Topstories

(advertentie)

In deze serie lees je hoe het zit met cannabis in vakantielanden. Handig om te weten, want een verblijf in een buitenlands cachot is geen pretje. Vandaag doen we een land aan dat samen met Marokko mag worden gezien als favoriete hasjleverancier: Libanon.

Libanon staat bekend om zijn hoge kwaliteit hasj, die naar de hele wereld wordt geëxporteerd. Sinds de jaren 1990 heeft de staat actief geprobeerd om deze industrie uit te roeien, met wisselend succes. Dit jaar richt de grenspolitie zich vooral op het conflict in Syrië, waardoor Libanese kwekers met rust worden gelaten.

Geschiedenis van cannabis in Libanon

De teelt van cannabis (dat hier bekend staat als al-mabroukeh, de gezegende plant) en de hasjproductie in de Bekavallei in Libanon is al eeuwen oud. Het was ooit een integraal onderdeel van de samenleving en tijdens de topjaren werkte een meerderheid van de plaatselijke families in deze handel. Kinderen leerden van jongs af aan alle fasen van de hasjproductie beheersen, boeren deden er ruilhandel mee, het maakte deel uit van bruidsschatten, het werd vrijelijk gedeeld met bezoekers en gasten en diende zelfs als betaalmiddel.

In de Ottomaanse periode stimuleerden de pasja’s die de vallei bestuurden de industrie. Toen het Ottomaanse rijk na de eerste wereldoorlog werd opgedeeld, kreeg Frankrijk van de Volkerenbond het mandaat over Syrië en Libanon. In 1926 werd een nieuwe nationale grondwet opgesteld en werd de productie van hasj verboden. Als snel ontstond een clandestiene industrie en rond 1950 floreerde deze.

De burgeroorlog (1975 – 1990) zorgde ervoor dat de nu illegale Libanese hasjhandel kon opbloeien, omdat de boeren met verschillende strijdgroepen samenwerkten en zeer efficiënte, grootschalige bedrijven onderhielden voor de productie, het transport en de verkoop van enorme hoeveelheden. Onvermijdelijk was dat de inkomsten uit de handel deels werden gebruikt om de activiteiten van deze strijdgroepen te financieren.

Cultureel gebruik van cannabis

Buiten de Beka kijkt de Libanese gemeenschap enigszins neer op het gebruik van cannabis en hasj. Ook wordt hasj daar regelmatig vermengd met andere, gevaarlijkere drugs. Cannabisboeren worden in de media vaak gedemoniseerd en boerencollectieven worden ‘maffia’s’ genoemd. De term hasjisjin wordt vaak gebruikt door de Libanezen als benaming voor alle drugsgebruikers, niet alleen voor hasjgebruikers.

Er bestaat echter een subcultuur in vrijwel heel Libanon. Hasj (en nu en dan cannabis) is overal verkrijgbaar, goedkoop en makkelijk te vinden. Bovendien zijn er tekenen dat de algemene houding verandert nu de ‘babyboom’-generatie van de jaren 1960, die meestal wat liberaler is dan hun ouders, dominant is geworden in de samenleving.

Wetgeving & internationaal beleid

Cannabisteelt en -bezit zijn verboden bij Libanese wet en sinds 1991 (kort na het einde van de burgeroorlog heeft de regering actief geprobeerd om de bedrijvigheid te stoppen in de Bekavallei. De acties begonnen pas goed na druk vanuit de internationale gemeenschap, maar zijn sinds de eerste jaren sporadisch gebleven. Tussen 2005 en 2007 vonden er geen vernietigingsacties plaats, omdat de Libanese antidrugseenheid (Drug Enforcement Bureau, DEB, van de internationale veiligheidsmacht) al haar capaciteit nodig had voor de voortdurende politieke instabiliteit in de regio.

Vernietigingsprogramma’s leiden tot onrust

In 2009 beweerde de Libanese overheid dat zij cannabis en opium volledig had uitgeroeid na een bijzonder intensieve reeks invallen. Het lijkt er echter op dat cannabis in de Bekavallei een nog hardnekkiger onkruid is dan de autoriteiten hadden gedacht. De productie werd namelijk onmiddellijk weer geïntensiveerd nadat de militairen de vallei hadden verlaten. De productie van hasj is inmiddels sterk gestegen, hoewel zij nog slechts de helft bedraagt van de piek vóór het vernietigingsprogramma.

De wanhoop van de getroffen boeren bij wie de hele oogst werd vernietigd door onverschillige ambtenaren heeft geleid tot toenemend geweld in de regio. Na gewapende conflicten in 2012, die alleen stopten na (onvervulde) beloften van de regering om de boeren te compenseren, hebben de autoriteiten verklaard dat de vernietigingsacties voor onbepaalde tijd zijn uitgesteld.

De huidige cannabishandel

Libanon is nog altijd een belangrijke leverancier van hasj voor Europa, Afrika en de golfstaten, ondanks dat de jaarlijkse productie over het algemeen veel geringer is dan in de jaren 80. Een grote hoeveelheid smokkelwaar steekt elk jaar de poreuze en slecht bewaakte grens met Syrië over en belangrijke (zij het geringere) hoeveelheden worden ook over de Libanees-Israëlische grens gesmokkeld.

De steden van de Bekavallei zijn onderontwikkeld en tribale wetgeving blijft belangrijk, beschermd door de verschillende bewapende families in de regio. Het gebied drijft op de illegale drugseconomie en wanneer cannabis niet kan worden geteeld, slaat armoede snel om zich heen. Baalbek en Yammouneh zijn vooral bekend als knooppunten in de hasjhandel. In het hoogseizoen floreren de markten met duidelijke tekenen van verboden handel.

De cannabisproductie is veel kleiner dan tijdens de top in de jaren 80, toen elk jaar wel 60.000 hectare werd bebouwd. Het lijkt er echter op dat het bebouwde areaal weer snel aan het groeien is. De weg die van de stad Baalbek naar Yammouneh leidt, wordt alweer aan beide zijden omzoomd door cannabisvelden.

Vakantieplannen?

Wil je meer lezen over Libanon? Klik dan hier voor het volledige artikel over onder meer het productieproces en de betrokkenheid van Hezbollah en Syrië in de handel. Breng ook eens een bezoek aan het Hash Marijuana & Hemp Museum als je meer wilt weten over de eeuwenoude hasjproductie.

Eerdere afleveringen van de serie RollingStoned op Reis – o.a. Frankrijk, Italië, Portugal, Turkije, Spanje en Egypte – vind je onder het kopje ‘Cannabis Lifestyle’ in de menusectie Entertainment!

(advertentie)