Topstories

(advertentie)

Onze Vlaamse columnist en (medicinaal) cannabis voorvechtster Mary Jane Rose zit zelden om woorden verlegen. Toch staat ze haar maandelijkse plekje voor één keer af en wel aan haar geliefde Tony. Hoe kijkt hij aan tegen haar vroegere verslaving aan medicijnen, politie in huis en andere aspecten van de groene revolutie? “Van een zombie had ik nu ineens een levenslustige vrouw!”

Mijn Mary Jane

Hallo iedereen, het is reeds een tijdje dat mijn lieve Mary Jane jullie elke maand iets schrijft voor jullie, maar daar zij nu van een welverdiende vakantie geniet in haar thuisland – je weet wel, dat smokkelaarsnest aan de Middellandse Zee – leek het mij een goed idee om eens voor één keer het over te nemen van haar en het leven met een medicinale cannabisgebruiker even toe te lichten. Want zoals met alles zijn er voor- en nadelen.

Facebookliefde

Ik was reeds 7 jaar alleen toen ik haar snoetje voor de eerste keer zag op Facebook; een mooie knappe Spaanse, zou zij mijn leven terug zin kunnen geven? Ik schreef telkens iets op haar tijdlijn, maar ja tussen zoveel vrienden viel ik natuurlijk niet op…

Gedurende enkele maanden ging het van in een relatie naar vrijgezel en terug in een relatie naar terug vrij. Toch gaf ik niet op en ik keek alle dagen op haar profiel zoals ik naar een soap zou kijken: ik heb gelachen, gehuild. Alles kwam aan bod, tot de dag dat ik dacht: ik heb nu al zo vaak vriendelijke berichtjes geschreven… wat als ik ze eens boos probeer te krijgen op mij? En ja hoor, dat werkte. Ik viel ineens op ze reageerde en na enige tijd kwam ons eerste afspraakje wat zo goed meeviel dat ik dacht: die laat ik nooit nog alleen of ik ben ze kwijt!

Toen kwam de dag dat we als Belgen niets meer konden kopen in Nederland,wat nu? Dan maar zelf kweken dacht ik en het lukte me om 2 plantjes op te kweken in de tuin

En ik ben ook nooit meer naar mijn eigen thuis gegaan. Toen begon ons leven samen en al gauw kwam ik er achter dat er ook een donker kantje was. De medicatie, ze had een hersenbloeding gehad en nam daarvoor anti-depressanten op voorschrift, dus wat kon het kwaad dacht ik. Wist ik veel dat ze zo slim was om een dokterspraktijk te kiezen met vijf dokters en telkens bij een andere een voorschrift te vragen.

Verslaafd

Ik merkte niet dat ze eraan verslaafd geraakt was tot de dag dat ze de kinderen vergat op te halen van school en de buurvrouw haar slapend vond in de slaapkamer. Toen was de maat vol en hebben we haar laten opnemen in de Paaz-afdeling, waar ze van deze verslaving afgeholpen werd. Tenminste tot de dag van haar ontslag en het laatste gesprek bij de dokter. Daar kreeg ze haar ontslagbrief en wat denk je? Een voorschrift voor anti-depressanten!!

Naar de coffeeshop in Maastricht

Toen flipte ik. Ze had er verdorie 2 maanden gezeten om er vanaf te geraken en ze kreeg ze terug voorgeschreven (we moeten ze iets geven, zei die dokter). Maar gelukkig zat er achter die dokter een Indische stagair die ons op de gang volgde en op het voorschrift schreef: CANNABIS.

Alles weggehaald en een fikse boete. Als dat nog niet genoeg was werd ik nog eens op mijn werk bedankt voor bewezen diensten (Amerikaans bedrijf, nul-tolerantie en een telefoontje van de buurman)

Mijn eerste reactie was toen zoals zovelen die zouden hebben: die is helemaal van de pot gerukt, die gaat haar drugs geven! Maar mijn aandacht was gewekt en we begonnen alles op te zoeken op het internet over dat plantje en we zagen meer en meer het voordeel ervan in maar waar moesten we het halen? Ik zal nooit ons eerste uitstapje vergeten naar Maastricht – naar de Smokey & Bandit, twee bootjes op de Maas. Met knikkende knieën ernaartoe en ja hoor: we mochten binnen en kochten haar eerste grammetjes.

Andere vrouw door cannabis

Wat kreeg ik een andere vrouw met dat groene geneesmiddeltje! Van een zombie had ik nu ineens een levenslustige vrouw. Gedaan met dat bedplassen en snurken, ze werd heel actief. Jullie merken dat aan haar schrijven, ik op intiem gebied. Elk zalfje test ze uit op mij eer ze er over schrijft en ze bleef maar opzoekingswerk verrichten. Alles moet en zou ze weten over dat plantje en ik laat haar, want zie niets dan voordelen.

Dan maar zelf wiet kweken

Toen kwam de dag dat we als Belgen niets meer konden kopen in Nederland,wat nu? Oké, het was niet goedkoop maar ik had het er voor over want pillen en dokters bezoeken kosten ook veel geld. Dan maar zelf kweken dacht ik en het lukte me om twee plantjes op te kweken in de tuin. Geen problemen gekend tot vorig jaar. Twee was niet genoeg voor Mary Jane om een jaar te overbruggen en ik plaatste er meer… met de nodige geur tot gevolg voor de buren.

Politie-inval

En ja hoor, daar waren ze: de onwetende nozems. Alles weggehaald en een fikse boete. Als dat nog niet genoeg was werd ik nog eens op mijn werk bedankt voor bewezen diensten (Amerikaans bedrijf, nul-tolerantie en een telefoontje van de buurman om te zeggen ‘weten jullie wat een drugsverslaafde en dealer er voor jullie werkt?’ waren genoeg hiervoor)…

Als klap op de vuurpijl werd Mary Jane ook nog eens van de ziekenkas afgegooid, omdat ze haar groene medicament niet wil vervangen door die pillen waar ze aan verslaafd was.

Blijven vechten

Door dit alles – onwetendheid van mensen met oogkleppen aan – zitten we nu in een financieel putje waar we stilletjes weer uit krabbelen. Maar ik zal haar ondanks alle tegenslagen blijven steunen en vechten voor haar groene medicijn!

Ik sluit af met mijn schattie haar woorden: THINGS OF NATURE ARE THERE TO BE ENJOYD, NOT TO BE ABUSED

Tony

[illustratie: Andrei Verner/Shutterstock]

(advertentie)