Topstories

(advertentie)

Als je dacht dat jouw wietplanten stress hebben, wacht dan maar tot je ziet wat de indica’s van Dokter Groen hebben moeten doorstaan. Aangezien Operatie Red de Indica’s van vorige week niet mocht baten, gaat de operatie vandaag rücksichtslos door. Zachte heelmeesters maken toch maar stinkende wonden…

Toen de 16 indica’s – die ik overigens nog steeds voor CNNBS aan het testen ben – zelfs na het meten en aanpassen van de pH-waarde in de aarde, nog steeds verder aftakelden, werd ik eerlijk gezegd een beetje wanhopig. De aarde was niet te nat en ik had nauwelijks voeding gegeven maar toch bleven de bladeren van onderaf geler en geler worden. Wat zou ik nog kunnen doen om de planten te redden?

Operatie Red de Indica’s deel #1, die ik vorige week uitvoerde, hield in dat ik eerst de pH-waarde van de aarde mat, om te kijken of daar iets aan scheelde. Dat bleek het geval, de aarde had een pH-waarde van 7,7 wat veel te hoog is. Vervolgens heb ik water met een pH-waarde van 5,3 aangemaakt om de hoge pH-waarde mee omlaag te brengen. De wietplanten bleven daarna helaas verder vergelen en ook een tweede waterbeurt met pH-waarde 5,3 bracht geen verandering.

Operatie Red de Indica’s • deel #2

Zoals ik al zei begon ik een beetje wanhopig te worden over deze ronde, die trouwens prima begonnen was. De aarde was niet te nat meer en de pH-waarde verlagen bracht geen verbetering. De planten van CNNBS lezers die dezelfde indica’s aan het testen zijn, staan er hier en daar prachtig bij. Aan de genetica ligt het dus ook niet. Ik wilde nog niet opgeven, dus begon ik aan Operatie Red de Indica’s deel #2.

“Ik besloot om de planten rigoureus van hun aarde te ontdoen, en verder te gaan op een recept dat me nooit in de steek liet: compost en moestuingrond. En daarmee begin ik dus eigenlijk helemaal opnieuw”

Soms is er gewoon geen rust in de bodem. Bij mij was de aarde (denk ik) eerst wat te nat, en vervolgens te basisch geworden. Het op pH-waarde gebrachte water was de zoveelste verandering voor de planten, die het ondertussen ook niet goed meer trokken. Vandaar dat ik besloten heb om de planten rigoureus van hun aarde te ontdoen, en verder te gaan op een recept dat me tot nog toe nooit in de steek liet: compost en moestuingrond. En daarmee begin ik dus bijna helemaal overnieuw.

Eén voor één nam ik de plantjes uit hun potten, om de wortels flink te snoeien. Ik had meteen de kans om het wortelgestel en de aarde te inspecteren, die zagen er een stuk beter uit dan ik had gedacht. De potjes waren goed doorworteld en de aarde was echt niet te nat meer. Ik liet aan iedere plant een klein deel van de wortels zitten en stopte ze terug in hun pot, met het nieuwe aardemengsel.

Bij het verpotten op deze manier, heb ik ook meteen de gele bladeren weggehaald, al is het alleen maar omdat het er daardoor een stuk gezonder oogt. Het maakt me een klein beetje minder hopeloos over ze.
Ook heb ik de plantjes wat dieper (tot aan de vergeelde lobblaadjes) ingegraven, zodat de planten weer allemaal precies even hoog (of liever gezegd laag) groeien.

Na de hele operatie heb ik de planten even met rust gelaten. De volgende dag heb ik in iedere pot 100 milliliter water met wat Bactrex bacteriën en schimmels gegeven. Deze keer heb ik het water voor de zekerheid wel eerst aangezuurd naar pH-waarde 6,0.
Het zal wel even duren voor de plantjes weer nieuwe wortelstelsels aangemaakt hebben maar hopelijk heeft Operatie Red de Indica’s deel #2 effect.

Wordt vervolgd…

(advertentie)