Topstories

(advertentie)

Alweer stond de achterdeur van coffeeshops afgelopen week in de schijnwerper. Dit keer waren de hoofdpersonen de ons allen bekende Doede uit Appelscha en 2 principiële telers uit Bierum: John en Ines. Advocaat Veldman over de dubbele moraal van justitie.

Column Mr. Maurice Veldman: Van afgang naar beursgang

Er gaat niets boven Groningen, zo luidt de reclameslogan waarmee de Groningers zichzelf uit de klei trokken. In dit prachtige land wordt dus ook cannabis geteeld ter bevoorrading van een paar coffeeshops. Mooier kan niet, zou je denken. Deze coffeeshophouders kan niet langer worden verweten dat zij contacten onderhouden met de georganiseerde misdaad, die op haar beurt verstoken blijft van een afzetmarkt. Twee vliegen in één klap.

En de ministers Opstelten en Schippers schreven in 2012 in een brief aan de Tweede Kamer over het 15% THC verhaal:  “Verder hebben coffeeshops baat bij een systematische en stabiele toelevering van cannabis met een constante kwaliteit.” De ene hand wast de andere, dus je zou denken dat dit de ideale situatie is.

Burgemeester verandert de wet niet

De burgemeester van Bierum moet in een strafzaak tegen John en Ines opdraven om uit te leggen dat het een prachtig initiatief is van de twee dorpsgenoten. Medewerkers van de Belastingdienst moeten in strafzaken ook regelmatig uitleggen waarom zij voorschriften stellen aan de registratie van de verkoop van een verboden drug en het heffen van allerlei belastingen uit de winsten van coffeeshops. Dat verdraagt zich toch niet met een hard repressief optreden van de officier van justitie? Schijn bedriegt.

Zolang de Aanwijzing Opiumwet keihard bepaalt dat beroepsmatige en bedrijfsmatige kweek van cannabis een hoge opsporingsprioriteit geniet en de teelt van cannabis zich mag verheugen op een harde repressieve aanpak, zullen exercities als het oproepen van een burgemeester geen enkele kans maken. Het is en blijft de strafrechter die de wet MOET toepassen. En die schrijft voor dat cannabisteelt verboden is. Daar verandert een burgemeester niets aan, hoe graag hij dit ook zou willen.

Rechters maken daarbij gebruik van de hypocriete redenering dat coffeeshophouders buiten de gedoogruimte niet meer dan 5 gram voorhanden mogen hebben en telers niet meer dan 5 planten

Rechters oordelen dezer dagen steeds vaker in het voordeel van coffeeshophouders door hen geen straf op te leggen als ze zich moeten verantwoorden over de aanvoer van cannabis vanuit een stash. Maar dezelfde rechters zijn tegelijkertijd van mening dat dezelfde coffeeshophouders hun winsten, die zij keurig volgens de gedoogregels in de coffeeshop hebben gegenereerd, aan justitie moeten afdragen omdat zij zich schuldig maken aan witwassen als zij gepakt worden met een voorraadje buiten de coffeeshop. En dat doet veel meer pijn dan een werkstraf, al dan niet gecombineerd met een geldboete. Dat overkwam ook kweker Doede vorige week toen hij een werkstraf hoorde eisen en tegelijkertijd ruim een half miljoen moet aftikken als het aan de officier van justitie ligt.

Rechters blijken in de praktijk hun hand er niet voor om te draaien om de verkregen winsten over jaren terug te ontnemen. Dat geldt zowel voor de teler als de coffeeshophouder. Rechters maken daarbij gebruik van de hypocriete redenering dat coffeeshophouders buiten de gedoogruimte niet meer dan vijf gram voorhanden mogen hebben en telers niet meer dan vijf planten mogen kweken. Er wordt dit jaar druk geprocedeerd over deze onverenigbare standpunten. Op dit moment bestaat er geen enkele zekerheid dat aan deze tegenstrijdige meningen in de rechtszaal spoedig een einde komt.

Dappere telers Doede, John en Ines

Terug naar de dappere telers Doede, John en Ines. Met hen is het minstens zo somber gesteld als met een coffeeshophouder die met een stash wordt gepakt. Op de boerderij van Doede ligt justitieel beslag, hij procedeert al jaren tegen de hetze van justitie en is daar vooralsnog niet veel beter van geworden. Vooral de ontnemingsvorderingen doen pijn en zijn illustratief voor de dubbele moraal. Ook de kwekers kunnen niet veel meer dan doorprocederen als ze worden veroordeeld.

Het is wachten op het moment waarop enkele verlichte politici een halt toeroepen aan deze onhoudbare situatie, die internationaal gezien als een Nederlandse afgang wordt beschouwd. Deze afgang staat in schril contrast met de beursgang van veel cannabisbedrijven in de Verenigde Staten. Door de legalisering in enkele Amerikaanse staten is een legale geldstroom van honderden miljoenen gegenereerd. En dat is nog maar het begin van het succesverhaal dat onze minister niet wil horen.

(advertentie)