Topstories

(advertentie)

Vorige week publiceerden we het tweede buitenkweekverslag van KritischeMassa, waarin onder meer een prachtige Amnesia Skunk Autoflower viel te bewonderen. Die beviel zó goed, dat KritischeMassa er afgelopen zomer nóg twee planten van kweekte, en daar dit derde (en voorlopig laatste) kweekverslag over schreef. 

Na mijn eerste en helaas niet volledig succesvolle ervaring met de Amnesia Skunk Automatic, besloot ik om dit jaar een tweede ronde met twee van deze dames te kweken. En zo gebeurde het dat ik op 14 juni nog eens twee Amnesia Skunk Automatic zaadjes liet ontkiemen.

Ik had inmiddels veel geleerd (lees: fouten gemaakt) van mijn eerste ronde. Om een aantal redenen was ik dermate tevreden over de soort, dat ik wilde kijken wat de wietsoort allemaal kon leveren zónder de in de eerste kweekronde gemaakte fouten. Maar eerst:

Waarom Amnesia Skunk?

Ten eerste het formaat. De Amnesia Skunk blijft echt heel klein maar wordt daarbij wel heel breed. Eenmaal in bloei verandert ze eigenlijk in één dikke top met nog een aantal forse kaarsen daar omheen. Ten tweede ben ik erg over de geur te spreken. T’is tenslotte Skunk hè, met de geur als van die ouderwets lekkere jaren-’90-wiet.

De geur is dan ook meteen een nadeel van deze wiet. Want ondanks de bescheiden omvang weet deze plant mijn tuin – die toch niet heel klein is – tot in de uiterste hoekjes van een indringende wietgeur te voorzien. Een ander nadeel, en dit is natuurlijk inherent aan haar formaat, is de opbrengst. Die blijft bescheiden.

Kweekfouten om niet wéér te maken

Nou goed, zoals gezegd wilde ik een aantal vergissingen die ik in de eerste ronde maakte recht zetten. En dat begon helaas al meteen bij het begin, namelijk bij het ontkiemen. Ja, als ik fout ga ga ik ook meteen goed fout. Bij het kiemen in mijn eerste ronde had ik (héél professioneel) gebruik gemaakt van kokostabletten, je weet wel, die damschijfjes kokos die tot een soort kiemplugje opzwellen als je ze nat maakt.

Ik had de kokostabletten gekocht bij de Gamma in de moestuin afdeling; het leek me handig en nuttig. Dat was het niet. In ronde één stierf mijn Gorilla Glue er een vroegtijdige dood door, omdat ze niet in staat bleek aan de tab te ontsnappen. Mijn BlueBerry was het een beetje gelukt om door te breken, wat een zwak en ziektegevoelig gedrocht opleverde. Zelfs mijn stokroos heeft twee maanden geworsteld om zich uit het tablet te bevrijden.
Kortom, nooit meer kokostabs.

De tweede fout was dubbel. Ik was veel te vroeg begonnen waardoor de nachten te koud waren. Dit probleem had zich echter vanzelf opgelost, gezien het vanzelf hoogzomer werd.
De derde fout was ook dubbel, ik had in mijn enthousiasme veel te grote potten met veel te veel Plagron allmix gebruikt, wat duidelijk te veel was voor mijn plantjes.

De vierde fout was echt wel legendarisch; ik had bedacht dat die eerste Amnees wel voldoende voeding had via de allmix. En dat bijvoeden dus niet nodig zou zijn tijdens de bloei. Op zich een logische gedachte, alleen had ik een klein flesje Green Sensation gekocht. Ik dacht, ‘nou als die voeding al in de grond zit, dan kan ik gewoon die GS doseren en dan: BAM! Dikke toppen jongen!’.

Nou dat viel tegen, oh de top werd dik ja, op het oog dikker dan mijn vuist. Maar was volledig opgebouwd uit strengen foxtails. Totaal niet compact. Als je denkt fluffy wiet te hebben gezien en je hebt dit nog niet meegemaakt, dan heb je nog geen fluffy wiet gezien 😉 De smaak en het effect waren overigens wel prima, maar ja…
Desondanks vertrouw ik nog steeds op allmix, want zoals ik in een ander verslag al aangaf, is het in verband met regen lastig om wietplanten die buiten staan bij te voeden met vloeibare plantenvoeding.

Amnesia Skunk in de herkansing

Dit keer gebruikte ik dus kleinere 10-literpotten, gevuld met onderin een derde deel onverdunde allmix van Plagron. Daarbovenop nog eens een laag van een derde deel, met half allmix en half moestuin-potgrond, en als laatste een derde deel met vrij arme potgrond.

Het idee was verder om deze twee identieke plantjes te onderwerpen aan een test. Want ondanks mijn mislukte experiment in ronde één was de kleine onderzoeker in mij nog niet tevreden. Ik wilde deze keer testen wat bloeivoeding (Plagron alga bloom) met zulke kleine autoflowers doet. Het idee was goed, de uitvoering helaas wat minder (je verwacht het ook niet ook hè?).

Ergens rond node nummer zes besloot een slak om een van de twee plantjes te begrazen. Toen ik het doorkreeg had het beest de eerste drie paar zijtakken al compleet kaalgevreten. Ze had de plant alvast een beetje voor me gediefd (letterlijk) en dus heb ik het zelf maar verder gelollipopt. Dit was het plantje dat geen extra voeding ontving, en hiermee was de test eigenlijk meteen zinloos. Maar goed, toch doorzetten hè…

Het andere plantje (die mét de alga bloom) werd een paar weken later ook slachtoffer van de (of een andere, wie zal het zeggen) slak. Een flinke hap uit de hoofdtop zette haar op haar beurt flink op achterstand. Nou ja, zo had iedere Amnesia Skunk uit dit verslag haar eigen tegenslag, en dus liep de test zich beter dan verwacht. Elk nadeel heeft zo zijn voordeel, zei een wijsgeer ooit. En dat is waar.

En..?

De plant die wel voeding kreeg bleef lager. Waarschijnlijk omdat de strategische hap haar aan de bovenkant inkortte. Tegelijkertijd was de andere Amnees door een gebrek aan takken aan de onderkant misschien wel genoodzaakt om juist wat langer te worden.

Anyhoe: deze ronde vormde de Amneesjes wel mooie dichte toppen. Beide planten bleven tot ver in de bloeifase mooi donkergroen, wat mijn vermoeden bevestigde dat de grond op zich voldoende voeding bevat voor zulk klein spul.
Pas tegen het einde werden de verschillend duidelijk. De plant met voeding bleef veel langer zwellen en bleef ook veel langer groen van kleur. De plant zonder voeding ging ruim tien dagen eerder over tot de herfstkleuren die het einde van de bloei signaleren.

Zoals jullie inmiddels misschien gewend zijn kun je op de foto’s bij dit verslag de belangrijkste gegevens vinden, maar niet de volgende statistieken. Ik sluit dit verslag ermee af, en hoop dat jullie ervan genoten hebben. En misschien wel tot volgend jaar…

• Zaaidatum: 14 juni 2020
• Boven de grond: 18 juni 2020
• Eerste bloeiverschijnselen: 11 juli 2020 (groeidag 27)
• Oogst: 4 september 2020 (groeidag 83, bloeidag 56)
• Opbrengst gevoed: 40 gram schoon geknipte toppen
• Opbrengst ongevoed: 25 gram schoon geknipte toppen

KritischeMassa

(advertentie)