Topstories

(advertentie)

Van bijna niets kan je met wat fantasievol tafelschikken een hele hoop maken. Zodanig zelfs, dat mainstream media – in dit geval o.a. het Algemeen Dagblad – lekker uitpakken met een kop als: ‘Een tafel vol drugs: dit neemt de politie Zoetermeer elke drie maanden in beslag’. Oei-oei denkt de brave burger dan, maar goed dat de politie dit allemaal doet voor onze veiligheid… Terwijl het dus inhoudsloze bullshit van de bovenste war on drugs plank is, zeker omdat we het in dit geval over heel veel kleine bij elkaar geveegde porties ‘drugs’ op een tafel hebben.

War on drugs begint al in 1937 met de eerste beperking op wiet

Propaganda, wie is er niet groot mee geworden tijdens de grote, wereldwijde War on Drugs (1937-nu). Maar wellicht dat het goed is om weer eens de korte ontstaansgeschiedenis van die grote drugsoorlog op te vissen, zodat ook de jonge lezer en de cannabisliefhebber met een haperend kortetermijngeheugen weer up to date zijn. Dit is wat Wikipedia ons erover kan melden:

“Hoewel de Amerikaanse president Nixon de War on Drugs in 1971 uitriep, was zijn beleid vooral een voortzetting van het beleid dat al in 1914 was begonnen. In 1914 werd de eerste federale wet opgesteld die de handel en het gebruik van bepaalde drugs verbood. Deze werd in 1920 gevolgd door een algeheel alcoholverbod (de drooglegging), dat in 1933 werd ingetrokken, en in 1930 door de oprichting van de federale dienst voor narcoticazaken, het Federal Bureau of Narcotics, de latere DEA. In 1937 werd met de Marijuana Transfer Tax Act de eerste beperking op wiet gezet. Volgens sommige academici werd met deze wet beoogd bescherming te bieden aan de katoenindustrie door de hennepindustrie te vernietigen.”

Pikken wat je pakken kan

Trouwe – zo niet kritiekloze – uitvoerders van de war on drugs zijn de politieagenten. Ook in Nederland schromen de dienders niet om zodra het over ‘drugs’ gaat de zaken behoorlijk op te blazen. Neem de werknemers van het Politie Basisteam Zoetermeer op Facebook afgelopen zondag.

Onder de titel ‘AANTREFFEN DRUGS’ plaatsen die een foto van een tafel vol met drugs. Nou ja drugs… we zien eigenlijk vooral veel gripzakjes met een beetje wiet of hasj erin en de nodige voorgedraaide joints. Softdrugs dus in het beste geval, haha. Heel in de verte menen we ook nog wat coke en pilletjes te zien.

‘Onderstaande foto betreft de opbrengst van 3 maanden inname gebruikershoeveelheden verdovende middelen in Zoetermeer’, schrijft de politie nog bij deze foto als verklaring voor hetgeen we hier eigenlijk zien:

Gebruikershoeveelheden, gedoogbeleid en toch afpakken

Volgens het Algemeen Dagblad, dat de propagandafoto twee dagen later gretig overneemt – met de reeds genoemde kop ‘Een tafel vol drugs: dit neemt de politie Zoetermeer elke drie maanden in beslag‘ – betreft het hier ook nog eens een ‘normale vangst’ voor de agenten. En let wel, dit is wat ze afpakken van burgers op straat die gefouilleerd of gearresteerd worden. Of zoals de politie de tafel vol lekkers zelf omschrijft: ‘3 maanden inname gebruikershoeveelheden verdovende middelen ‘.

Vervolgens meent de politie in Zoetermeer ons allemaal nog een lesje gedoogbeleid te moeten voorschotelen, want wellicht vraag jij je ook af waarom de politie zoveel moeite steekt/neemt om een tafel te dekken met ontelbare gebruikershoeveelheden drugs?

Welnu, dit is waarom: ‘Wij merken dat er soms onduidelijkheid is over de betekenis van het gedoogbeleid. Zonder in te gaan op het Nederlandse drugsbeleid an sich komt het er in essentie op neer dat er bij een gebruikershoeveelheid verdovende middelen geen strafrechtelijke vervolging plaats vindt. Bij aantreffen zullen wij wel altijd overgaan tot inbeslagname omdat het bezit feitelijk niet toegestaan is. Het gedoogbeleid geldt overigens niet voor minderjarigen.’ (einde politiecitaat).

En dan maar blijven volhouden dat dit (politiemensen) dus je beste vrienden zijn…

 

(advertentie)