Nederlandse wiet in Engeland

KWEKEN 07 januari 2016

Als je dacht dat er alleen in de lage landen buitenwiet gekweekt wordt, heb je het mis. Ook in Engeland kunnen ze er wat van, en laat ‘onze’ buitenwietsoort Frisian Dew het nou juist in het druilerige Engelse klimaat supergoed doen! Kweekverslag van een Nederlandse soort in winderig Engeland.

We horen niets dan goede verhalen over Dutch-Passions Frisian Dew. Het is de sterkste wietsoort op het menu van het vriendelijke zadenbedrijf. Dat de soort zelfs in het regenachtige en winderige koude klimaat van de Engelsen ook overeind blijft bewijst Mackem66, een buitenwietkweker uit de UK.

In het voorjaar van 2015 kreeg ik onder andere 5 gefeminiseerde Frisian Dew zaden in handen, die ik in de volle grond zou zetten. De reden hiervoor is duidelijk; hoe goed een aardemix ook is en hoe groot je pot ook is – er gaat niets boven een wietplant die direct in de volle grond van moeder aarde is gegroeid.

Het begon al meteen met slechte omstandigheden hier, koud weer en veel wind. Toch plantte ik de zaden halverwege mei in 3-literpotten die ik afdekte met wat folie om een vochtig kiemklimaat te creëren. Alle 5 de zaden kwamen netjes uit en ik zette ze buiten om ze te laten wennen aan een nat en winderig buitenleven. Ik spande er alleen een net boven om ze te beschermen tegen de vogels.

Problemen begonnen toen ik de planten in de volle grond zette. Dat deed ik vlak voor mijn vakantie halverwege juni, zoals ik de jaren ervoor ook deed. Het verplaatsen naar de volle grond ging prima, nog steeds met het net erboven en met hun voeten in een rijke aardemix waaraan wat kalk toegevoegd was, en een paar handjes mestkorrels, verder niets. Toen we 10 dagen later terugkwamen van onze vakantie waren nog maar 2 van de planten gezond, waarschijnlijk door de lage dagtemperatuur die niet boven de 15 graden wilde komen. Bij sommige van mijn andere soorten was het hetzelfde verhaal. Alleen de Think Different Autoflowers, ook van Dutch Passion, deden het goed en leken het slechte weer heel goed te kunnen hebben. Deze zijn uiteindelijk heel mooi geworden, maar dat is weer een ander verhaal.

Achteraf was het bijna een zegen dat ik nog maar 2 Frisian Dews over had, want de dames groeiden zo hard dat ik geeneens plaats had gehad voor 5 van deze joekels. De bloei begon rond het einde van augustus en gelukkig hadden we toen ook een aantal mooie zonnige weken. Ik checkte de planten vaak op tekenen van herma’s en toprot maar kon gelukkig niets vreemds ontdekken. Dagelijks werden de toppen dikker en langer en ze kregen uiteindelijk ook een mooie schitterende laag trichomen.

Twee weken voor de geplande oogst sloeg het weer om en kregen de dames te maken met zware oostenwind en regen, maar de Frisians zijn taaie planten en doorstonden het slechte weer goed. Ik gebruikte tuingaas om de planten te ondersteunen, 2 horizontale lagen waar de planten doorheen groeien.

Frisian Dew in de wind

Aangezien de trichomen wit van kleur geworden waren, kon ik de planten oogsten – al was het nog wel aan de vroege kant. Op 10 oktober, bijna vijf maanden na het ontkiemen, besloot ik om de planten te oogsten. De oogst van de eerste plant kostte mij en mijn vriendin ongeveer 10 uur. Er zaten dan ook meer dan 20 hoofdtoppen met zijtakken aan de plant. Toen besloot ik dat ik niet nog een week langer wilde wachten met de andere plant, dus ook die moest eraan geloven. Ik had echter niet nog eens 10 uur de tijd dus knipte ik de plant in stukken en verwijderde ik alleen de grote schutbladeren. Dit kostte me maar een minuut of 20, maar het echte knipwerk kon ik nu tot na het drogen uitstellen.

Na het drogen, dat ongeveer 10 dagen duurde, deed ik de geknipte toppen in kartonnen dozen en de grote takken schikte ik als een bouquet bloemen in potten om op een warmere plek verder te drogen. Ongeveer een week later ging alle wiet in glazen potten om te laten curen. Aan het einde van december kon ik eindelijk zeggen dat het hele project ten einde was, in ieder geval voor de toppen die al geknipt waren. Tijdens de kerstvakantie had ik geen gebrek aan wiet en cadeautjes voor goede vrienden.

Het heerlijke fruitige aroma van citrusgeuren komt je tegemoet wanneer je een van de potten opent. De wiet rookt heel zacht en de sativagenen, gecombineerd met een vroege oogst, zorgden voor het effect waar ik op hoopte: een krachtige maar energieke ervaring waarbij je avonden lang kunt genieten met je vrienden zonder gevoel van couch-lock of loomheid. Toch is een kleine waarschuwing wel op zijn plaats: rook teveel en je ligt te snurken nog voordat Klaas Vaak zijn jas aan heeft getrokken om op pad te gaan en zijn slaapzand in je ogen te strooien.

Nu is een mooi moment om te plannen voor de komende jaren en de hele cyclus begint weer van voren af aan. Misschien met wat nieuwe soorten, maar de Frisian Dew blijft! Volgend jaar zal ik me meer focussen op de topontwikkeling en misschien een speciale top-booster gebruiken.