Topstories

(advertentie)

Zoals het een goede eindbaas van The Stoned Society betaamt bezoekt onze columnist Mauro in de zomer de nodige festivals, los van ‘zijn eigen’ Cannabis Bevrijdingsdag. Zo was hij onder meer bij Psy Fi, Reggae Sundance en Beyond, met als conclusie dat ie ‘hoopt dat je nog wat opsteekt van dit lulverhaal’.

Zomerfestivals

Het is ondertussen alweer meer dan een maand geleden sinds ik mijn laatste column heb ingeleverd. Niet omdat er niks te vertellen was, eerder een combinatie van uitstapjes, hitte en drukte. Het laatste wat ik dan ook schreef was dat ik het weekend zou spenderen op Beyond festival. Hiervan is sindsdien dan ook een (Engelstalig) verslag verschenen.

Op het moment van schrijven ben ik nog aan het bekomen van Psy Fi festival, met tussen Psy Fi en Beyond ook een bezoekje aan Ruigoord (Landjuweel festival) en Reggae Sundance.

Cannabis akkefietje

Over cannabis heb ik helaas niet zo veel te melden, behalve dan een recentelijk akkefietje over onder andere de inhoud van deze columns, destijds hieronder nog ondertekent als VOC secretaris. Dat ben ik nog steeds, maar deze column is toch nadrukkelijk geschreven vanuit The Stoned Society, moge dat duidelijk zijn. Moge ook duidelijk zijn dat dat verder gaat dan puur het onderwerp cannabis, zoals van het begin de insteek is geweest. Ik ben geen substance nazi  en zal je niet aankijken op wat je wel of niet doet.

En dus met het festivalseizoen bijna tot een eind gekomen, schrijf ik nu nog lekker verder. Ik had ook eigenlijk helemaal niks verwacht of gepland deze zomer (in het algemeen, maar ook qua festivals).

Intussen ben ik ook eindelijk in Carlos Castenada’s klassieke boek ‘Een Aparte Werkelijkheid’ begonnen, wat ik misschien eerder had moeten doen, dan had ik er alvast wat aan gehad

Beyond was daardoor een mooie eye opener, bordurend op het Burning Man concept. In principe een open festivalweide waar organisaties en individuen naast de festival organisatie hun eigen ding kunnen doen en/of opbouwen. Als bezoeker, ben jij dan ook niet zo zeer het publiek, als meer een onderdeel van het festival zelf. Dit geeft een bijzondere dynamiek en sfeer, heel anders dan bij de ‘reguliere’ festivals.

Landjuweel

Mijn (korte) bezoekje aan Ruigoord’s Landjuweel, was overigens nog maar mijn eerste keer dat ik Ruigoord bezocht. De gelijkenissen met Beyond (en later Psy Fi), alsook de mensen, waren natuurlijk zeer zeker aanwezig. Reggae Sundance was dan ook eigenlijk de vreemde eend tussen deze reeds opgenoemde festivals. Maar daarom niet minder mooi.

Intussen ben ik ook eindelijk in Carlos Castenada’s klassieke boek ‘Een Aparte Werkelijkheid’ begonnen, wat ik misschien eerder had moeten doen, dan had ik er alvast wat aan gehad. Als ik terug kijk op afgelopen periode, ben ik misschien dan ook te veel bezig geweest met kijken en te weinig met zien.

Rozengeur en manenschijn

Dat werd er nogmaals ingepeperd, twee dagen na Psy Fi. Want het kan niet altijd rozengeur en manenschijn zijn. Maar soms moet je gewoon even door diepe dalen om dan weer buitengewoon magische dag mee te maken. Ik zou kunnen stellen dat ik Shiva zelf in levende lijve ben tegen gekomen, na een emotioneel dieptepunt te hebben bereikt. Waar ik hiermee precies op doel, zul je me in het ‘echt’ moeten vragen, want geschreven woorden zouden het verhaal tekort doen.

‘When one door is closed, don’t you know another is open’, zong Bob Marley in ‘Coming from the Cold’. Een waarheid als een koe, en de waarheid en les die ik je wil meegeven zodat je toch nog iets opsteekt van dit lulverhaal.

(advertentie)