaat niet echt goed werkt. Het is ’s nachts simpelweg te koud om goed te kunnen groeien. De dag- en nachttemperatuur verschillen zijn te groot. USA wietzaden zijn duidelijk gemaakt voor (en in) een warmer klimaat. Het eerste wat opvalt aan de gedroogde toppen is de open structuur. Op die van twee planten na, zijn de toppen allemaal behoorlijk luchtig en open.

Ondanks dat zijn het qua smaak en qua werking wel stuk voor stuk heerlijke wietjes. De Gorilla Glue en de Girl Scout Cookies zijn goede slaapmutsjes. De Strawberry Milkshake is dankzij een milde high waardoor je overdag ook nog iets kan ondernemen, een heerlijke wietsoort om overdag van te genieten.

Dan had ik ook de Mandarin Dream XL en een Bruce Banner. De toppen van de laatstgenoemde liggen nog te drogen, want die heb ik iets langer laten staan. Deze plant was immers ook een week later geboren dan de rest. Dat kwam omdat de eerste lichting wietzaden niet allemaal wilde ontkiemen.

Qua opbrengst was het dus ook minimaal, maar ik gebruik zo weinig dat ik met dit gewicht een heel eind kom dus ik kom niks tekort verder. Maak je daarover maar geen zorgen, en anders is er altijd nog de coffeeshop.

Sticky Beast & Caramel

Na deze eerste oogst heb ik nog twee dames buiten staan; een Sticky Beast van Zamnesia en een Caramel van dezelfde zadenbank. Ook deze twee zijn Amerikaans en erg klein maar moeten ook nog wel een paar weken. Gelukkig is er weer een beetje zomerweer op komst dus als het een beetje meezit gaat dat nog wat worden.

Met deze les in gedachten, ga ik het volgend jaar eens heel anders aanpakken. Ik wil geen autoflowers meer gaan zetten maar gewone fotoperiode-gevoelige wietplanten. Oftewel gewoon feminized zaad zonder ruderalis genen (autoflower) er in. Omdat ik geen zin heb in heel grote planten, ben ik van plan om de zaden pas eind juni te ontkiemen, en die een maand later in bloei te trekken door ze te verduisteren. Op deze manier hoop ik een grotere oogst te behalen, met minder werk en tijd. Tot zover,

Groet Jeroen

(advertentie)