Topstories

(advertentie)

Matt Menagh protesteert tegen het verbod op cannabis op de Global Marijuana March maar het loopt allemaal niet zoals gepland. Verslag van een rel tussen protestanten en mensen die – toevallig op hetzelfde moment – een parade hielden… 

De protesten voor de Global Marijuana March van Toronto begonnen vroeg dit jaar, cannabis-ondernemers zetten hun tafels en tenten zonde toestemming overal in Queens Park. Een bonte verzameling wietspulletjes, hennepzaden, cannabisextracten en t-shirts. Veel van hen namen uit zichzelf hun verantwoordelijkheid en boden gratis water aan. Bongman – een lokale superheld – zorgde voor koekjes en melk.

Groepen activisten kaapten de picknicktafels, hesen hun vlaggen en babbelden gezellig met elkaar. Veel van de vroege protestgangers waren dagtoeristen die zo lang mogelijk van deze geweldige wietbijeenkomst wilden genieten. De hele dag door waren er jammer genoeg buien en het enige moment dat de zon even kwam kijken was rond 16:20 (420 pm). Ik denk dat de zon ook een wietliefhebber is 😉

Vlak voor de start van de protestmars riep een politiebegeleider naar de mensen vooraan iets van, “Snel of langzaam, het zal me worst wezen, ik maak toch overuren”. Eerdere protestmarsen leerde me dat je altijd in je eigen tempo moet lopen, niet die van de politie anders ben je niet aan het protesteren. Een geweldig voorbeeld was toen protestanten de drukste straten van Toronto, bijna twee uur lang, vredelievend en zonder geweld bezet hadden.

Zieke medische marihuana protestanten stonden dapper in de regen en hielden de drukste kruisingen bezet. Zoals het een serieuze protestmars betaamt. Voor een goed protest heb je mensen nodig die het zat zijn, geen helden met megafoons. Dit soort mensen staan rustig uren in de stromende regen en verroeren zich niet als dat nodig is.

Beproefde vreedzame protesttechnieken – zoals ieder jaar. Deelnemers aan de mars zouden sowieso zeiknat regenen dus waarom zouden we niet op de straten protesteren en daar onze jointjes gaan roken? En het was rond het moment dat we onze vierde joint wilde opsteken dat fucking parade organisatoren, die niets met onze straat smoke out te maken hebben, ineens in een woedeaanval tegen ons uitbarstte.

Medische marihuana tuinen worden opgerold en verplichte minimum inkomens zijn de norm. Dit is niet het moment voor een parade, en zeker niet met praalwagens vol schreeuwende reclameboodschappen. Onze mensen stonden flink rook te smoken voor de deuren van Louis Vuitton, Tiffany en Pottery Barn toen de parade organisatoren voor god begonnen te spelen omdat wij ervoor kozen ons eigen tempo aan te houden.

In plaats dat de politie hun eisen direct met ons besprak, wat ze dus al jaren deden, stuurden ze parade organisatoren. Die al drie jaar geen deel meer uitmaakte van het protest.

Flashback…

Vorig jaar protesteerde een groep in hun eigen tempo op de eerste zaterdag van mei, terwijl een kleine groep paradegangers traditie doorbrak en de zaterdag daarop gingen. Ik ben er niet zeker van waarom deze kleine groep, die dit jaar spontaan een marktplein opende, afstand deden van die eerste zaterdag van mei om te protesteren. Maar ze dachten kennelijk dat ze ons de wet konden voorschrijven.

In 2012 stond hun parade gepland in de middag, terwijl protestanten de politie succesvol hadden overtuigd dat ze hun mars op twee uur ’s middags wilden houden. De politie verplaatste de parade om samen te laten vallen met het protest, en niet andersom. Jarenlang lag de macht bij de protestanten.

De politie in Toronto weet dat er een verschil is tussen de mensen van de parade en de protestanten en letten doorgaans wel een beetje op de protestanten. De laatste jaren vraagt de politie naar de plannen van de protestanten. En terwijl we dit jaar wachtten tot de parade voorbij kwam, gebruikten politie agenten hun fietsen als tijdelijke barricades.

De agenten gaven ons groen licht voor ons protest, toen parade organisatoren zich met ons spontane bijeenkomst (wat we al drie jaar doen) kwamen bemoeien en zeiden dat het deel uitmaakte van hun geoorloofde evenement. Wat dus al drie jaar niet meer het geval was. We stelden ons op in onze protestformatie en de parademensen – ook in protestformatie – haalden de agenten over om te vertrekken.

Als je het terugziet op televisiebeelden zie je dat de protestanten achter hun spandoeken opgesteld staan met de politieagenten ervoor. De agenten gaven de protestanten de duim omhoog om te gaan lopen en dat deden we. Maar de mensen van de parade drongen op dat we in hun tempo moesten lopen – wat we dus niet deden.

Bewust van hun vergissing, stuurde de politie de parade organisatoren om protestanten te vragen of ze deel wilden uitmaken van hun parade. Jaren van protesteren heeft me geleerd om nooit de groep te verlaten want de parademensen gebruikten dezelfde woorden die polities uitkramen wanneer ze iemand willen arresteren, “kom hier even met ons praten”.

Een relletje tussen protestanten en parademensen en de politie brak uit. De politie had ons nooit gevraagd of we bij de parade hoorden en namen aan dat dat zo was. Maar dat is al jaren niet meer het geval. Al met al hebben we de straten en het park dit jaar goed lang bezet, maar de meeste credits daarvoor moeten gaan naar de parademensen.

(advertentie)